Avonturen in het Elfenrijk. Deel 1: Strijd om de macht.

Hoofdstuk 13

Tijdsprong naar anderhalve week later.

Keelin liep door het bos van Schemermeer. Na anderhalve week weggeweest te zijn uit het Elfenrijk wilde ze toch wel graag terug. Ze had al een brief gestuurd dat ze vandaag terugkwam dus Melisande en de anderen waren al op de hoogte. Na even gelopen te hebben kwam ze bij de plek aan waar de doorgang zich bevond. Keelin keek even om zich heen om te zien of er niet toevallig iemand voorbijliep voor ze transformeerde. "Amica Advenitum." Fluisterde ze. Het portaal opende zich en ze liep er door heen. Ze keek even om zich heen om te zien of iemand haar kwam ophalen, maar ze zag zo snel niemand. Plotseling voelde ze dat er twee handen voor haar ogen gehouden werden. "Ik heb je gemist." Klonk de stem van Sylvar. Keelin glimlachte en draaide zich om om hem een knuffel en een kus te geven. "Ik jou ook." Bekende ze eerlijk. Sylvar glimlachte. Ze liepen langzaam richting het paleis zodat ze onderweg ook nog even onder vier ogen konden praten, want straks zou daar waarschijnlijk geen tijd voor zijn. Sylvar stelde na even getwijfeld te hebben toch maar die ene vraag. "En? Heb je nog wat kunnen nadenken." Keelin knikte en zei zacht. "Ja. Ik heb genoeg na kunnen denken." Sylvar glimlachte. Daar was hij blij om.  Keelin begon te vertellen. "Ik heb er nog eens goed over nagedacht en ik weet dat misschien beter is als ik toch maar een keuze maak. Als ik dat niet doe heb ik straks een probleem." Ze veegde een lok haar uit haar gezicht en vervolgde. "Het probleem is. Ik kan niet kiezen tussen hier en de Nachtwacht. Als er een optie is om het te combineren zou ik dat denk ik doen." Sylvar knikte begrijpend. "Verder vind ik het echt niet fijn zoals alles hier gaat. Mirelle moet ophouden met dat gestook. Ik wil het niet veranderen. Dat weet ik honderd procent zeker." Sylvar knikte begrijpend en zei zacht. "Ze heeft nog een paar pogingen gedaan om mij over te halen voor haar te kiezen, maar dat is haar niet gelukt." Keelin glimlachte en pakte zijn hand. "Je wilt niet weten hoe blij  ik ben om dat te horen." Gaf ze toe. Toen ze na een wat langer durende wandeling eindelijk bij het paleis aankwamen zuchtte Keelin even. "Wat is er?" Vroeg Sylvar bezorgd. Keelin glimlachte om zijn bezorgdheid. "Er is niks. Ik ben gewoon blij om weer terug te zijn." Merkte ze op. Sylvar lachte. Dat begreep hij volkomen. Toen ze naar binnen liepen merkte Keelin dat het rustiger was dan normaal op dit tijdstip. "Waar is iedereen?" Vroeg ze rustig. Sylvar haalde zijn schouders op. Hij had geen idee waar de anderen waren. Keelin schrok op van geschreeuw uit de troonzaal. Sylvar pakte haar hand en trok haar mee. Ze stonden niet veel later om het hoekje te kijken. Natuurlijk waren het Mirelle en Haldur die weer eens ruzie aan het stoken waren. "Doe het gewoon opnieuw. Ze is er toch niet en ik hoop dat ze ook nooit meer terugkomt want dan heb ik rust." Riep Mirelle. Keelin verstijfde even bij die woorden. Hoe durfde ze dat te zeggen. Melisande zuchtte even en zei.: "ik geloof nooit dat ze ons zomaar in de steek laat. Ze had gewoon even rust nodig en voor zover ik me het goed herinner komt dat door jou gezeur. " keelin glimlachte bij het horen van die woorden. Sylvar pakte haar hand. Keelin begreep wat hij wilde doen. Het was tijd om bekend te maken dat ze terug was. Samen liepen ze de troonzaal in. "Keelin. Je bent terug." Zei Melisande. Keelin knikte. "Net op tijd zie ik voordat mijn plek word overgenomen." Zei ze droog. Mirelle stond even met haar mond vol tanden. Helaas duurde dit niet lang want Mirelle antwoordde: "je had beter weg kunnen  blijven dan hebben wij rust. He Sylvar." Sylvar keek Mirelle met een gezicht dat op zeven dagen slecht weer staat aan. "Wat is dat voor een gemene rot opmerking." Siste een stem die Keelin herkende als Feline. Haar zus kwam binnen gelopen. Gevolgd door Aurel en Sacha. Keelin zuchtte opgelucht toen ze zag dat haar zussen Mirelle kwaad aan keken. Mirelle negeerde het echter en pakte Sylvar bij de hand. "Kom je? Waarom zou je nog tijd aan hen besteden als je hen toch niet aardig vind." Zei ze. Sylvar trok zich los en siste. "Je liegt Mirelle. Ik vind hen wel aardig. Ik ben jou misselijke gedrag zo zat." Hij haalde diep adem en vervolgde: "je valt anderen aan omdat we niet luisteren, je liegt, en nog volhouden ook dat je niks verkeerd doet en dat jij de enige echte opvolgster van Melisande bent terwijl het Kristal Keelin heeft aangeduid." Hij keek even naar Keelin. Ze was bleek geworden. Mirelle duwde haar omver en riep. "Zij moet verdwijnen!" Nog geen tel later hoorde Keelin dat ze de ergste spreuk van allemaal uitsprak. Gelukkig voor haar had de rest een beschermingsring om haar heen geplaatst en ze zuchtte opgelucht. Melisande keek woedend naar Mirelle en siste. "Nu ga je echt te ver Mirelle." Natuurlijk luisterde ze niet. Keelin voelde dat ze werd meegetrokken en kon wel raden wat er nu ging gebeuren. Ze had nog gelijk ook. Ze werd naar de gevangenis gesleept waar ze weer in de ketens werd opgehangen waarna Mirelle drie keer de op een na ergste spreuk gebruikte. Ze siste. "Ze zullen je hier toch nooit vinden. Hij gaat je helemaal niet helpen. Hij vind je namelijk niet leuk en dat heeft hij nooit gevonden ook." Met die woorden liep ze weg. Een half uur later kwamen sylvar en de anderen bij de gevangenis aan. Aurel opende de celdeur en verwijderde de ketens. Hierna tilde Sylvar Keelin op en ze renden terug naar het paleis waar Keelin op bed werd gelegd. Vlug goot Aurel een flesje leeg en iedereen zuchtte opgelucht toen ze Keelin hoorde slikken. Niet veel later knipperde Keelin met haar ogen.  Sylvar hielp haar overeind. Keelin zag hoe de anderen  binnenkwamen en toen Vega merkte dat iedereen er was opende hij het gesprek door aan Keelin te vragen wat er was gebeurd. Keelin voelde hoe Aurel en Sylvar haar handen vastpakken en er zachtjes in knepen. Toen begon ze te vertellen. "Mirelle sloot me weer op in de gevangenis waarna ze tot drie keer toe de op een na ergste spreuk gebruikte. Ze zei daarna dat jullie me nooit zouden vinden. En dat Sylvar me niet zou helpen." Ze slikte even want wat ze nu ging zeggen vond ze moeilijk. "Ze zei ook nog dat jij me niet leuk vind en dat ook nooit gevonden hebt." Zei ze tegen Sylvar. Deze zuchtte even en antwoordde. "Ze liegt alweer. ik vind alleen jou leuk Keelin en niemand anders. Ik vind je al zolang leuk." Hij sloeg bezorgd een arm om haar heen. Aurel zuchtte en stelde de vraag die op haar lippen brandde. "Hoe gaat het nu verder?"

_______________________

Zo en dat is al mijn derde hoofdstuk vandaag dat gepubliceerd word. Hoe denken jullie dat het verder gaat? Weet iemand een goede straf voor die lastige Mirelle? Laat het weten in de reacties.