Avonturen in het Elfenrijk. Deel 1: Strijd om de macht.

Hoofdstuk 35

Vlug liepen ze het paleis uit in de richting van de doorgang naar ee torenkamer van Volac. Toen ze bij de doorgang aankwamen zei Denise. "Ik ga eerst. Volgen jullie?" Keelin knikte waarna Denise door de doorgang verdween. Keelin, Sylvar en Aurel wisselden een blik en liepen toen met zijn drieeën tegelijk door de doorgang. Hij was er groot genoeg voor. Keelin draaide zich zodra ze in de torenkamer stond om en zag dat de rest was aangekomen. "Oke. Is het hier altijd zo spooky of ligt het aan mij?" Vroeg Sacha. Keelin zuchtte even en wilde wat zeggen, maar Aurel was haar voor. "Nogal logisch. Het is wel de torenkamer van Volac en hij is een voodoomagiër." Keelin grinnikte. Fran spitste haar oren. "Ik hoor ketens rammelen." Zei ze zachtjes. Vlug gingen ze op het geluid af. Aurel mompelde de spreuk waardoor ze losgingen. Keelin keek bang om zich heen. Ze wist dat het gek was, maar het zou niet lang meer duren of ze zouden betrapt worden. Aurel merkte dit en ze kneep in haar zus haar hand. Iedereen liep naar de doorgang, maar op hetmoment dat ze erdoor heen wilden stappen doken Celine, Haldur, Wilko en Mirelle op. "Oh echt je had gelijk Keelin. Ik word bang." Fluisterde Fran. Keelin negeerde haar. Ze was bang dat het te laat was. Natuurlijk zei Celine. "Kom maar mee. Dan zullen we eens zien of de keuze hetzelfde blijft." Ze lachte gemeen. Denise kwam vliegensvlug naar voren en griste het kristal uit Celines handen.  Celine werd woedend en ze wenkte naar Wilko. Wilko kwam op Keelin af en trok haar mee. Keelin probeerde nog om los te komen, maar dit lukte niet. Keelin werd bang. Waarom konden ze het niet gewoon accepteren? Wilko nam haar mee naar de plek waar ze ook met Sylvar had gezeten. "Wat wil je van me?" Vroeg Keelin bang. Wilko glimlachte even. "Het spijt me, maar ook ik accepteer niet dat jullie samen zijn. Ik vind je leuk Keelin, al zo lang." Keelin wist even niet wat ze hiermee moest. Ze wist natuurlijk al wel dat Wilko haar leuk vond, maar als je het haar vroeg had Wilko het niet helemaal op een rijtje wat de meiden betrof. Hij vond Sacha namelijk ook leuk. Keelin zuchtte even en stond toen op. Ze was echt zo klaar met al het gestook. "Waarom denken jullie alles voor ons te kunnen beslissen?" Vroeg ze kwaad. Wilko negeerde haar en liep op haar af. "Zeg ze dat je het niet doet. Je moet voor de Nachtwacht kiezen." Siste hij. Keelin kreunde even. "Je weet dat dat niet gaat. Oh nee wacht. Je begrijpt niets van onze gewoontes." Siste ze. Wilko keek haar verbaasd aan. "Je hebt geen keuze Keelin. Je moet in het team blijven, en ik wil dat je tegen de president zegt dat ik miijn plek terugwil." Keelin reageerde woedend. "Er is voor een oplossing gezorgd dat ik het allebei kan doen en nog is het niet goed. Je kan het gewoon niet hebben dat ik dan vaker bij Sylvar en de anderen ben. "Ze wilde opstaan en weglopen maar Wilko hield haar tegen. "Keelin please luister nu even. Ik vind je echt leuk. Ik vind gewoon niet oke dat je toch voor hem kiest. Je hoort bij mij en bij niemand anders." Keelin werd nu echt kwaad. "Niet nog een jaloers persoon. Waarom is het zo verkeerd dat ik Sylvar leuk vind en hij mij?" Wilko antwoordde enkel. "Je kunt niets doen om ons te stoppen. Wacht maar af. Over een tijdje is alles hoe het hoort." Keelin riep kwaad. "Dst denk ik toch niet. Wij gaan nooit naar jullie luisteren. Is dat duidelijk."  Bij die woorden draaide ze zich om en rende weg. Ze ging regelrecht naar het paleis. Ze was echt bang geworden. Wilko deed zo eng. Wat was er mis met hem? Keelin rende de trap naar de troonzaal af en zuchtte opgelucht toen ze zag dat de anderen er waren. Vlug legde ze alles uit. "Dat kan hij niet menen. Ze kennen de regels." Riep Aurel kwaad. Keelin zuchtte even en keek de anderen een voor een aan. Wat konden ze doen? Niemand zei iets. Het was ook te erg voor woorden. "Ze zullen hoe dan ook hun zin krijgen en wij kunnen niets doen om het te stoppen." Mompelde Keelin. Ze was doodsbang. Sylvar sloeg zijn arm om haar heen. "Het zal ze niet lukken Keelin. Ik wil het niet veranderen omdat zij mij of jou leuk vinden. Ik hou van jou en van niemand anders." Zei hij zacht. Aurel glimlachte even. Ze was blij dat wat er ook zou gebeuren. Keelin en Sylvar bin elkaar zouden blijven. Keelin had ineens het gevoel dat ze niet alleen waren. Ze had gelijk want Wilko kwam de trap afgelopen. "Wat doe jij hier. Je hoort hier niet te komen." Riep Daisy geschokt. Wilko negeerde haar en trok zonder iets te zeggen Keelin mee. Keelin kon niets anders doen dan meelopen. Hij had haar te stevig vast. Sylvar en Aurel renden er natuurlijk meteen achteraan, maar niet voor ze Vega hadden ingelicht. Met zijn zevenen renden ze naar het portaal. Natuurlijk had Wilko haar naar Schemermeer gebracht. Toen ze eenmaal in de herberg aankwamen renden ze gelijk foor naar de geheime kamer. Helaas voor hen leek het eel alsof de kast op slot zat. "Wat is dit nou weer. Dat ding gaat altijd open." Riep Vega. Wat ze niet wisten was dat Wilko Keelin in zijn macht had. Hij was namelijk eerst met haar langs Celine gegaan zodat die haar kon betoveren. Dit was volgens hen namelijk de enige manier waarop ze het zo zouden krijgen als dat zij wilden. Keelin had een spreuk moeten gebruiken die de deur op slot deed. Ma even kreeg Aurel door dat er wat niet klopte. Ze keek van Sylvar naar Melisande en weer terug, voordat ze transformeerde en de tegenspreuk zei. Niet veel later stonden ze in het gangetje van de kast. Voor de deur die de geheime kamer in leidde. Aurel kneep even kort in Sylvars hand. Ze wist namelijk dat er een kans was dat Keelin en Wilko aan het zoenen waren. Vega deed de deur open en hij hapte verschrikt naar adem. Aurel keek over zijn schouder en schrok. Keelin en Wilko waren inderdaad aan het zoenen, maar er was iets met Keelin haar ogen. Aurel stapte naar voren en riep. "Kun je wel. Celine heeft zeker geholpen." Wilko knikte. Celine liep nu ook de kamer in. Ze kwam regelrecht op Sylvar af. "Het is te laat. Ze heeft gekozen." Nu werd Aurel kwaad. Ze siste. "Jij hebt haar betoverd waardoor ze in zijn macht kwam." Vlug sprak ze tegenspreuk uit. Keelin voelde dat ze weer normaal werd, maar ze was bang. Ze durfde haar vrienden niet aan te kijken en rende zonder iets te zeggen weg. Was alles nu voorbij?

Sorry van het slechte hoofdstuk. Was inspiratieloos. Wat denken jullie hoe t verder gaat?  Blijven keelin en Sylvar bij elkaar of veranderd toch alles? Word Celine toch de koningin. Hoe gaat t nu verder volgens jullie? Laat t weten in de reacties. Ook als je een idee hebt mag je t melden. Ben benieuwd.

Veel leesplezier