Avonturen in het Elfenrijk. Deel 1: Strijd om de macht.

Hoofdstuk 11

Toen ze het paleis uitliepen vroeg Fran: "Hebben we enig idee waar hij kan zijn?" Aurel keek Keelin aan en ze zei: "We hebben wel vermoedens of plekken waar we hen kunnen vinden, maar op welke van die plekken ze zijn, dat weten we niet zeker." "Zullen we opsplitsen? Dan kunnen we een groter gebied afzoeken." Stelde Vlad voor. Iedereen knikte. Keelin en Aurel zouden uiteraard samen gaan zoeken samen met Melisande en Vega. Niet veel later waren ook de andere groepjes gemaakt. Keelin keek even naar Fran. "Werkt het bij jou ook?" Vroeg ze waarmee ze doelde op de telepathische krachten. Juno was echter degene die antwoord gaf. "Ook bij hen werkt het ja." Keelin knikte. "Als je ook maar iets hoort wat een aanwijzing kan zijn. Laat je het me weten?" Vroeg ze voor de zekerheid. Fran knikte. Toen gingen de groepjes op weg. Aurel en Keelin hadden in overleg met Melisande besloten om eerst alle plekken af te gaan waar ze vroeger altijd kwamen. Na even gelopen te hebben kwamen ze bij de eerste plek aan. "Niks." Zei Vega rustig. Na de rest van de plekjes afgezocht te hebben zuchtte Keelin geïrriteerd. "Waar kunnen ze zijn? We hebben al onze lievelingsplekjes afgezocht maar niks gevonden." Mopperde ze. Aurel merkte op. "Misschien heeft de rest wat gevonden." Keelin knikte en legde haar hand tegen haar hoofd. Na even gewacht te hebben had ze uiteindelijk contact met Juno, maar die vertelde dat haar groepje ook niks had gevonden. De groep van Fran was echter vastgelopen bij een bepaalde plek. Juno legde vlug uit waar ze zich bevonden en Keelin schrok. Ze verbrak de verbinding en zei rustig. "De groep van Juno heeft niks gevonden, maar de groep van Fran loopt vast bij de doorgang naar.." Melisande en Vega wisten genoeg. Melisande riep kwaad. "Waarom heeft ze hem juist daarheen gebracht? Ze weet dat hij op elk willekeurig moment kan ontsnappen uit het duistere hart." Keelin haalde haar schouders op. Vega had gelukkig voor hen het gesprek gevolgd en niet veel later Renden ze naar de plek waar de doorgang naar de torenkamer van Volac zich bevond. De anderen waren er al. "En?" Vroeg Keelin gespannen. Fran antwoordde: "Ze zijn daarbinnen maar waarom ze hem hier heeft gebracht weet ik niet." Melisande keek naar Daisy en ze knikte. Daisy rende weg om even later terug te komen. "Wees gerust. De bloedsteen zit nog op zijn plek dus hij is niet ontsnapt." Zei ze hijgend. Aurel antwoordde: "Nou dat is een hele geruststelling maar niet heus, want al zijn creepy spullen liggen er nog." Keelin knikte en zei. "Ze heeft hem hier heen gebracht omdat wij niet gauw hier zullen zoeken mede daardoor. Dat is wat ik denk." Aurel pakte de hand van Keelin en ook Feline nam haar andere hand beet. Keelin glimlachte. Haar zussen wisten waar ze bang voor was. Melisande ging voorop gevolgd door Daisy en Feline. Daarna gingen Aurel en Keelin naar binnen. Ze lieten echter wel de rest voorgaan want Keelin durfde niet te kijken. Fran stond bij hen om verslag uit te brengen. Toen hoorden ze de stem van Mirelle. "Wat doen jullie hier? Jullie mogen hier niet komen." Riep ze. Aurel antwoordde droog. "Dat maken we zelf wel uit." Keelin keek net als Daisy naar Sylvars ogen, maar de meiden kwamen tot de conclusie dat de Sirene niet actief was. Ook was er duidelijk geen spreuk gebruikt. Ook was er nergens een wezen te bekennen. Keelin zuchtte opgelucht. Helaas had ze niet lang rust want Wilko en Mirelle kwamen op haar af. "Ben je nog niet terug naar Schemermeer. Je bent de rest alleen maar tot last . Hij vind je niet leuk. " ratelden ze. Keelin keek bang. Ze stond op het punt om in te storten. Sylvar kwam naar hen toe. "Dat is niet waar Keelin." Zei hij zacht en hij keek haar aan. "Heb je nou nog niet door dat er maar  een goede keuze is." Riep Wilko. Hij duwde Keelin omver en trok Sylvar mee terug naar Mirelle. Aurels gezicht was inmiddels knalrood van Woede. "Waarom snappen jullie niet dat Sylvar voor Keelin kiest. Hij vind niemand anders van ons leuk, dat wil zeggen niet op die manier." Sylvar knikte ter bevestiging. Wilko siste. "Hij kan beter maar heel snel met Mirelle wat krijgen want zij is er toch de helft van de tijd nooit. Verder klopt naar mijn mening de keuze van het Elfenkristal niet. Ook omdat ze er maar zo weinig is." Aurel schreeuwde kwaad. "We gaan daar een oplossing voor vinden. Dus waar bemoei je je mee." Riep ze. Mirelle zei gemeen. "Daisy moet beter kijken." Ze hield de bloedsteen in haar hand en plots schrokken zowel Aurel, Sylvar, Daisy, Feline, Sacha als Melisande want ze had de Stanislem opgehaald. Vladimir en Fran kwamen naast haar staan en Aurel vroeg zachtjes. "Lukt het wel om." Keelin knikte. Het was haar al eens gelukt en dat zou weer lukken. "Ad Inferos." Riep ze luid. Nog geen seconde later was de Stanislem verdwenen. "Hoe kun je! Uitgerekend het wezen waar ze doodsbang voor is hierheen halen." Riep Vega. Keelin stond te trillen op haar benen. Sylvar wilde op haar aflopen toen Mirelle razendsnel elfenstof uit haar haar haalde. "Audire verba mea. Jij komt met mij mee en vergeet haar." Zei Mirelle. Sylvar knikte langzaam. Daisy wilde nog de tegenspreuk uitspreken, maar ze waren al verdwenen door de doorgang. Wilko was ook meegegaan. De anderen liepen stilletjes de torenkamer uit en toen renden ze naar het paleis. Aurel moest Keelin bijna bij elkaar rapen. Ze was doodsbang dat als de spreuk werd opgeheven. Sylvar alsnog voor Mirelle koos.

Een week later liep Keelin naar de eetzaal om te gaan ontbijten toen Aurel opeens voor haar neus stond met een brief in haar handen. Kelin pakte zonder iets te zeggen de brief uit haar zus haar hand en liep terug naar hun kamer. Eenmaal daar opende ze de brief. Ze begon te lezen

Lieve Keelin.

Het spijt me ontzettend van Vorige week. Ik voel me zo verward na het hele gebeuren. Daisy had ons na drie dagen al opgespoord en toen heeft ze meteen de spreuk opgeheven. Ik was alleen zo in de war door alles wat er gebeurd was dat ik nog niet durfde terug te keren naar het paleis.  Ik wil je heel graag even spreken. Je moet weten dat Mirelle geen nieuwe pogingen heeft gedaan om de spreuk over mij uit te spreken. Ze hoopt dat ik je inmiddels vergeten ben zoals ze zei. Maar helaas is niets minder waar. Ik heb sinds Daisy de spreuk heeft opgeheven alleen maar aan jou gedacht.ik wil met je praten. Kom om twaalf uur naar de plek waar we vroeger veel kwamen. Kom alleen. Ik weet dat Aurel toch wel te horen krijgt wat er is besproken maar ik wil alleen met je praten zonder de anderen.

Ik mis je ontzettend Lieve Keelin. Ik hou nog steeds heel veel van je.

Liefs Sylvar

Keelin glimlachte. Langzaam stond ze op om wat te gaan eten. Toen dat gedaan was keek se op de klok en zag ze dat het al tien uur was. Na twee uur lezen en kletsen met haar vriendinnen liep ze zenuwachtig het paleis uit. Ze was benieuwd wat Sylvar te zeggen had.

Zo weer een nieuw hoofdstuk. Nou de Stanislem komt na dit hoofdstuk in elk geval niet meer voor. Wat een vreselijk wezen is dat toch. Komt het goed tussen haar en Sylvar. Gaat ze het verbond aan of staat Mirelle de opvolging in de weg. Laat vooral weten wat jullie denken.