Avonturen in het Elfenrijk. Deel 1: Strijd om de macht.

Hoofdstuk 12

Keelin kwam na even gelopen te hebben aan op de plek waar Sylvar met haar had afgesproken. Ze ging alvast op het bankje zitten en wachtte gespannen af of hij wel zal komen. Na tien minuten wachten hoorde ze zijn stem. "Je bent er." Zei hij opgelucht terwijl hij angstig om zich heen keek. "Mirelle weet hier niks vanaf." Merkte Keelin op toen ze hem zag kijken. Sylvar lachte en ging naast haar zitten. "Nee. Gelukkig maar." Keelin keek hem aan. Sylvar begon gespannen te vertellen: "De afgelopen week met haar was echt erg. Ik mocht geen contact met niemand van jullie hebben. Daarom sliep ik ook niet in mijn kamer in het paleis. We waren bij haar thuis. Denise vond het eerst heel vreemd dat ik er was maar ze zag na een middag in dat ik geen keuze had." Hij stopte even om adem te halen. "Mirelle heeft me aan mijn hoofd gezeurd dat ik ervoor moest zorgen dat zij de opvolgster kon worden, met mij aan haar zijde, maar ik weigerde. Als ik dat zou regelen zou niet alleen jij maar iedereen hier grote problemen krijgen." Keelin knikte begrijpend. Sylvar pakte haar handen beet. "Ik wist gewoon niet wat ik moest doen. Ik vind haar nu alleen nog maar irritant. Vroeger waren we alleen vrienden, maar nu kan ze zelfs dat wel vergeten. " Keelin glimlachte en vroeg voorzichtig: "hoe zit het nu met ons?" Sylvar glimlachte. Hij had die vraag al wel zien aankomen. "Ik wil niet dat het stopt. Ik hou nog altijd net zo veel van jou als in het begin. Al gaan ze met z'n vieren op hun kop staan. Ik wil het niet uitmaken voor die lastige vliegen." Keelin glimlachte. "Zo denk ik er ook over." zei ze eerlijk. Sylvar gaf haar een kus.  Keelin zuchtte opgelucht. "Ik was zo ontzettend bang dat ik je kwijt was." Gaf ze toe. Sylvar lachte. "Keelin. Dat gaat niet gebeuren. Echt niet. Ik hou alleen van jou en daar hebben zij niets mee te maken." Keelin glimlachte. "Wat met het verbond? Ik weet niet of ik het aan durf met hen die het niet accepteren." Sylvar antwoordde. "Ze zullen de keuze van het kristal wel moeten respecteren. Ze hebben geen keuze." Keelin knikte. Sylvar vulde aan: "Met zijn drieën kunnen we het wel aan toch." Hij doelde op hun vriendschap. Keelin knikte en zei zacht. "Ik wil jou en Aurel als raadgevers. Dat weet ik zeker." Zei ze. Ze was nog niet uitgesproken of ze hoorden de stem van Mirelle. "Als het aan mij ligt word dat verbond niet aangegaan." Keelin verstijfde. Ze trilde helemaal zo bang was ze. "Waarom kies je niet voor mij?" Vroeg ze aan Sylvar. "Ik vind jou niet op die manier leuk. Daar ben ik de afgelopen week wel achtergekomen." Siste hij. Hij was zo kwaad. Wilko kwam nu ook tevoorschijn. "Ze moet toch echt een keuze maken hoor. Eigenlijk heeft ze geen keus. Ze zit nu eenmaal in het Nachtwacht team." Sylvar werd nu echt woedend. "Ik ben het echt zo zat. Jullie denken alles voor ons te kunnen bepalen, maar wat wij ervan vinden boeit niet." Riep hij kwaad. Mirelle was intussen alweer Keelin aan het aanvallen. Keelin wilde Sylvar waarschuwen, maar dat kon ze al niet meer want ze was al weer bewusteloos. Sylvar nam vlug telepathisch contact op met Juno en hij legde alles uit. Tien minuten later kwamen Melisande, Aurel, Feline, Fran, Vladimir, Vega en Juno al aangerend. "Niet weer he." riep Aurel. Helaas had ze geen drankje bij zich. "Ga maar terug naar het paleis. In haar tas zit nog een flesje. Wij houden hen zo lang mogelijk bezig" Zei ze snel tegen Sylvar. Hij knikte en nam Keelin in zijn armen waarna hij snel wegrende richting het paleis. Rosalie stond bij de deuropening en zei. "Niet weer he." Sylvar knikte enkel en liep vlug door naar Keelins kamer. Hij legde Keelin voorzichtig op haar bed en zocht in haar tas. Na een tijdje had hij het flesje te pakken en hij goot het voorzichtig leeg. Hij zuchtte opgelucht toen hij haar hoorde slikken. Keelin knipperde met haar ogen. "Bah smerig." Mompelde ze. Sylvar hielp haar overeind en ze zuchtte even. "Snap je nu waarom ik het verbond niet durf aan te gaan?" Vroeg ze. Sylvar knikte. Keelin zuchtte even. "Misschien moeten we toch..." ze kreeg de woorden niet over haar lippen. Sylvar schrok. "Ik wil het niet uitmaken omdat we anders nooit meer rust hebben." Zei hij. Keelin knikte. "Ik ook niet, maar wat moeten we dan?" Hier had Sylvar helaas geen antwoord op. Na een tijdje zei Keelin. "Ik denk dat ik maar terug ga naar Schemermeer. Niet omdat ik graag terug wil, maar vooral om even rustig na te denken. Hier word ik alleen maar lastig gevallen." Sylvar schrok. "Ik wil niet dat je teruggaat." Zei hij somber. Keelin lachte en zei zacht. "Het is niet voor altijd, maar voor een week of zo." Stelde ze hem gerust. Ze vervolgde. "Zeg jij het tegen de anderen?" Sylvar knikte. Keelin gaf hem een kus en stond op. Ze pakte haar tas. "Zal ik met je meegaan tot het portaal?" Vroeg Sylvar. Keelin schudde haar hoofd. "Doe maar niet. Ik wil het afscheid niet nog moeilijker maken." Sylvar knikte. "Ik kom je als je terugkomt wel ophalen hoor. Ik zal ook alles aan Melisande uitleggen zodat ze niet denkt dat jij je terugtrekt." Keelin knikte. Ze gaf hem nog een laatste kus en liep toen, met tranen in haar ogen naar het portaal. Ze hadden haar zover dat ze wegvluchtte om maar even rust te hebben. Toen ze bij het portaal stond draaide ze zich nog een keer om en liep toen terug naar het bos van Schemermeer. Hopelijk veranderde er niet te veel in de tijd dat ze weg was, maar ze vreesde het ergste. Langzaam liep ze terug naar het dorp. Ze miste haar vrienden nu al. Wat had ze gedaan?

_____________________

Zo dat is mn tweede hoofdstuk vandaag. Wat denken jullie dat er in de periode dat Keelin weg 8s gaat gebeuren? Mag Keelin nog wel de opvolgster zijn? Kiest Sylvar na haar rustperiode nog steeds voor haar? Zoveel vragen. Wat denken jullie? Wat vinden jullie eigenlijk van het verhaal tot nu toe?