Avonturen in het Elfenrijk. Deel 1: Strijd om de macht.

Hoofdstuk 14

Het bleef even stil nadat Aurel de vraag had gesteld. Keelin zuchtte en mompelde. "Ik weet niet wat ik moet doen." De anderen knikten bezorgd. Ze wisten wat ze bedoelde. Na tien stille minuten omdat niemand wat wist te zeggen stormde Wilko binnen. "Het heeft nu wel lang geduurd. Ze moet een keuze maken." Siste hij. Aurel antwoordde geïrriteerd: "ze heeft geen keus. Ze met het verbond aangaan. Dat is nu eenmaal zo. We zullen kijken of we het kunnen combineren." Wilko reageerde kwaad. "Jullie accepteren het zomaar dat  ze jullie laat vallen?" Die vraag was aan Vladimir, Fran en Vega gericht. Vega antwoordde: "ze laat ons niet vallen. Tenminste nu nog niet." Wilko bromde. "Daar zeg je het goed. Nu nog niet. We weten allemaal dat er hier personen zijn die willen dat ze hier blijft." Nu schoten Feline, Sylvar en Aurel tegelijkertijd in de verdediging. "Nou ja zeg. Je bent nog steeds zo jaloers. Oké we willen niet dat ze weer weggaat. We missen haar hier." Brieste Aurel woedend. Sylvar keek bezorgd naar Keelin, ze zag bleek en wist niet meer wat ze moest zeggen. Toen stond Keelin op en ze rende haar kamer uit. Sylvar keek haar somber na voor hij zich met lood in zijn schoenen tot Wilko wendde. "Kijk nu wat je gedaan hebt. Ze wist het al niet meer en nu kom jij haar doodleuk even vertellen dat ze voor het Nachtwacht team moet kiezen. Terwijl iedereen hier weet dat ze het verbond met het Elfenkristal moet aangaan." Aurel vulde aan. "Nu is ze weer weggerend en dat is niet onze schuld." Wilko negeerde haar. Vega wenkte Sylvar. "Ga haar maar zoeken." Fluisterde hij. Sylvar knikte en rende weg. Niet veel later had hij Keelin gevonden. "Hey. Gaat het wel? Ik vind het wel echt een rotstreek als ik eerlijk ben." Zei Sylvar toen hij zag dat ze tranen in haar ogen had. Keelin knikte. Sylvar ging naast haar zitten. "Ik weet dat ik geen keus heb, maar hij dwingt me om te kiezen en het is een onmogelijke keuze." Zei ze zacht. Ze vervolgde. "Ik kan jullie allemaal niet missen daar kwam ik die anderhalve week wel achter. Hij begrijpt gewoon onze gewoontes niet. Ik weet het niet meer. " Mompelde Keelin. Ze was nog niet uitgesproken of ze verstijfde al. Zo bang werd ze. Wilko en Mirelle kwamen aangerend. Ze schreeuwden allebei dat ze uit elkaars buurt moesten blijven. Keelin  wist niet wat ze moest doen. Het voelde alsof iedereen haar weg wilde hebben uit het Elfenrijk. "Waarom kom jij nog in zijn buurt. Ik had gezegd dat dat niet meer mocht. Je luistert niet zoals gewoonlijk. Ga weg!" Riep Mirelle kwaad naar Keelin. Sylvar was nu echt woedend. "Nee. Jullie moeten eens naar ons luisteren. Ik vind enkel Keelin leuk en zij enkel mij.  We willen het niet veranderen omdat jullie dat voor ons beslissen. Wij houden van elkaar. Het heeft al zolang geduurd tot we het toe durfden te geven, maar dan is het eindelijk gelukt en dan verpesten jullie het weer." Hij haalde adem en vervolgde. "En wat de keuze van het Elfenkristal betreft. Dat kan je niet zomaar veranderen omdat het je niet aanstaat. Het kristal maakt altijd de juiste keuze en dat moet gerespecteerd worden, zoals Mirelle heel goed weet." Keelin keek op want ze hoorde voetstappen. Niet veel later kwamen Melisande, Aurel, Feline, Vega, Vlad en Fran aangelopen. Melisande merkte op. "We hebben alles gehoord en ik vind dat je het heel goed gezegd hebt." Aurel voegde toe. "Het is maar goed dat er nu tenminste  iemand heel boos word, want we zijn allemaal het gedoe spuugzat. " Mirelle wist in tegenstelling tot Wilko nog wel wat te zeggen. Natuurlijk was het op Sylvar gericht. "Waarom luister jij niet gewoon en kies je voor mij? Ze is er de helft van de tijd nooit. Ik vind dat ze dus ook onmogelijk de opvolgster van Melisande kan zijn." Nu werd Aurel ook kwaad. "Dit slaat echt compleet nergens op. We gaan naar een oplossing zoeken." Wilko lachte. "Geloof je het zelf  dat dat gaat lukken." Met die woorden trok hij Keelin mee richting het portaal. Keelin stribbelde tegen maar het had geen zin. Ze draaide haar hoofd om, maar Wilko dwong haar om vooruit te kijken. Toen ze eenmaal bij het portaal waren duwde Wilko haar erdoorheen. Keelin zuchtte. Ze had beter niet terug kunnen komen. Een uur later hoorde Keelin ineens de stem van Sacha. Wat wilde ze nu weer? Sacha zei zacht. "Kom alsjeblieft terug. Ze willen bijna het verbond aan gaan met Mirelle dus nog even en ze heeft het voor elkaar." Keelin schrok. "Is het nu wel zo verstandig om terug te gaan. Ze sturen me toch weer weg." Sacha glimlachte even en trok haar vriendin mee. Zodra ze bij de Elfenboom aankwamen zuchtte Keelin opgelucht . Het verbond was nog niet gemaakt. Helaas had Mirelle haar gezien. "Jij hoort hier niet dus wegwezen." Riep ze kwaad. Sylvar kwam echter op haar afgerend en hij trok haar in een knuffel. Hierdoor keek Mirelle nu ook kwaad naar hem, maar dat kon Sylvar niks schelen. Ze mocht gerust weten dat hij en Keelin niet van plan waren om uit elkaar te gaan. Melisande merkte op. "Het word langzaam aan wel tijd om het verbond aan te gaan." Keelin knikte ietwat zenuwachtig. Mirelle vroeg gemeen lachend. "Als zij hier achterblijft, mag ik dan haar plek in de Nachtwacht overnemen?" Vega zuchtte en vroeg aan Melisande. "Is er nog tijd om te overleggen?" Melisande knikte en zei. "We hebben nog even, maar hoelang nog  weet ik niet precies." Iedereen liep terug naar het paleis. Keelin begon nu toch wel erg zenuwachtig te worden. Aurel merkte het en kneep in haar hand. Na een tijdje zaten ze in een mooie maar simpel ingerichte kamer in het paleis om te overleggen. Melisande keek eerst naar Keelin en ze zei zacht. "Ik wil het proberen om het te combineren, maar ik vrees dat ze gelijk hadden." Melisande knikte. Ze wilde wat zeggen, maar ineens schrok Aurel want Keelin had haar handen tegen haar hoofd gedrukt. Vladimir keek Vega aan. Vega knikte ten teken dat de ruiter ontsnapt was. Sylvar wilde naar Keelin toelopen, maar ineens klonk de stem van Mirelle. "Eens kijken of ze dit wel aankan als ze zo is." Ze liep op Sylvar af, maar die negeerde haar en rende op Keelin af. Hij tilde haar op en bracht haar naar haar kamer. "Dot is toch niet normaal of wel?" Vroeg Daisy bezorgd. Vladimir knikte. "Dit heeft ze enkel bij de ruiter omdat hij echt een duister wezen is." Legde Vega uit. Na een hele tijd voelde Keelin zich goed genoeg om mee te gaan om de ruiter terug te sturen. Sylvar vroeg meteen of hij mee mocht maar Juno vertelde hem dat het niet veilig was. Keelin knikte, waarop Sylvar en Aurel haar een dikke knuffel gaven. Keelin liep een klein beetje wankel de kamer uit, maar na een poosje ging het al beter. Al snel hadden ze de Ruiter gevonden. Vlad keek even naar Keelin en fluisterde. "Het oude plan?" Keelin knikte waarna zij als eerste te voorschijn stapte. De ruiter keek naar haar en wilde haar naar zich toe halen, maar Keelin was sneller. "Exsulta." Riep ze. De ruiter viel van de eenhoorn af omdat deze steigerde. "Ad inferos." Riep Keelin. De ruiter verdween direct terug naar de onderwereld. Opgelucht renden Keelin en de anderen terug. Sylvar en Aurel zuchtte opgelucht, maar helaas was die opluchting van vrij korte duur toen Melisande zei. "Het is bijna zover en we hebben nog altijd geen geschikte oplossing." Sylvar keek Keelin aan. Ze zou nu heel snel haar keuze moeten maken. Wat zou ze doen? Bleef ze lid van de nachtwacht, of werd ze de nieuwe Elfenkoningin?

En weer een nieuw hoofdstuk. Wat denken jullie? Blijft Keelin lid van het nachtwachtteam of  gaat ze toch het verbond met het kristal aan? Zal er een oplossing gevonden kunnen worden dat ze het kan combineren? Laat het vooral weten in de reacties.

Het spijt me echt dat de laatste paar hoofdstukken niet zo goed zijn.