The Nerdy Pambara Girl

CHAPTER 46

Chapter 46

I missed you

Sophie's P.O.V

"Long time no see Nerd."hala gago, naalala niya na ako.. daoat ba akong matuwa o malungkot

Hindi ko akalain na paglipas ng limang taon magkikita pa kami tapos sa dinami dami ng lugar dito pa.. niligtas niya pa ako. Hindi ko alam kung ano ire-react ko kasi all these years nasa mindset ko limot niya na ako. 'Ay tangina mas sasaya siya don.'

"Namiss mo ba ako masyado kaya nakatitig ka lang sakin?"bigla naman akong napaiyak tangina ilang taon kaming di nagkita pero ngayon eto na siya oh abot kamay ko na. Niyakap ko naman siya agad.. wala akong pake kung madungisan man yung pride ko pero eto yung totoo kong nararamdaman eto yung gusto kong gawin ngayon.

"Napakagago mo, ilang taon tayong nagkita napakalakas pa rin ng hangin mo.. alam mo bang miss na miss kita.. alam mo bang ikaw pa rin lagi kong naiisip sa limang taon na lumipas.. alam mo ba na iniisip ko kung maayos ba kalagayan mo don.. alam mo ba na lagi akong nagsisisi dahil naging inggrata ako bago ka maaksidente.. alam mo bang nitong mga nakalipas na taon pinilit ko lang ibangon yung sarili ko.. alam mo bang nitong mga nakalipas na taon sobrang sakit ng nararamdaman ko kasi akala ko pinagtagpo lang tayo at hindi na itatadhana.. alam mo bang bawat gabi na maalala kita umiiyak akk magdamag..  alam mo bang mahal na mahal pa rin kita.."sabi ko habang humihikbi

Niyakap niya din ako.. namiss ko tong yakap na to. Alam kong napaka-immature ko pa noon.. pero ngayon sigurado na ako sa nararamdaman ko..

"I missed you too."sabi niya napaalis naman ako sa yakap.. ilang taon kaming di nagkita yun lang yung kaya niyang sabihin saakin? Ano to joke?!

"Antagal nating di nagkita yan lang-"

"Shhh.. hanap tayo ng place na pwede makapag-usap ng maayos. Look, you look like a mess."sabi niya at pinunasan yung mukha ko

Oo nga pala punyeta, may sunog palang naganap dito sa mall sis. Inuna ko yung kaharutan ko kesa dito sa kalamidad.. nakita ko yung batang niligtas ko nakita niya na rin yung parents niya. Lahat naman ata safe na nakalabas. Mga bobo sila nagpapanic makakatulong ba yon?!

"Napatay na daw yung apoy!"rinig ko sa mga taong nagchichismisan

"Let's go."sabi niya at dinala yung bag ko dumeretso na kami sa kwarto este kotse ang wild eh no!

**

Nandito kami ngayon sa Starbucks. Buti nga wala masyadong tao dito banda kung hindi mapapahiya ako sa mga sasabihin ko..

"Sophie.. let me tell you something."napakunot naman yung noo ko ano eto nanaman wala na ba talaga akong kasiyahan na makakakamkam ha

"Matagal na kitang naalala.."napakunot lalo yung noo ko

"Bakit-"

"Shh let me finish first.. pag natapos ko na okay lang saakin kung magalit ka. Ever since magkamalay ako ikaw agad ang naalala ko.. nag-alala ako non sayo pero totoong may nalimutan akong ilang bagay.. natuwa ako nung malaman ko na nandon ka na. Nagpanggap ako na di kita kilala, sinadya ko ring pahirapan ka.  Pero ginawa ko yun para saating dalawa.. para maayos muna natin yung sarili natin. Kung babalikan kita ng mga panahon na yon alam kong magu-guilty ka lang. Nung mga panahong yon masyado pa tayong bata.. nung araw na umalis ka sinabi ko sa sarili ko na kung sa ilang taon na lumipas at nakita kita tapos nasabi ko sa sarili ko na mahal talaga kita hindi na kita pakakawalan."sabi niya

Eh gago pala talaga to eh!

"Alam mo gago ka rin talaga eh no.. pero kahit ganon hindi ako galit sayo. Ngayon ayos na ayos na ako ikaw na lang yung kulang.. never akong nagalit sayo dahil sa ginawa mo."

"Ngayon unexpected na makita kita sa mall."sabi niya at ngumiti tapos nagulat ako bigla siyang lumuhod

"Anong ginagawa mo? Baliw ka na-"

"Will you marry me Sophie Emerald Ching?"napatulala naman ako hala agad agad sis?

"Ahm..-"

"Yes or no?"sabi niya

"Atat ka talaga syempre yes! Sino pang pakakasalan ko kundi ikaw lang.."tapos non ay nilagay niya na sa kamay ko yung ring

"Nung umalis ka binili ko yang sing sing na yan.. sa wakas sa hinaba haba ng panahon.."

"Sa hinaba haba ng panahon talagang tayo pa din."sabi ko at niyakap siya