Avonturen in het Elfenrijk. Deel 1: Strijd om de macht.

Hoofdstuk 10

Na een uur klonk er zacht geklop op de kamerdeur van Keelin. "Binnen." Mompelde ze. Sylvar kwam binnen. "Gaat het?" Vroeg hij bezorgd. Hij zag dat ze verdrietig was. Keelin schudde haar hoofd. Sylvar kwam voorzichtig naast haar zitten. Keelin zuchtte. Hoe moest ze dit ooit allemaal uitleggen. Ze zuchtte. Sylvar merkte dat ze ergens mee zat. "Je weet dat je tegen mij alles kan vertellen toch?" Merkte hij op. Keelin knikte en zuchtte even. "Het punt is. Ik weet het niet meer." Ze veegde een lok haar uit haar gezicht en vertelde verder. "Mirelle haat mij opeens, en dat terwijl we altijd vriendinnen waren. Ik ben echt bang dat.." Verder kwam ze niet. Sylvar trok haar in een knuffel. "Dat wat?" Vroeg hij zacht. Keelin zuchtte. "Dat ik straks weg moet gaan hier omdat ik gewoon te bang ben dat ze weer wat uithalen. Dan neemt zij alles over en krijgt ze toch nog haar zin." Ze stopte even. Na een tijdje zei ze. "Ze gaan ons verbieden om nog met elkaar om te gaan. Dat gevoel heb ik, en ik ben bang dat dat uitkomt." Mompelde ze. Sylvar vulde aan: "En ze dwingen ons om ut elkaar te gaan. Geloof me. Ik heb hetzelfde gevoel." Zei hij zacht. Hij voegde toe. "Ik wil dat echt niet. Ik vind enkel jou leuk Keelin en niemand anders." Keelin glimlachte en gaf Sylvar een knuffel. Toen zei ze: " Door dit gedoe durf ik het niet aan. Ik weet dat ik weinig keus heb, maar ik ben bang dat als ik het verbond aanga het niet geaccepteerd word." Sylvar knikte. "Ze kent de regels wat dat betreft. " Keelin knikte en keek hem aan. "Het Kristal maakt altijd de juiste keus en dat moet gerespecteerd worden." Zeiden ze tegelijk. Ze lachten. Plotseling vloog de deur open en stormden Mirelle en Wilko binnen. "Ga weg jij. Je bent behoorlijk irritant aan het worden." Riep Mirelle. Keelin verstijfde van angst. Ze deed toch zeker niets verkeerd? Wilko riep: "Je zult toch een keuze moeten maken. Het kan niet allebei." Keelin zuchtte. Waarom deden ze zo moeilijk. Ze legde haar hand tegen haar hoofd en nam telepatisch contact op met Juno waar ze haar vroeg om hulp. Ze konden die twee namelijk onmogelijk alleen aan. Gelukkig had Juno het bericht ontvangen want nog geen minuut later kwamen Aurel, Feline, Sacha, Fran, Vega en Melisande binnen. "jullie weer. Laat ze nu eens een keer met rust." Riep Aurel kwaad. Mirelle antwoordde:  "Als zij weggaat en nooit meer terugkomt." Sylvar stond op het punt om kwaad te worden. Vega was hem voor. "We hebben het er nog over of ze uit het team stapt ja of nee. Dat gebeurt niet zolang we een goede oplossing kunnen vinden dat ze het kan combineren." Riep hij kwaad naar Wilko. Wilko reageerde niet. Sylvar was inmiddels zo kwaad Op Mirelle en dat zal ze merken ook. Hij haalde diep adem en riep woedend. "Hoevaak moet ik het je nog uitleggen Mirelle. Ik vind jou niet op die manier leuk.  Ja en Keelin wel, maar je weet ook hoelang het heeft geduurd voor ik het toe durfde te geven. Ik vind het nu behoorlijk vervelend worden. Ze kan plots in jou ogen niks goed doen terwijl jullie voorheen beste vriendinnen waren. Je kan het gewoon niet hebben dat ik haar leuker vind dan  jou en dat ze Melisandes opvolgster is. Je bent verdorie zo jaloers dat je haar meerdere keren aanvalt met de op een na ergste spreuk. Hoe kan ik ooit iemand leuk vinden die mijn vriendinnetje en daarvoor al jaren beste vriendin aanvalt." Hij haalde adem. Melisande glimlachte bij zijn woorden. Het werd tijd ook dat iemand haar de waarheid vertelde. Mirelle maakte een gebaar en toen brak de hel los. Keelin schrok toen ze een bekende gedaante op haar af zag lopen. Het was Sung Li de monsterjager. Keelin knikte naar Fran en samen rende ze de kamer uit op zoek naar Vladimir. Na een tijdje hadden ze hem gevonden en met zijn drieën renden ze terug naar de kamer van Keelin. "Iedereen achteruit als je niet naar de onderwereld gestuurd wilt worden." Riep Vega. Vlad en Fran waren inmiddels ook getransformeerd. Vladimir schakelde over op vampier snelheid om het medaillon van Sung Li af te pakken. Toen hij terug op zijn plek stond riep Keelin fel "Ad Inferos." Meteen verdween Sung Li terug naar de onderwereld. Melisande keek woedend naar Mirelle. "Nu ga je echt te ver. " Maar Mirelle negeerde haar. Ze kwam op Sylvar afgelopen. "Kom je met mij mee" Vroeg ze lief. Sylvar schudde zijn hoofd. Hij bromde; "Ik peins er niet over. Nogmaals ik vind jou niet leuk op die manier en ja Keelin wel. Is dat zo gek?"  Hij zuchtte even en vervolgde. "Zij valt tenminste geen vriendin of vroegere vriendin aan om haar zin te krijgen. In tegenstelling tot jou." Keelin glimlachte even. Sylvar liep rustig terug naar Keelin en Aurel. Melisande riep kwaad. "En jullie komen nu met mij mee. " Natuurlijk luisterden Wilko en Mirelle niet. Ze renden weg. Mirelle riep nog.  "Jullie zijn nog niet van mij af. Daar kun je op rekenen." Keelin rilde bij die woorden. Keelin keek vragend naar Melisande. Deze knikte en zei: "Zeg het maar Keelin." Keelin zuchtte eens diep en zei: "Misschien is het beter als ik een tijdje terug ga naar Schemermeer. Ook omdat ik gewoon even rust wil hebben. Hoe het er nu voor staat durf ik het verbond nog niet aan te gaan." Aurel keek haar zus bezorgd aan en ook Feline keek bezorgd. Keelin vervolgde. "Het is niet dat ik zo graag weg wil. Integendeel ik wil juist heel graag blijven, maar ik weet niet hoelang ik dit nog vol kan houden op deze manier." Melisande knikte begrijpend. "Het is ook gewoon niet fijn dat ze de keuze niet respecteren terwijl dat toch de bedoeling is" Mompelde ze. Natuurlijk kwam Mirelle weer binnenstormen. "Wat wil je nu weer." Bromde Aurel. Mirelle negeerde haar en trok zonder ook maar een woord te zeggen Sylvar mee. Keelin schrok. Ze zou hun gesprek toch niet afgeluisterd hebben? Ze moest Sylvar helpen, maar ze wist dat ze zichzelf daarmee in gevaar bracht. Aurel mopperde. "Ze moet en zal haar zin hebben. Wat jullie twee ervan vinden is niet belangrijk." Keelin knikte en zuchtte. Boos worden hielp niet. Wat moest ze doen? Melisande zei. "Ik ben wel blij met de keuze van het kristal." Feline lachte. Ze dacht schijnbaar dat Melisande dat zei omdat het een van haar nichtjes betrof. Maar volgens Keelin meende ze het echt. Keelin zuchtte. Mirelle wilde haar weghebben. Ze vond dat Keelin alleen maar lastig was. Vega keek naar Melisande en zei zacht. "Wij gaan Sylvar terughalen. " Melisande knikte. Keelin stond op. Wat Mirelle ook vond het kon haar op dat moment allemaal gestolen worden. "Ik ga mee." Zei ze vastberaden. Sacha vroeg zacht. "Dan kom jij weer in de problemen. Zou je dat nou wel doen?" Aurel nam het voor haar zus op. "Dat risico moet ze nemen. We zijn al zolang bevrirnd met zijn drieën en ik weiger het om hun relatie kapot te laten gaan door dat stuk ongeluk van een Mirelle. Die twee horen bij elkaar." Keelin knikte bevestigend. De grorp stond op en ging op weg om Sylvar te zoeken.

____________________________________

Zo rn dat is alweer het tiende hoofdstuk. Ik moet toegeven ik hou dit boek behoorlijk lang vol. Wat denken jullie? Zullen ze Sylvar op tijd vinden voordat hij toch besluit dat hij Mirelle leuker vind dan Keelin? Wat gaat er verder gebeuren? Als je een idee hebt mag je het gerust zeggen dan kijk ik wat ik ermee ga doen. Welke wezens willen jullie in het verhaal zien? Laat alles wat je wil zeggen of vragen over het verhaal maar achter in de reacties.