Avonturen in het Elfenrijk. Deel 1: Strijd om de macht.

Hoofdstuk 30

Tijdsprong naar een week later.

Keelin zuchtte even voor ze een hap nam van haar ontbijt. Ze waren al een week verder en ze hadden nog steeds geen bericht gehad van de anderen. Dit kon maar een ding betekenen. Sacha merkte haar sombdre blik op en zei zacht. "Wat er ook is waardoor ze geen bericht kunnen sturen. Het komt goed." Ze glimlachte naar haar vriendin. Op hetzelfde moment kwam Helena langslopen. "Is het normaal dat jou ketting licht geeft?" Vroeg ze aan Keelin. Keelin glimlachte enkel. Eindelijk was er een bericht van haar vrienden. Ze was benieuwd van wie. Vlug renden zij en Sacha naar de geheime kamer. Inderdaad zweefde er boven de tafel, die overigens vollag met boeken en andere spullen. Het welbrkende ronde kader met de boom erin. Keelin liep er ietwat zenuwachtig op af. "Secretu Revali." Zei ze zacht. Het gezicht van Aurel verscheen. Keelin schrok, Aurel keek normaal alleen zo als er echt iets aan de hand is. De woorden die haar zus toen sprak deden Keelin verstijven. "Lieve Keelin. Het spijt me dat we zolang niks van ons lieten horen, we hadden je beloofd je op de hoogte te houden van wat er gebeurt hier. Echter is het zo erg dat ik liever even naar jullie toekom om het met je te bespreken. Tot zo." Zei Aurel waarna het kader verdween. Keelin werd bleek.  Wat zouber gebeurd zijn? Niet veel later schrokken de twee vriendinnen op van de deur die openging. Aurel kwam naar binnen gelopen. Ze liep op Keelin af en omhelsde haar stevig. Toen trok ze haar zus naast zich op de bank. "Vertel. Wat is er gebeurd. Je ziet bijna net zo bleek als Vlad en dat wil wat zeggen." Zei Sacha lachend. Aurel negeerde haar echter en stak meteen van wal. "Het gaat om Celine. Ze heeft Denise overgehaald om haar te veranderen in een van ons." Zei Aurel zacht. Keelin kreunde. "Het is al gebeurd. Wij en Melisande konden het niet stoppen. Nu wil ze terwijl jij er niet bent de Kristalceremonie overnieuw doen zodat zij gekozen word samen met Sylvar." Keelin schrok. "Maar dat betekent dat..." Zei Sacha zacht. Aurel knikte enkel. "Ik kom met je mee. Dit moet gestopt worden voordat het te laat is." Zei Keelin beslist en ze sprong overeind. Wat als ineens alles was verandert? Keelin keek Aurel aan terwijl ze naar het portaal renden en deze zei tot haar opluchting. "Wees gerust. Ze heeft het wel gevraagd, maar hij ging er niet op in. Hij kiest dus nog altijd voor jou." Keelin glimlachte. De woorden van haar zus stelden haar gerust. Zodra de drie meiden door het portaal waren trokken ze een sprintje richting de Elfenboom? Zouden ze te laat zijn? Na even kwamen ze aan bij de Elfenboom. Het was inderdaad al aan de gang. Celine werd natuurljk kwaad toen ze Keelin zag, maar dat kon Keelin even niets schelen. Ze was nog op tijd om het tegrn te houden.  Sylvar zuchtte hoorbaar opgelucht toen hij haar zag. Keelin begreep wel waarom. Hij hoopte natuurlijk dat alles hetzelfde zou blijven. Niet veel pater verscheen het Kristal en er vielen twee zonnestralen op. Celine begreep dit echter niet goed, maar toen even later opnieuw voor de zoveelste keer Keelin en Sylvar in het licht stonden werd alles duidelijk. Celine snauwde tegen Keelin. "Denk maar niet dat het zo blijft. Ik zal ooit de koningin worden. Jij mag het alleen zijn als Haldur ook gekozen word" Aurel wilde wat terugzeggen, maar Sylvar was haar voor. "Waarom vind jij mij ook leuk? Kan het dan niemand iets schelen wat ik vind. Ik vind Keelin leuk en zij mij. Waarom is dat zo verkeerd?" Riep hij woedend. Celine keek verbaasd, maar liep toen met een gemene grijns om haar lippen weg. Keelin rilde even. Ze kreeg de kriebels van hoe Celine naar haar keek en net die enge grijns. Waarom haatte Celine haar zo erg? Sylvar liep op Keelin of en hij trok haar in een knuffel."Je wilt niet weten hoe erg ik je hier gemist heb." Fluisterde hij in haar oor. Keelin glimlachte. Ze wilde wat zeggen, maar ze kreeg de kans niet meer want Sylvar had haar een kus gegeven. Keelin zuchtte even toen ze elkaar loslieten. "Wat is er?" Vroeg Sylvar geschrokken. Keelin glimlachte en zei zacht. "Niks. Ik ben gewoon blij dat jij niet voor haar kiest." Sylvar grinnikte en zei zacht. "Dat zal ik ook nooit doen Keelin. Ik hou alleen van jou." Zei hij lief. Keelin bloosde even. Niet veel later merkte Keelin op dat ze zich niet kon bewegen. De rest hing namelijk om haar nek. Ze hadden haar gemist. "Ehm jongens. Ze krijgt geen lucht."  Zei Sylvar geschrokken toen hij zag dat Keelins gezicht rood aan liep. "Sorry Keelin. We zijn gewoon blij om je weer te zien." Zei Fran zacht. Keelin knimte dat het al goed was. Een uur of wat later zat Keelin op haar bed. Ze was diep in gedachten verzonken. Keelin schrok op toen ze rennende voetstappen hoorde en niet veel later werd de deur opengegooid. Vladimir stond in de deuropening. Hij keek nogal ernstig. "Wat is er?" Vroeg Keelin geschrokken. Vlad antwoordde. "Caine is hier en hij heeft het op Aurel gemunt. Ik weet haast zeker dat Celine er wat mee te maken heeft."  Keelin schrok zich een hoedje en met zijn tweeën renden ze de kamer uit, op zoek naar Fran. Keelin schrok toen ze het gezicht van haar vriendin zag. Fran was helemaal bleek geworden en ze trilde een beetje. Keelin wist wat het met Fran deed dat Caine terug was. De vorige keer hadden ze haar weten te redden, maar zou het met Aurel ook zo gaan? Keelin rende het paleis uit op de hielen gevolgd door Vlad en Fran. "Deze kant op." Zei Keelin gehaast toen ze even had gevoeld waar Caine en haar zus zich bevonden. Niet veel later kwamen ze san op een open plek in get Elfenbos. "Het stopt hier Caine." Riep Vladimir. Fran wenkte naar Aurel dat ze even achteruit moest gaan, wilde ze niet meegestuurd worden naar de onderwereld. "Ad Inferos." Riep Keelin luid. Caine verdween gelukkig terug naar waar hij vandaan kwam en Fran zuchtte opgelucht omdat ze hem hadden teruggestuurd. Niet veel laer kwamen ze aan in het paleis waar tot Vladimirs verbazing iedereen in rep en roer was. Denise kwam op hen afgerend en ze keek Keelin aan. Keelin wist dat er geen goed nieuws kwam. "Os er iets met Melisande?" Vroeg Aurel geschrokken. Denise knikte en vulde aan. "Dat niet alleen. Celine heeft Sylvar meegenomen naar een van de geheime ruimtes, en wie weet wat ze van plan is." Keelin schrok. Zonder ook maar iets te zeggen rende ze weg om Feline te zoeken. Deze was op hun kamer. "Je hebt het gehoord zie ik." Merkte Feline op. Keelin knikte. Fran en Vladimir die achter Keelin aan waren gekomen kwamen ook binnen. "Weten we wat er met Melisande is?" Vroeg Keelin ongerust. Feline schudde haar hoofd. Keelin en haar zussen liepen naar de kamer van Melisande. Vlad en Fran konden weinig anders doen dan volgen. Melisande lag in haar bed maar ze had haar ogen n dicht en reageerde nergens op. Juno zat bij het bed en ze draaide zich om. "Het is die spreuk weer, alleen is het nu erger dan met jou. Ik weet ook niet waarom." Zei Juno zacht. Keelin knikte en rende naar haar kamer om een flesje met het tegengif uit haar tas te halen. Toen ze terugkwam zag ze dat het veel sneller ging dan normaal. Keelin goot voorzichtig de inhoud van het flesje in haar tantes mond en zuchtte even. Wat als ze te laat waren en ze Melisande niet konden redden?

Zo en weer een hoofdstuk af. Eigenlijk wilde ik ook het gedoe met Sylvar en Celine erin doen, maar dat komt in het volgende hoofdstuk wel. Wat denken jullie? Kiest Sylvar in de tijd dat Keelin Melisande probeert te redden toch voor Celine of blijft hij bij het besluit dat hij en Keelin bij elkaar horen? Zullen ze Melisande weten te redden of lukt dit niet? Wat moeten we toch met Celine  en haar groepje? Welke wezens duiken nog op? Wat denken jullie hier allemaal van? Laat het me vooral weten in de reacties. Ook als je een idee hebt voor een nieuw personage, of het verhaal mag je het gerust zeggen. Wat vinden jullie er eigenlijk van tot nu toe?

Veel leesplezier met hoofdstuk 30.