Keelin werd een donkere ruimte ingeduwd door Haldur. Ze wist dat ze nog wel in het paleis moest zijn, maar in welke ruimte? Ze had geen idee. Het was te donker om iets te kunnen herkennen.Ze trilde van top tot teen zo bang was ze. Celine kwam binnen. "Nu kan ik eindelijk mijn plan uitvoeren. Dan zal Sylvar je haten, en voor mij kiezen." Zei Celine. Haldur glimlachte en zei zacht. "Het spijt me Keelin ik wil dit ook liever niet, maar als je jezelf blijft Maak ik geen schijn van kans." Keelin zuchtte. Hielden ze dan nooit eens op met zeuren? Keelin zag hoe Celine stap voor stap dichterbij haar kwam. Keelin zag dat ze getransformeerd was, maar ze zag er veel enger uit dan Keelin gewend was van Vlad. Celine grijnsde gemeen en lirp in een keer de laatste paar centimeter. Ze trok Keelin ruw omhoog en draaide haar zo dat ze bij haar nek kon. Keelin voelde Celines warme adem in haar nek en huiverde even. Een paar seconden later voelde Keelin dat ze gebeten werd. "Aaaahhh." Riep ze gesmoord want Haldur hield zijn hand voor haar mond. Keelin hoopte van harte dat de rest haar gehoord had en haar kwam helpen. Keelin voelde zich erg draaierig en ze zakte dan ook ineen op de grond. Echter bleef dat vreemde gevoel niet lang. Keelin keek naar Zichzelf in een spiegel die Haldur haar voorhield en schrok zich een hoedje. Ze was in een vampier verandert, maar waarom voelde ze zich dan zo.. Gemeen. Dat was het woord dat ze zocht. Opeens hoorde ze dat de deur open ging. De eerste stem die Keelin herkende was van Vlad. "Hoe kun je zo gemeen zijn! Enkel omdat jij Sylvar ook leuk vind en ze voor jou gevoel hier niet hoort. De enige die hoer niet hoort ben jij Celine." Riep hij kwaad. Keelin draaide haar hoofd om de gezichten van Sylvar en Aurel te zoeken. Al snel had ze hen gevonden. Sylvar keek woedend en ook een beetje bang. Keelin wist wel waarom. Vladimir had verteld dat ze de persoonlijkheid zou krijgen van degene die haar heeft gebeten. Het hielp ook niet mee dat Celine een kwaadaardige vampier was. Dat wil zeggen. Ze is letterlijk heel bloeddorstig. Keelin stond op en rende met tranen in haar ogen weg. Haar vrienden zullen haar nu wel voor altijd haten. Hopelijk konden ze een manier vinden om haar terug te veranderen, want ze wilde niet voor altijd zo blijven. Een half uur later hoorde Keelin voetstappen. Het was Vladimir. Hij vroeg voorzichtig. "Gaat het wel?" Keelin schudde haar hoofd. Natuurlijk ging het niet, ze was in een dag alles kwijtgeraakt. Vlad ging naast haar zitten. "De anderen zijn al druk op zoek naar een oplossing, maar of ze die vinden...." Mompelde hij. Keelin schrok, moest ze dan voor altijd een vampier blijven? Langzaam liepen ze terug naar het paleis. Keelin wist dat ze de rest onmogelijk nog onder ogen kon komen na wat er zojuist gebeurt was. Helaas voor haar zaten ze allemaal bij elkaar op de kamer die ze met Aurel en Feline deelde. Sylvar keek haar aan. Hij wist duidelijk niet wat hij ervan moest denken, en Keelin kon hem dat niet kwalijk nemen. Ze was in een monster verandert. Aurel vroeg zacht aan Vega. "Vega zeg me alsjeblieft dat er een oplossing is zodat ze weer in zichzelf kan veranderen. Ik wil mijn zus niet kwijtraken omdat dat groepje zo nodig altijd hun zin moet krijgen." Vega knikte. "Er is een oplossing, maar ik heb het juiste boek niet bij de hand hier. We zullen terug moeten naar de geheime kamer." Iedereen knikte. Niet veel later liep iedereen weg zonder iets tegen Keelin te zeggen. Lieten ze haar nu al in de steek? Keelin hoorde hoe de deur open ging. Haldur kwam binnen. "Eindelijk rust. Waarom kijk je zo somber?" Vroeg Haldur bezorgd. Keelin negeerde hem. Ze had het echt zo met hem gehad. Haldur keek haar bezorgd aan. "Het spijt me. Dit was de enige manier waarop ik een kans maak." Zei hij zacht. Keelin antwoordde chagrijnig. "Ik weet niet of je het doorhebt, maar door jullie belachelijke plan hebben jullie wel mooi even alles voor me verpest. Ik kan nu niet meer de opvolgster van Melisande zijn, de anderen zullen me haten, en mijn plek in het Nachtwacht team kan ik nu ook wel vergeten.Ik ben door jullie jaloerse gedrag in een monster veranderd. Hoever willen jullie nog gaan om je zin te krijgen? Ik ben al meermalen vervloekt geweest, en het was op het nippertje toen en dat bedoel ik niet in positieve zin. Verder word er steeds de op een na ergste spreuk tegen mij gebruikt en twee keer zelfs de ergste. Ik ben jullie gedoe zo zat." Haldur negeerde haar zoals gewoonlijk. Hij kwam steeds dichter op haar af. "Nee dat denk ik toch niet dat ik met jou ga zoenen. In je dromen misschien, maar in het echt zal dat nooit gaan gebeuren."verzuchtte Keelin waarna ze hem haar rug toekeerde. Hopelijk voor haar schoot de zoektocht naar een oplossing op. Ze wilde terug naar haar vrienden. Ze wilde rust. Waarom konden ze nu niet gewoon accepteren dat zij de opvolgster is van Melisande samen met Sylvar. Na wat voor Keelin wel twee uur leek kwam Vladimir binnen. Keelin zuchtte opgelucht en vroeg zacht. "Is er een oplossing want ik word hier niet vrolijk van?" Vlad knikte en Keelin stond op. Ze renden zo stilletjes mogelijk het paleis uit. Haldur en de anderen mochten niet doorkrijgen dat ze weg was. Toen ze bij het portaal kwamen stapte Keelin er vlug als eerste doorheen en Vlad volgde haar. Keelin zuchtte opgelucht toen ze door het portaal heen was. Na een hele tijd lopen vanaf het portaal kwamen ze aan op het dorpsplein van Schemermeer. Vlug ging het tweetal de herberg binnen. Helena knikte even naar Keelin om te zeggen dat ze volledig op de hoogte was van wat er was gebrurd. Niet veel later liepen Vlad en Keelin de geheime kamer binnen waar de rest gespannen zat te wachten. Keelin ging zonder iets tegen de anderen te zeggen zitten. Vega keek haar aan. "Er is een manier waarop je terug kan veranderen. Het ritueel daarvoor moet echt voor middernacht worden uitgevoerd anders zul je voor altijd een vampier blijven. We hebben alles al zover mogelijk in orde gebracht." Zei Vega. Keelin slikte. Het was al best laat op de dag en ze was doodsbang dat ze te laat zouden zijn. Vega vervolgde. "Niet iedereen mag er echter bij zijn. Met al het geklets hier kan ik me moeilijk concentreren. Er mogen naast mij nog vier mensen blijven." Keelin glimlachte . Ze wist al precies wie ze zou kiezen. Ze keek naar Sylvar en Aurel en deze keken haar aan. Ze waren opgelucht dat Keelin voor hen koos. Vervolgens knikte ze naar Melisande en naar Juno. De rest liep al mopperend de geheime kamer uit, ze baalden dat zij niet uit waren gekozen. Al begrepen ze Keelin haar keuze ook wel. Toen de deur met een klap dicht viel merkte Aurel op. "Het is toch niet met duistere magie mag ik hopen?" Vega glimlachte om haar bezorgdheid en schudde zijn hoofd. "Het is volkomen veilig. Ook voor jullie en dat komt goed uit, want ik heb jullie hulp alle vier had nodig. Als ik de enige zou zijn die de spreuk gebruikte bestaat er namelijk een kans dat het niet werkt." Legde hij uit . Keelin keek hem gespannen aan. "Ik ben er klaar voor." Zei ze. Het klonk dapperder dan ze zich voelde. Vega zei dat ze op de bank moest gaan liggen terwijl zij om haar heen gingen staan. Vega mompelde een spreuk en de anderen knikten. Ze hadden hem gehoord. "Ik moet je waarschuwen Keelin. Je zult je een tijdje raar voelen als het is gelukt. Het zal voelen alsof je heel moe bent. Ook ben je dan als alles goed gaat getransformeerd naar je normale gedaante." Zei Vega. Keelin knikte. Tegen de anderen zei hij. "Blijf de spreuk herhalen totdat Keelin licht begint te geven en in zichzelf is veranderd. Stopt er iemand eerder dan is er een kans dat het niet werkt en dan blijft ze waarschijnlijk voor altijd zo." Iedereen knikte. Aurel stak de kaarsen aan en trof vlug de andere voorbereidingen terwijl de rest elkaar hand alvast beetnam. Toen Aurel klaar was ging ze tussen Sylvar en Juno in staan en Vega knikte. Iedereen herhaalde de spreuk die Vega hen had voorgezegd steeds weer opnieuw. Na wat voor Sylvar wel uren leken begon Keelin licht uit te stralen. Na nog vijf Keer de spreuk gebruikt te hebben was ze terugveranderd in haar Elfengedaante. Vega zuchtte opgelucht toen hij dit zag. Keelin kreeg hier echter niks van mee. Ze was zoals Vega had gewaarschuwd zo moe dat ze in een korte slaap viel. Een half uur later werd ze weer wakker. Sylvar hielp haar overeind. "Gelukkig ben je jezelf weer. Ik was bang dat ik je voor altijd kwijt zou zijn." Zei hij zacht. Keelin glimlachte. "Ik ben ook blij dat ik mezelf weer ben hoor. Ik voelde me echt heel erg gemeen en een monster." Zei ze zacht. Verder kwam ze niet want Sylvar en Aurel trokken haar in een omhelzing. Toen ze haar na een paar minuten loslieten zuchtte Keelin. Het za haar dwars dat ze niet wist hoe het nu zat met haar en Sylvar. Gelukkig loste Sylvar het probleem meteen op. "Ik hou nog steeds van je hoor Keelin, en dat blijft zo. Dat kunnen zij niet veranderen." Zei hij zacht en hij gaf haar een kus. Keelin glimlachte, maar al snel werd haar gezicht weer somber en ze wendde zich tot Melisande. "Het spijt me dat ik dit zeg, maar ik blijf even hier. Ik heb echt even behoefte aan rust na alles wat er gebeurt is. Houden jullie me maar op de hoogte van alles wat er is gebeurd." Melisande knikte begrijpend. Ze wist dat Keelin nu echt even rust nodig had. Na even namen ze afscheid al ging dit niet zonder tranen. "Ik zal je missen Keelin." Zei Sylvar zacht. Keelin glimlachte. "Ik jou ook." Antwoordde ze. Ze omhelsde Sylvar nog een laatste keer en ook Aurel en Feline kregen nog een dikke knuffel. Sacha zou bij Keelin blijven. Toen iedereen verdwenen was zuchtte Keelin. Hoe moest het nu verder? Ze wist het niet meer. Wat moest ze nu toch doen?
Zo en dat is hoofdstuk 29. Het is wel een record hoor qua aantal woorden. Bedankt Yanicka2001 voor je idee. Wat denken jullie? Komt alles goed? Of blijven hun lastig doen net zo lang tot ze hun zin hebben? Blijft Keelin toch de koningin van het Elfenrijk of neemt iemand anders die plaats in? Blijft het goed gaan in de vrienden groep of niet? En wat als er ineens weer nieuwe personen opduiken? Wat denken jullie? Laat het vooral weten in de reacties. Ook als je ideeën hebt voor nieuwe personages of het verhaal mag je het me laten weten. Ik ben benieuwd.
Veel leesplezier.
JE LEEST
Avonturen in het Elfenrijk. Deel 1: Strijd om de macht.
Fiksi PenggemarWat doe je als iemand iets blijkt te zijn wat je niet verwacht? Wat als je het moeilijk vind om hierover te praten ook al weet de ander er alles van? Schaam he je dan tegen over jou goede vriendin die alles weet? Dit overkomt Keelin en Sacha. Ze wa...