Avonturen in het Elfenrijk. Deel 1: Strijd om de macht.

Hoofdstuk 1

 Het was een rustige ochtend in Schemermeer. De bewoners werden rustig wakker. Zo ook de Nachtwacht. Keelin kleedde zich vlug aan en liep naar de badkamer, maar die was bezet. Ze kon wel raden door wie. Na tien minuten ging de deur open. "Goedemorgen Sacha."  Begroette Keelin het meisje vrolijk, maar Sacha negeerde Keelin en liep vlug door. Keelin keek even verbaasd en liep naar binnen om zich klaar te maken. Tien minuten later was ze alweer klaar en ze liep vlug even naar de woonkamer van de Nachtwacht. Vlad en Wilko waren er nog niet zag ze. Ze opende de kast en liep de geheime kamer binnen. "Vega. Is er al nieuws?" Vroeg ze gespannen. Vega zuchtte even en schudde zijn hoofd. Keelin zei rustig. "Jammer ik had gehoopt dat er wel nieuws zou zijn. Ik hoopte dat we met zijn allen konden gaan." Vega knikte en antwoordde. "Er is nog tijd. Er zal nog wel een bericht komen." Keelin knikte opgelucht en liep naar de zaal van de herberg. Daar zag ze haar vrienden aan hun vaste tafeltje zitten. "Waar kwam jij vandaan?" Vroeg Wilko nieuwsgierig. "Als je het perse wilt weten ik kom van de geheime kamer af." fluisterde Keelin terug. Wilko keek vragend maar Keelin wilde zijn vraag nog niet beantwoorden. Ze vroeg aan Vlad. "Doet Sacha ook zo raar tegen jullie de laatste tijd!" Vladimir antwoordde. "Dat kan je wel zeggen. Ze stelt allerlei vragen over ons en waarom we zo vaak weg zijn, maar we mogen haar niks zeggen." Keelin knikte.  "Mij negeert ze sinds een paar dagen en ik heb geen idee wat ik fout heb gedaan." Ze at rustig haar ontbijt op.  Fluisterend vroeg ze aan Vlad. "Moeten we het bij Vega melden denk je?" Hij schudde zijn hoofd. Wilko vroeg: "Waar is Sacha eigenlijk? Ik heb haar nog niet gezien vandaag." Keelin schrok even want ze had de jongens nog niet van haar vermoeden verteld. Ze stond op en rende naar de geheime kamer. Hijgend opende ze de deur en liep naar binnen. "Wat is er aan de hand? Je kijkt alsof je een spook hebt gezien." Zei Vega in een poging om grappig te zijn. "Haha. Heel grappig Vega. Nee maar Wilko zei dat hij Sacha nog niet gezien heeft vandaag en ik heb haar sinds vanochtend in de badkamer ook niet meer gezien. Ik vermoed al even dat ze wat verbergt voor ons want mij negeert ze volkomen en ze stelt de jongens rare vragen. Is ze hier geweest?" Vega schrok even op. " Ja en dat vind ik heel vreemd want je komt deze kamer normaal alleen binnen als je een wezen bent of je bezeten bent door een wezen. Ga de jongens halen en wel meteen." Keelin schrok van zijn strenge toon en ze rende dan ook terug naar de herberg. Gelukkig voor haar waren de jongens door Helena aan het werk gezet en ze vroeg aan Helena. "Mag ik de jongens even van je lenen. Daarna komen we alle drie helpen dat beloof ik." Helena knikte. "Er is een brief voor je bezorgd Keelin." Zei ze. Keelin nam de brief aan een trok vervolgens de jongens mee. "Keelin waar is dit nu weer voor nodig?" Vroeg Wilko chagrijnig. Hij hield er niet van om zomaar uit het niets te worden meegetrokken. "Dat horen jullie wel zodra we in de geheime kamer zijn." Antwoordde Keelin. Inmiddels waren ze bij de kast aangekomen en Keelin deed hem open. Ze liep vlug naar binnen met de jongens vlak achter zich. "Vega waarom moesten we hier komen?" Vroeg Vladimir. Vega haalde diep adem en zei: "Sacha is hier geweest. Ik en Keelin vermoeden dat ze een wezen is al weten we nog niet welk wezen." Wilko werd woest. "Waarom heb je niks gezegd." Riep hij naar Keelin. Keelin zuchtte en zei. "Omdat het maar een vermoeden was en ik wilde niet dat dit zou gebeuren." Vega kwam tussenbeide en zei. "We moeten uitzoeken wat voor een wezen ze is. Niet ruziën over het feit dat we niks gezegd hebben." Wilko keek schuldbewust naar Keelin. "Sorry." Zei hij zacht. Keelin glimlachte. "Het is al goed." Vladimir merkte op. "Nu dit is opgelost. Wil ik jullie even wijzen op het feit dat er een boek verdwenen is." Hij wees naar een lege plek in de boekenkast en Keelin werd bleek om haar neus. "Waarom heeft ze juist dat boek meegenomen." Mompelde ze. Wilko keek haar verbaasd aan. "Welk boek?" Vega antwoordde. "Een boek over de Elfenwereld." Keelin zuchtte en zei toen. "Ik vrees dat ze het ook kan lezen. En in dat boek staan ook veel verhalen. Mijn eigen exemplaar ligt op mijn kamer, maar Vega heeft er hier ook een liggen." Vladimir wist meteen waar Keelin op doelde. "Dan weet ze dat..." Zei hij. Keelin wist genoeg. "Ik ga dat boek terughalen en wel meteen." Vega knikte. Vladmir pakte nog snel het boek van Vega. Ze liepen gezamenlijk de geheime kamer uit. Keelin was blij dat de jongens met haar meegingen. Al wist ze dat ze ook met Sacha moest praten om het een en ander uit te leggen. Toen ze bij Sacha's kamer waren klopte Keelin zenuwachtig aan.  Hoe zou Sacha reageren?