Avonturen in het Elfenrijk. Deel 1: Strijd om de macht.

Hoofdstuk 46

Keelin liep gespannen naar de kast die toegang gaf tot de geheime kamer en opende hem. Toen ze in het gangetje stond zuchtte ze eventjes en legde haar hand op de deurklink. Wat als haar droom inderdaad uitkwam? Na even geaarzeld te hebben deed ze de deur open, en meteen schrok ze zich een hoedje. Haar vrienden stonden stokstijf stil en zeiden niets. Net zoals in haar droom. Keelin schrok toen ze Vanessa en Thomas zag staan. "Je zult nu toch echt een keuze moeten maken Keelin. Anders kiezen wij voor je." Zei Vanessa gemeen. Keelin wilde zeggen dat de week nog niet om was en ze dus nog geen keuze hoefde te maken, maar ze kreeg de kans niet want Vanessa praatte alweer door. "Ik kan het na al die tijd nog altijd niet hebben dat jij voor het Nachtwacht team gekozen bent door de raad." Keeln schrok. Ze wist dat Vanessa er zo over dacht, maar zij kon er toch zeker niets aan doen dat de Raad haar had aangewezen als degene die het Elfenrijk zou vertegenwoordigen in het nieuwe Nachtwacht team. Vanessa haalde even diep adem en vervolgde toen. "Ook vind ik het nog steeds niet aardig van je dat je ja hebt gezegd tegen Sylvar toen hij jou als zijn vriendinnetje vroeg. Je wist dat ik hem ook leuk vind."  Keelin zuchtte even en veegde voorzichtig een haarlok uit haar gezicht om ervoor te zorgen dat de bloem niet van zijn plek gleed. Nu pas viel de blik van Vanessa op haar linkeroor waarachter ze de bloem had gestoken. Vanessa draaide zich vliegensvlug om en keek naar Sylvar die er net als de anderen bevroren bij stond. Ze werd rood van kwaadheid toen ze ontdekte dat hij dezelfde bloem in zijn borstzak had als die Keelin achter haar oor had geklemd. Ze wilde wat zeggen, maar ze kon de juiste woorden niet vinden. Keelin zuchtte even en vroeg toen. "Waarom is het zo erg als hij voor mij kiest en ik voor hem?" Vanessa rolde even met haar ogen en zuchtte voordat ze antwoord gaf op die vraag. "Dat zou niet zo heel erg zijn als jij niet ook mijn plek in de Nachtwacht had ingepikt, of mijn vrienden, of mijn kans om de opvolger van Melisande te worden. Helaas moest jij zonodig alles van mij afnemen. Mede daardoor hebben wij besloten dat je eerder dan dat de week voorbij is een keuze moet maken. Ik wil terug wat van mij hoort te zijn." Siste ze kwaad. Keelin deed een stap achteruit. Ze was zo bang voor Vanessa en Thomas dat was gewoon niet normaal meer. Thomas zei zachtjes. "Het spijt me Keelin, maar ik moet je na al die jaren iets bekennen. Ik vind jou leuker dan gewoon leuk. Het doet me pijn om te zien dat jij voor Sylvar kiest. Daarom komen we ook eerder vragen of je al een keuze hebt gemaakt." Kelin schrok. Waarom vond iedereen het toch zo verkeerd dat zij samen was met Sylvar? Wat Thomas en Vanessa geen van beiden doorhadden was dat Alissa achter Keelin stond en vlug de tegenspreuk had uitgesproken waardoor de rest zich weer kon bewegen.  Keelin had dit echter wel door en ze draaide zich om. "He wist jij dat we in de problemen zaten?" Vroeg ze nieuwsgierig aan haar vriendin. Alissa keek haar aan en antwoordde. "Daisy kon nog net telepathisch contact met mij opnemen voordat Thomas die spreuk op hen losliet." Keelin knikte enkel. Vega kwam met Juno en Roman voor Keelin staan. "De week is nog niet om. Ze hoeft dus nog geen keuze te maken. Verder wil ik even zeggen dat ze dankzij de oplossing die we hebben bedacht geen keuze hoeft te maken. Dat is iets waar zij heel blij mee was omdat ze het gewoon niet meer wist." Vanessa liep kwaad op Vega af. Ze siste gemeen. "Had jij er soms wat mee te maken dat Keelin en niet ik voor de Nachtwacht werd uitgekozen?" Vega schudde zijn hoofd. Melisande zei zacht. "Dat is de beslissing van de Hoge Raad geweest. Daar heeft Vega niets mee te maken gehad." Door die woorden werd Vanessa alleen nog maar kwader. Ze riep kwaad. "Ik pik dit niet. Het is niet eerlijk. Ik eis dat  Keelin  iets opgeeft zodat er ook voor mij wat over is." Keelin werd bleek. Nu moest ze wel een keuze maken, maar ze was er nog altijd niet uit.  Sylvar keek haar bezorgd aan. Keelin schudde haar hoofd. Nee ze wilde wel wat zeggen, maar dit durfde ze niet. Thomas kwam na even met Vanessa overlegd te hebben op Keelin aflopen. Hij transformeerde tot elf en haalde wat elfenstof uit zijn haren. Keelin wist wat er nu zou komen maar alleen al de gedachte dat het precies zo ging als in haar droom maakte haar bang. Thomas zei zacht. "Audire verba mea. Je hoeft nog geen keuze te  maken, maar je maakt het wel uit net Sylvar." Keelin knikte enkel en draaide zich om. Ze stond net op het punt om de woorden die ze zelf nooit wilde zeggen uit te spreken, toen Vega naar voren kwam samen met Aurel en Feline. "Nu is het afgelopen. Keelin hoeft pas over vier dagen haar keuze gemaakt te hebben en niet eerder. Ik weet dat ze nooit kan kiezen tussen de Nachtwacht of het Elfenrijk. Waarom dwingen jullie hier dan toch toe?" Riep Vega kwaad. Vanessa antwoordde.  "Omdat ik het niet eerlijk vind dat zij alles goed voor elkaar heeft en ik niet. Ik hoor de opvolgster te worden van Melisande niet Keelin. Zij hoort hier in Schemermeer thuis bij de Nachtwacht." Keelin schrok even. Ze dwongen haar dus echt om voor de Nachtwacht te kiezen. Hulpzoekend keek ze naar Sylvar en Aurel, maar die durfden met Vanessa in de buurt niets te zeggen. Keelin zuchtte. Waarom voelde het toch alsof zij niks te zeggen had? Vanessa zuchtte en vroeg nu aan Sylvar. "Hoezo kies jij voor haar als ze er de helft van de tijd toch niet is?" Sylvar zuchtte even en zei toen. "Dat maakt mij echt niet uit hoor dat ze er niet altijd is. Als mij dat wel uitmaakte had ik het haar nooit gevraagd." Vanessa was het duidelijk niet eens met die woorden. "Je hebt geen keuze. Je moet bij de Nachtwacht blijven. We hebben toch niks aan een koningin die de helft van de tijd weg is om hier alle problemen op te lossen." Zei ze gemeen. Nu werden zowel de president, Vega als Melisande kwaad. De president riep. "Daarom hebben we een goede oplossing bedacht zodat ze het allebei kan doen, maar dat keuren jullie niet goed." Keelin schrok van de woede in haar stem. Ze was bleek geworden. Waarom zei Vanessa dit? Juno stond op en zei. "We zullen er over nadenken wat er nu gaat gebeuren, maar het word tijd dat jullie iemand anders gaan lastig vallen want ik heb het nu wel weer gehad met jullie." Ze voegde de daad bij het woord en duwde Vanessa en Thomas de geheime kamer uit en sloeg de deur dicht. "Zo die zijn weg." Zei ze opgelucht. Keelin  knikte. Aurel krek haar zus bezorgd aan. "Weet je al wat je gaat doen met die keuze?" Keelin zuchtte en schudde haar hoofd. Nee ze wist het nog steeds niet. Gelukkig had ze nog een paar dagen de tijd om een beslissing te nemen. Ze durfde er niet aan te denken dat Vanessa gelijk had met haar gemene woorden net. Melisande merkte dat haar dochter van streek was door die woorden en ze trok haar in een knuffel. "Ze heeft ongelijk en dat moeten we bewijzen dus als het aan mij ligt blijft het zoals we het hebben afgesproken." Zei ze zacht. De anderen knikten instemmend en Keelin glimlachte. Het liefste zou ze het allebei blijven doen, maar ze wist dat ze moest kiezen wilde ze dat dit gedoe stopte. Wat moest ze doen?

Zo weer een nieuw deel. Het tweede al vandaag. Wat denken jullie? Verzinnen ze een oplossing waardoor het toch goedgekeurd  word dat Keelin het allebei kan blijven doen? Of lukt dit niet en wat kiest ze dan volgens jullie? Kiest ze voor het Elfenrijk of toch de Nachtwacht? En wat moet ze doen met het feit dat Thomas haar ook leuk vind? En als ze voor het Elfenrijk kiest wie zou dan denken jullie haar plek innemen in de Nachtwacht. Word het Vanessa of heel iemand anders? Laat het me vooral weten wat jullie ervan denken in de reacties of in een privé bericht. ook als je een idee hebt voor het verhaal mag je dit in een reactie of in een privé bericht plaatsen. Laat het me vooral weten wat jullie denken. Ik ben benieuwd.

Veel leesplezier met hoofdstuk 46 alweer.