Avonturen in het Elfenrijk. Deel 1: Strijd om de macht.

Hoofdstuk 2

Na even gewacht te hebben deed Sacha dan toch de deur open." Kom binnen." Zei ze zacht. Keelin en de anderen liepen naar binnen. Vlad legde voorzichtig het boek met Vega erin op een laag tafeltje, waar tot Keelins verbazing het Elfenboek open lag. Keelin keek even hulpzoekend naar de anderen maar  zag dat zij het gesprek moest openen. Keelin zuchtte en vroeg uiteindelijk aan Sacha. "Wat is er aan de hand? Je doet al dagen vreemd en negeert mij volledig. Waarom?" Vroeg ze rustig. Sacha zei toen. "Ik had het gevoel dat ik jou niet onder ogen kon komen als je dit wist, en al die vragen naar de jongens toe waren om meer over hun te weten te komen. Ik vind het moeilijk om het te bespreken. Ik heb het jaren verborgen weten te houden, maar een paar dagen geleden werd toch de nieuwsgierigheid me te veel. Ik wil meer weten dan het beetje wat ik weet." Keelin vroeg voorzichtig: "als jij net als ik al je hele leven een Elf bent. Hoe komt het dan dat je weinig weet?" Sacha keek moeilijk en vroeg aan de jongens. "Kunnen jullie even weggaan? Ik wil dit liever eerst met Keelin bespreken." Wilko zuchtte. Hij vond omdat hij en Vlad lid waren van het Nachtwacht team en vrienden waren van Sacha zij het ook moesten weten. Keelin zuchtte en fluisterde. "Met Sacha's toestemming en die van Vega vertel ik het jullie. Eerder niet." Met die woorden kreeg ze het voor elkaar dat de jongens weggingen, al wist Keelin dat ze buiten bleven wachten. Ze sloeg het boek van Vega open en vroeg zacht. "Ik weet niet hoeveel je van ons afweet en van de Nachtwacht maar ik vind dat Vega mee mag luisteren. Is dit oke?" Sacha knikte en Vega zei: "Ik durfde het niet tegen je te zeggen, maar ze komt al ruim een week in de geheime kamer om boeken te halen om zo meer over de Nachtwacht te weten te komen. Ik durfde het niet aan om haar dingen over de wezens te vertellen. Daar is ze qua kennis over de werelden et cetera nog niet klaar voor vind ik. Dus heb ik met toestemming van de Hoge Raad haar beetje bij beetje alles verteld over de Nachtwacht."  Keelin knikte begrijpend. Sacha zuchtte en zei: "ik blijk 2 zussen te hebben. Mirelle en Lianne. Dat heeft Vega verteld. Vraag me niet hoe die t weet." Keelin lachte. Dan ben jij de zus van een goede vriendin van mij ik en Mirelle zijn al heel lang vriendinnen. Ik weet het wel. Momentje ik moet even wat halen op mijn kamer ben zo terug." Sacha knikte en Keelin rende de kamer uit. Niet veel later was ze terug met een boek in haar handen Ze sloeg het open en bladerde even tot ze had gevonden wat ze zocht. "Kijk hier eens. Dit is de stamboom van Mirelle en dus ook van jou. Je staat er zelfs bij." Sacha lachte. "Vega hoe kan het dat ze haar familie bij naam kent maar het zich niet meer herinnerd?" Vroeg Keelin.  "Daar vraag je me wat? Ik heb geen idee sorry." Zei Vega. Sacha keek naar Keelin en zei: "Sorry dat ik mezelf vlak voor een belangrijk moment in het Elfenrijk bekend maak." Keelin glimlachte. "Is al goed joh. Wat wil je weten?" Sacha haalde haar schouders op. "Ik heb geen idee. Ik heb wel al in het boek gekeken en Vega heeft me van alles verteld maar ik weet op het moment niet wat ik nog wil weten." Antwoordde Sacha rustig. Keelin schrok ol van een klop op de deur en ze herkende Helena's stem die vroeg; "Meiden. Komen jullie me even helpen in de herberg? Het is best wel druk en waaar Wilko en Vladimir uithangen ik heb geen idee." Keelin sloeg vlug het boek met Vega erin dicht en Sacha deed vlug het boek over de Elfenwereld dicht. Helena mocht niet achter hun geheim komen. Zo waren immers de regels. "Ja hoor Helena we komen er zo aan. We leggen even deze boeken terug." Zeiden de meiden in koor. Helena knikte en liep weg. Keelin en Sacha renden naar de geheime kamer. Keelin zette het boek met Vega op de standaard en sloeg het open. Vega vroeg Meteen. "Kon je het lezen?" Sacha knikte. Ze merkte op. "Ja ik kan alles lezen." Keelin knikte. "Waarom maak je jezelf een aantal dagen voor de kristalceremonie bekend?" Vroeg Keelin. Sacha zuchtte even kort en mompelde. "Eerlijk? Ik durf niet alleen terug te gaan na al die tijd." Keelin knikte begrijpend en ze vulde aan: "Daarom maak je jezelf nu bekend zodat je aan mij kon vragen of je mee mocht. Mijn antwoord is ja natuurlijk mag je mee." Keelin kreeg de kans niet om verder te praten want Sacha vloog haar om de nek. Keelin zuchtte even. "Als er nou een bericht kwam. Dan weet ik of ik de jongens in moet lichten. Ik hoop eerlijk gezegd wel dat de aanvraag word goedgekeurd. Alhoewel ik bang ben dat ik dan een hoop vragen van de jongens over me heen krijg. Zeker omdat ze geen weet hebben van wat er staat te gebeuren." Keelin keek Sacha aan en die merkte op: "ligt het aan mij of verberg je dingen voor hen?" Keelin zuchtte diep.  "Ze weten niks over mijn familie en dus ook niet dat ik familie ben van Melisande. Verder weten ze niet dat ik een zus heb. En ze weten al helemaal niet dat ik een zeker iemand leuk vind. Dit laatste wil ik graag zo houden aangezien ik weet dat Wilko me er gegarandeerd mee gaat plagen." Sacha knikte. Toen vloog de deur van de geheime kamer open. Vladimir en Wilko kwamen binnen. "Waar hebben jullie het over?" Vroeg Wilko nieuwsgierig. Keelin zuchtte en zei. "Dat weet jij denk ik allang of heb je ons niet afgeluisterd? Wat heb je gehoord." Keelin hoopte niet dat hij het laatste stuk van hun gesprek had opgevangen. Wilko zuchtte even en gaf toe. "Oke ja ik heb jullie afgeluisterd. Maar gaat het om een van ons die jij leuk vind?"  Keelin zuchtte en liep zonder iets te zeggen langs de jongens heen de geheime kamer uit.  Sacha kon Wilko wel wat doen. Hoe durfde hij dat te vragen. Ze keek even naar Vega en die knikte kort. Ze rende langs de jongens heen de geheime kamer uit. Wilko keek haar na en dacht: wat mankeren die meiden toch?