"Gece..."
"Efendim Bilinmeyen."
"Sen... Nasıl... Sen..."
Kelimeleri toparlayamıyor gibi bir hali vardı. "Söyle." dedim. Kalbim sıkışmaya başlamıştı.
"Sen nasıl dayanıyorsun?"
"Neye?"
"Yaşadıklarına."
İleriden gelen Berke'yle gülümsedim. Elindeki bardaklardan birini bana verip yanıma oturdu. Kahvenin kokusunu içime çekerken gülümseyip bir yudum aldım. "Önünü kapat." diyen Berke'ye karşı gözlerimi devirdim. Tekrarlayınca kahveyi yanıma bırakıp ceketimin fermuarını çektim.
Şubat ayında olmamıza rağmen hava güneşliydi. Bizde Berke'yle beraber bahçedeki çimlerin üstüne oturmuş havanın tadını çıkarıyorduk. Dersin boş olması işimize gelmişti. Bahçede gezdirdim gözlerimi. Acaba Bilinmeyen de bahçede miydi?
"Bilinmeyen'i mi arıyorsun?" diyen Berke'ye çevirdim bakışlarımı. Başımı sallarken kahkaha attı. "Bak bak, bulursun belki." Dirseğimi karnına geçirip önüme döndüm.
"Senden nefret ediyorum!" dedikten sonra kahvemden bir yudum daha aldım. Pislik çocuk kim olduğunu biliyordu. Ama inatla bana onun hakkında hiçbir şey söylemiyor, hatta dalga geçiyordu.
"Bana aşıksın."
"Hayır, senden nefret ediyorum."
Saçlarımı karıştırıp elindeki bardağı dudaklarına götürdü. Geçen iki ayı düşünmeye başladım. Berke sürekli benimle sohbet etmeye çalışmış, çok iyi arkadaş olacağımızı söyleyip durmuştu. Onu sürekli terslememe rağmen asla vazgeçmemişti. Bir aya yakın süre böyle devam ettikten sonra bir anda kendimi onunla yakın arkadaş olmuş bir şekilde bulmuştum. Ne ara olmuştu, nasıl olmuştu hiçbir fikrim yoktu. Bilinmeyen ise Berke'yi bir güzel patakladıktan sonra onunla arkadaş olmuştu. Hatta beni bazen ona emanet ettiği bile oluyordu. İkimize de kendini sevdirmesi onun cin olduğunu düşünmeme sebep oluyordu. İki ayda o kadar yakın olmuştuk ki hayatımdaki her şeyi biliyordu. Bir arkadaştan daha fazlası olmuştu bana. Dost, abi, baba...
Bilinmeyen ise gün geçtikçe beni kendine bağlamaya devam ediyordu. Ona o kadar çok alışmıştım ki bir gün konuşmasak kendimi eksik hissediyordum. O kadar güzel seviyordu ki bazen hala bir rüya olduğunu düşünüyordum. Kendime bile itiraf edemeyeceğim şeyler hissetmeye başlamıştım ona karşı. Ve içimdeki bu his her geçen gün büyümeye devam ediyordu.
Bilinmeyen: Ne yapıyorsun güzelim?
Gece: Berkeyle beraber bahçede oturuyoruz. Sen?
Bilinmeyen: :)
Gece: Buradasın!
Bilinmeyen: Belki...
Gece: Gelsene yanımıza sohbet ederiz :)
Bilinmeyen: Yemezler güzelim :)
Gece: Ne zaman çıkacaksın karşıma?
Bilinmeyen: Berke'ye söyle sana dikkat etsin. Çıkmam gerek.
Gece: Kaç bakalım
Gece: Kaç...
Berke'ye döndüm. "Ne zaman çıkacak karşıma?" diyerek başımı Berke'nin omzuna yasladım.
"Biraz daha sabret."
İç çektikten sonra telefonumdan instagrama girdim ve geçen akşam Berke'yle beraber çekindiğimiz fotoğrafı paylaştım. Gülüp saçımı karıştırdıktan sonra o da telefonunu çıkardı.
Hayatımda böyle bir arkadaşım olduğu için şanslıydım. Bilinmeyen ve Berke... Onları hak etmek için ne gibi bir sevap işledim bilmiyordum. Ama bu iki erkek iyi ki hayatımdaydı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1285 beğeni
@geceyildiz: Zirveye doğru yürüyoruz.
@berkeakar: Öf gene çok yakışıklıyım 😎 @geceyildiz: Yo
@X1: Bunlar ne ara yakın oldu
@X2: Kız çok güzel yalnız.
@X3: İticiler
Diğer yorumları görmek için tıklayınız.
* Hepinize merhaba! Bölüm biraz geç geldi, bunun için affınıza sığınıyorum. Geçiş bölümü gibi düşünebilirsiniz bu bölümü. Diğer bölüm daha heyecanlı şeyler planlıyorum. Eğer aklımdakileri yazıya dökebilirsem tabi ki!
Bölüm nasıldı? Nasıl buldunuz?
Diğer bölümde görüşmek üzere! Kendinize iyi bakın, sizi seviyorum!
