Avonturen in het Elfenrijk. Deel 1: Strijd om de macht.

Hoofdstuk 50

Keelin keek geïrriteerd naar Cooper en ze zei. "Dat gaat niet. We weten dat jij nu alles weet,  maar het is te gevaarlijk voor jou om met ons mee te gaan. Bovendien zouden we met jou erbij niet zo snel te werk kunnen gaan als we eigenlijk willen." Cooper had haar niet gehoord of hij wilde haar niet horen want hij zei. "Wat er ook aan de hand is. Ik ga mee en jullie kunnen me niet tegenhouden." Keelin zuchtte even en wisselde een blik met haar moeder. Melisande knikte even en zei toen tegen Coop. "Je mag voor deze ene keer mee, maar je doet precies wat wij je opdragen en zodra djt gedoe voorbij is word je geheugen gewist. Is dat duidelijk?" Cooper knikte en antwoordde. "Moet dat geheugen wissen echt? Ik ben wel blij dat ik na al die tijd jullie geheim ken." Keelin zuchtte even en zei toen . Ze antwoordde chagrijnig. "Ja dat moet wel. Je mag eigenlijk niks van ons geheim of het Elfenrijk afweten. En kom nu alsjeblieft met ons mee zonder vragen te stellen. We hebben haast." Cooper knikte enkel en Keelin rende er op topsnelheid vandoor. Ze werd gevolgd door Melisande, Sylvar, Aurel en Daisy. De anderen bleven dicht bij Cooper. Toen ze eenmaal voor het portaal stonden mompelde Melisande. "Amica Advenitum." Terwijl ze haar hand naar het elfenteken richtte. Keelin vroeg zich even af of ze Cooper moest waarschuwen dat de meesten van hen er dadelijk anders uitzagen, maar ze bedacht zich dat Cooper alles wist. Ze volgde haar moeder door het portaal. Toen iedereen door het portaal was  liepen ze haastig door. "Weten we waar ze zijn?" Vroeg Fran. Keelin en Melisande zeiden tegelijk. "Bij de elfenboom. Daar word het altijd gedaan vraag ons niet waarom." Melisande keek naar haar dochter en ze schoten tegelijk in de lach. "Oh god. Ze hebben de slappe lach." Mompelde Wilko. Keelin en de anderen negeerden hem en renden door. Na een tijdje stonden ze bijna bij de elfenboom. Ze stonden verdekt opgesteld zodat Iris hen niet zag. Wilko zag eruit alsof  hij er meteen op af wilde stormen maar Daisy wist hem met de grootste moeite tegen te houden. Iedereen keek gespannen toe. Echter gebeurde er nog niks. Plotseling merkte Celine op. "Iris  heeft ons gezien. We moeten nu wel te voorschijn komen." Melisande en Keelin knikten en ze kwamen langzaam te voorschijn. Iris keek op. "Mooi. Nu kunnen we beginnen." Zei ze zacht. Ze wenkte iemand en die persoon kwam te voorschijn. Het was Reika. Ze liep op 'Sacha af. Sacha sprong behendig achteruit. Reika liep langzaam op haar af. "Ah elfenmeisjes bloed krachtig en zo zoet als suikerspin." Zei ze. Keelin had in de gaten dat haar stem verlekkerd klonk. Ze had er duidelijk zin in om Sacha te bijten. Keelin kerk even naar Vladimir en Fran die naast haar waren komen staan. "Het oude plan?" Fluisterde Fran. Keelin en Vladimir knikten. Keelin viste een kruisbeeld uit haar tas. Op het moment dat ze er een spreuk over wilde uitspreken dook uit het niets Vanessa op. Keelin schrok. Wat was Vanessa nu weer van plan? Na een hele tijd had Keelin pas door dat nu niet Sacha het slachtoffer was van Reika en Iris, maar zij. Keelin sprong op zij en rende weg. Sylvar en Aurel keken gespannen toe. Zou het nu alsnog gebeuren dat Keelin een volledige vampier werd? Keelin rende in de richting van het paleis. Haar plan was om zich in een van de geheime ruimtes te verstoppen in de hoop dat ze haar niet konden vinden. Keelin rende het paleis in en ze liep nu wat kalmer naar de geheime ruimte die ze had gekozen. Toen ze eenmaal in de ruimte was zuchtte ze opgelucht. Helaas was die opluchting van korte duur toen de deur open ging en Vanessa binnenkwam. "Wie heeft jou verteld waar ik me had verstopt?" Vroeg Keelin bang. Vanessa lachte gemeen. "Ook ik ben op de hoogte van de geheime ruimtes in het paleis al is het maar omdat Haldur me erover heeft verteld." Keelin schrok zich natuurlijk een hoedje. Ze wist dat hij niet aan hun kant stond, maar ze dacht dat hij Aurel leuk vond. Blijkbaar was dat weer versndert. Vanessa siste. "We hebben gewisseld van slachtoffer. Jij zult het nu worden in plaats van Sacha." Met die woorden trok ze Keelin mee naar de elfenboom. Keelin stond als versteend. Ze zag dat Reika op haar afkwam en ze was natuurlijk doodsbang. Zou het hen nu wel lukken om van haar af te komen? Ineens stond Alissa voor haar. "Waarom moet zij worden gebeten? Ze doet nooit ook maar een vlieg kwaad." Riep ze. Reika en Vanessa negeerde haar echter en met Iris achter zich aan kwamen ze nu op haar af. Gelukkig voor haar doken Vladimir en Fran op dat moment naast haar op. Fran pakte het kruisbeeld aan, maar Keelin pakte het terug en sprak er vlug een spreuk over uit. "Lumina." Het kruisbeeld gaf licht en Fran pakte het met haar linkerhand over en hield het voor zich uit. Keelin greep naar haar ketting en ook Vlad had zijn ring beetgepakt. "Ad inferos." Riep Keelin luid. Met een luide gil verdwenen zowel Reika als Iris naar de onderwereld. Helaas voor Keelin was Vanessa op tijd bij het gat weggekomen waardoor zij niet naar de onderwereld werd gestuurd. Natuurlijk kwam Vanessa op Sylvar afgerend en ze zei. "Je bent teruggekomen voor mij. Ik wist wel dat zij niet leuk genoeg was." Sylvar negeerde haar gemene woorden.  Aurel reageerde echter wel. "Nee. We zijn teruggekomen om Sacha te redden." Vanessa negeerde haar en trok Keelin mee. Keelin probeerde zich natuurlijk los te trekken, maar dat ging niet. Vanessa was te sterk. Ze voelde dst ze ergens naar binnen werd geduwd. Keelin schrok, waarom had ze haar naar de torenkamer van Volac  gebracht? Vanessa sleepte haar mee naar een donker hok achter in de rukmte en Keelin kreeg de kriebels. Wat was vanessa van plan. Vanessa siste. "Jij moet uit zijn buurt blijvrn. Hij vind jou niet leuk want hij houd enkel en alleen van mij." Keelin wilde wat zeggen, maar ze kreeg de kans niet omdat Vanessa verder praatte. "Je moet hier weg. Jij hoort alleen bij het nachtwacht team en niet hier. Ik zal de opvolgster worden en niet jij." Keelin was bang. Wat was ze van plan? Al snel werd die vraag beantwoord. Keelin kreeg wel tien keer de op een na ergste spreuk over zich heen en niet veel later lag ze bewusteloos op de grond.  Twee uur later voelde Keelin dat ze werd opgetild. Ze hoorde verschillende stemmen, maar ze kon ze niet plaatsen. Niet veel later werd ze op een bed gelegd en werd er wat in haar mond gedruppeld. Keelinn slikte ook al kostte haar dat om de een of andere reden de grootste moeite en ze knipperde met haar ogen. Ze zag dst ze op haar bed lag. Sylvar zat naast haar en hij keek haar bezorgd aan. "Wat is er gebeurd?" Vroeg Vega die net als de anderen in de kamer stond.  Keelin schudde haar hoofd. Ze kon het niet zeggen. Na even werd Vega ongeduldig. "Wat heeft ze gedaan?" Vroeg hij. Keelin xuchtte even en begon te vertrllen. "Ze trok me mee naar de torenkamer van Volac." Ze haalde diep adem en keek naar Sylvar voor ze verder praatte. " Ze zei dat jij mij niet leuk vond en alleen van haar hield. ook moet ik hier weg. ik hoor hier niet thuis volgens haar. Ook ze ze dst zij de opvolgster van Melisande word. Toen gebruikte ze tien keer de op een na ergste spreuk." Iedereen knikte. Sylvar pakte Kerlin haar handen beet en kneep er in. "Dat wat ze zei is nietvwaar. ik hou alleen van jou Keelin." Zei hij zachtjes. Keelin knikte even. Ze voelde zich ellendig. op dst momrnt kwam Vanessa natuurlijk weer de kamer in. Ze duwde keelin van haar bed af en trok haar yoen overeind. dit alles ging nogsl ruw en Keelin schrok, wat was ze van plan? Vanessa wenkte naar iemand al konden Keelin en de anderen het niet zien. Keelin schrok toen ze zag dat Sung Li binnenkwam. Ze kwam recht op haar af. Ze had haar mes in haar hand en Keelin schrok. Fran en Vlad sprongen overeind om haar te helpen, maar ze konden zich niet bewegen. Sylvar werd nu echt goed kwaad. "Hou nou erns een keer op. ik vind jou niet leuk. ik vind enkel Keelin leuk op die manier." Vanessa werdd alleen maar kwader. gelukkig konden Vlad en Fran zich weer bewegen en Vladimir schakelde over op zijn vampier snelheid om het medaillon weg te pakken bij Sung Li. "Ad inferos." Riep Keelin luid waarna Sung Li terug verdween naar de onderwrreld. Vanessa schrok even, maar ze glimlachte al snel weer. Ze haalde elfenstof uit haar haren en blies dat naar Keelin. "Audire verba mea. Je maakt het uit met Sylvar en gaat hier weg." Zei ze vlug. Keelin knikte en draaide zich om. Nu moest ze alsnog die vreselijke woorden uitspreken. "Het spijt me. het is over tussen ons. vergeet me." Zei ze met tranen in haar ogen. Ze rende na het gezegd te hebben de kamer uit. Toen ze al rennend de hele route naar de herberg had afgelegd zuchtte ze. Wat had ze gedaan? Eenmaal daar aangekomen viel ze met tranen in haar ogen op haar bed. Zou alles nu voorbij zijn?

Zo weer een nieuw deel. Deel 50 alweer yay. ik hou dit verhaal echt goed vol. Ik heb maar twee grote vragen aan jullie over dit hoofdstuk. komt het goed tusern Keelin en Sylvar of niet? en hoe gaat nu het nu verder in het Elfenrijk? Wat denken jullie? laat het me weten in de reacties of in een privé bericht.  Ik ben benieuwd wat jullie denken. ook als je een goed idee hebt voir dit verhaal mag je dit laten weten ik hoor het graag. ik ben benieuwd.

Zal ik een vervolg maken of niet? wat vinden jullie? 

Veel leesplezier met deel 50 alweer.