Avonturen in het Elfenrijk. Deel 1: Strijd om de macht.

Hoofdstuk 31

Keelin keek gespannen toe. Melisande had het drankje nog niet doorgeslikt. Na een paar minuten hoorden ze dan toch een zacht slikgeluid, maar meteen na dat geluid schrokken ze zich een hoedje want Melisande lag te woelen en ze was helemaal bezweet. Aurel riep gespannen. "Ga Vega halen. Ik heb geen idee idee wat er gebeurt." Keelin knikte en rende weg. Na een tijdje had ze Vega dan toch gevonden. "Ik heb haar het tegengif gegeven en ze slikte het door, maar daarna lag ze te woelen en ze is bezweet. Wat is er aan de hand?" Vroeg ze gehaast. Vega schudde zijn hoofd. "Zonder het juiste boek kan ik niks beginnen." Antwoordde hij. Feline rende weg om een half uur later terug te komen met het boek over de vloek in haar handen. Met Vega en Feline op haar hielen rende Keelin in een recordtempo naar de slaapkamer van Melisande. Vega woerp even een blik op Melisande en zei toen. "Hoofdstuk tien." Juno bladerde vlug naar het goede hoofdstuk. Keelin zuchtte even. Ze moest ook nog Celine tegenhouden voor dat alles  dadelijk knap ingewikkeld werd. Juno had wat gevonden en ze las het hardop voor. "Het is mogelijk dat bepaalde personen niet goed tegen het tegengif  kunnen. Het werkt dan wel, maar ze kunnen last hebben van bijwerkingen zoals erg onrustig slapen en heel erg zweten. Het duurt dan wat langer voor de desbetreffende persoon weer beter is." Keelin zuchtte opgelucht en Aurel vroeg. "Is het goed dat wij op zoek gaan naar Sylvar en Celine? We zijn hier niet meer nodig toch?" Vega knikte enkel en de meiden liepen vlug de kamer uit. Na een tijdje vroeg Feline.  "We weten dat ze in een van de geheime ruimtes zijn, maar we weten niet in welke." Aurel en Keelin wierpen elkaar even een blik toe en zeiden tegelijk. "Correctie. Jij weet het niet. Sorry at we je nog niet bij hebben gepraat." Ze keken allebei zo schuldig dat Feline in de lach schoot. Na even gelopen te hebben voelde Aurel of ze goed liepen en ze knikte. Keelin keek haar aan en Aurel glimlachte. Zij zou de doorgang openen. Na even geprutst te hebben en wat geklaag van Aurel later over het feit dat ze deze doorgang al even niet had gebruikt was hij dan toch open. Keelin liep gespannen achter Aurel aan en Feline sloot de rij. Keelin zuchtte. Ze had geen idee wat ze moest verwachten. Aurel keek om naar Keelin toen ze voor de deur stonden. Keelin knikte en op dat teken opende Aurel de deur. Keelin schrok toen ze zag dat Sylvar zich losmaakte uit een omhelzing met Celine. Ze kreeg  tranen in haar ogen. Hoe kon Sylvar haar dit aandoen? Keelin rende de doorgang snel uit. Ze moest hier weg. Aurel bleef in tegenstelling tot haar zus  nog redelijk rustig. Ze wilde wat vragen aan Sylvar, maar ze draaide zich om toen ze Feline hoorde kreunen. "Gaat het? Ik snap Keelin wel. Ze wilde hier zo snel mogelijk weg." Zei Aurel tegen Feline die knikte. Aurel draaide zich weer terug naar Celine en Sylvar en vroeg zacht. "Celine kun je even weggaan?" Celine mopperde even maar liep toen toch weg. Aurel  ging naast Sylvar zitten. "Je bent ons wel even een uitleg verschuldigd. Ik weet niet wat er tussen jullie is gebeurd net, maar ik weet wel dat Keelin nu heel erg verdrietig is." Zei ze zacht. Sylvar knikte even. Feline was ook binnengekomen. Sylvar zuchtte even en zei zacht. "Ik denk wel dat je me gelooft, maar gebruik hem maar. Dan weet je het heel zeker." Aurel knikte en haalde wat elfenstof uit haar haar waarna ze het in Sylvars gezicht blies. "Veritas." Mompelde ze. Toen ze de spreuk had uitgesproken zuchtte ze en zei. "Vertel maar." Sylvar aarzelde even en zei toen. "Keelin ging even naar haar kamer, en toen wilde ik naar haar toe gaan omdat ik me afvroeg waarom ze ineens wegliep. Echter kreeg ik die kans niet want Celine stond voor mijn neus. Ik wilde haar negeren en gewoon langs haar heen lopen, maar dat lukte niet. Ze hield me tegen en trok me mee hierheen." Sylvar zuchtte even voor hij verder ging want wat hij nu wilde zeggen vond hij best wel lastig. "Ze begon weer met zeuren waarom ik voor Keelin koos, maar ik kreeg geen kans om het uit te leggen. Ze deed ineens heel lief en ze zei dat zij wel zou helpen om Keelin te vergeten. Het punt is ik baal hier heel erg van en voel me ook heel erg schuldig naar Keelin toe. Ik wilde niet dat dit zou gebeuren.Ik wilde haar nog tegen houden, maar ik kon haar niet tegen houden want voor ik het wist hing ze om mijn nek en kuste ze me. Ik wilde haar wegduwen,, en dat deed ik ook, maar ze hing zo stevig om mijn nek dat het me niet lukte om los te komen." Aurel zuchtte even. Ook zij wist even niet meer wat ze moest doen. Na een tijdje zei ze zachtjes. "Ik weet dat het moeilijk is, maar je zult nu toch een keuze moeten maken. Niet dat ik denk dat Keelin je niet gelooft, maar als je geen keuze maakt zitten we straks met allerlei problemen."  Sylvar knikte even en zuchtte. Als hij voor Celine koos zou alles verloren zijn dat wist hij maar al te goed. Na even nagedacht te hebben zri Sylvar somber. "Ik wil het goedmaken met Keelin, maar ik ben bang dat ze me zodra ze me ziet wegduwt." Aurel knikte en stond op. "Ik ga nu even weg. Succes met het nadenken." Zei ze en ze liet Sylvar achter met sijn gedachten. Niet veel later klopte Aurel op haar kamerdeur. "Binnen." Klonk het zachtjes. Keelin was duidelijk nog verdrietig. "Ik heb met hem gepraat, maar hij zal je zelf moeten vertellen hoe het nu verder gaat." Zei Aurel. Keelin knikte en zuchtte. Was alles nu voor niets geweest? Ze wist het even niet meer en Aurel liep dan ook de kamer uit. Ze wist dat ze haar zus nu beter met rust kon laten. Hoe zou het verder gaan tusssen Keelin en Sylvar?

Zo en weer een nieuw hoofdstuk. Wat denken jullie? Komt het goed tussen Keelin en Sylvar? Of kiest hij uiteindelijk toch voor Celine? En wat als hij zijn keuze heeft gemaakt en Celine wil dat de ceremonie opnieuw word uitgevoerd. Wat als  het Kristal haar ineens aanduid. Is het met de rust gedaan in het Elfenrijk? Wat sls Celine het word? Word Keelin verbannen? Laat vooral weten wat jullie er van denken. Ook ideeën en dergelijke zijn altijd welkom.

Veel leesplezier.