Bölüm 47

684 36 40
                                    

Merhaba! Nasılsınız?

Evet, son bölümle karşınızdayım. İki-üç bölüm atarak sınava kadar bölüm atmayacağımı söylemiştim. Ve dediğimi yaptım. 

Bölüm sonuna bir şeyler yazdım. Okursanız sevinirim.

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. Yorumlarınızı okuyacağım ve daha sonra telefonu bırakacağım. Yorumlarınızı okuyarak motive olmak istiyorum.

İyi okumalar!

Yatağımda bir sağa bir sola dönüp duruyordum. Bir türlü uyuyamıyordum. Yarın hayatımı belirleyecek olan sınava girecektim. Tabi gerginlikten ve korkudan ölmezsem. 

Berke çoktan uyumuştu ve gidip onu uyandırmak istemiyordum. Şansımızdan sınava Berke'yle aynı okulda girecektik. Sınıflarımız farklıydı ama en azından aynı okuldaydık. Zeynep ablayla Mert abinin bir de  benimle uğraşmasını istemezdim. Sonuçta kendi oğulları çok önemli bir sınava girecekti ve ikisi de onun yanında olmak isterdi. Eğer farklı okullarda olsaydık biri benimle beraber gelirdi ve aklı Berke'de olurdu. 

Yataktan kalkarak sigara paketimi aldım ve balkona çıktım. Sigara kullanmayanlar böyle zamanlarda ne yapıyordu acaba? 

Bir dalı dudaklarımın arasına yerleştirip ucunu yaktım. Derin bir nefes aldım. Eşofmanımın cebindeki telefonum titrediğinde kaşlarımı çatarak telefonumu elime aldım. Ekran kilidini açıp gelen bildirime baktım. Alp'ten mesaj geldiğini görünce gözlerimi devirdim. İki haftadır mesaj atmıyordu ve böyle bir zamanda mı yeniden mesaj atmıştı? Gerizekalı çocuk.

Yine de merakıma yenik düşüp bildirimin üstüne tıkladım.

A: Gerginlikten dolayı uyuyamadığını biliyorum.

A: Ama sakin olmalısın.

A: Yarın sınavda o soruların canına okuyacaksın!

A: Yarından sonraki günde aynı şekilde olacak.

A: Sen harika bir kızsın Gece.

A: Çok zekisin, gerçekten.

A: Sen benim güçlü kızımsın!

A: Şimdi yatağına yat ve bunları tekrarlayarak gözlerini kapat.

A: Başaracağına adım kadar eminim.

A: Seni çok seviyorum.

A: İyi geceler canımın içi.

Mesajları okudukça gülümsemem daha da büyüyordu. Ve kim olduğuna dair merakım. Kimdi bu? Hayır, onu sevmiyordum. Hoşlandığımı bile düşünmüyordum. Ama bana iyi gelen, beni mesajla bile gülümsetmeyi başaran bu kişiyi merak ediyordum. Yaralarımı sarmaya başlayan ve bunu çok güzel yapan kişiyi merak ediyordum. 

Gece: Ne zaman çıkacaksın karşıma?

Parmaklarımın benden bağımsız yazdığı mesajı gönderdim. Dudaklarımı dişleyerek gelecek cevabı bekledim. Kalp atışlarım hızlanmıştı. 

A: Sınavdan sonra. 

A: Pazartesi günü  kim olduğumu öğreneceksin güzelim.

A: Senden çok özür diliyorum şimdiden Gece.

A: Kim olduğumu gördüğünde hiç mutlu olmayacaksın,

A: Belkide sövüp gitmek isteyeceksin.

A: Ama senden tek bir ricam var.

A: Lütfen dinle beni.

A: Beni dinlemeden gitme yanımdan.

A: Lütfen...

 Kaşlarımı çatarak okudum tüm mesajları. Merak duygum daha da kabarmıştı. Kim oluğunu öğreneceğim için içimdeki stresin birazı uçmuş gibi hissediyordum. Ama yinede ister istemez gerilmiştim. 

Bu zamana kadar beni kendisine gerçekten inandırmıştı. Kim olduğunu gördüğüm zaman hiç mutlu olamasam bile onu dinleyecektim. Bunu ona borçluydum çünkü. Onu dinlemeyi ona borçluydum.

Berke'den benimle beraber gelmesini isteyecektim. Ona karşıma çıkacağını pazar günü sınavdan sonra söyleyecektim. Eğer önce söylersem kafasının karışma ihtimalini göze almak istemiyordum. Sınavının iyi değil, çok iyi geçmesini istiyordum. Onun için ona biraz geç söyleyecektim. 

Kendimle ilgili şaşırdığım bir nokta vardı. Alp'in karşıma çıkacağı zamanı öğrendiğimde çok heyecanlanırım ve stres yapıp sınavda bile onu düşünürüm diye düşünüyordum. Ama böyle olmamıştı. Nedenini anlamadığım bir şekilde kendimi rahatlamış hissediyordum. Ve sınav boyuncada bunu düşüneceğimi sanmıyordum. Tuhaftı.

*

Bölüm nasıldı?

Bölüm hakkındaki düşünceleriniz?

Alp'in kim olduğunu diğer bölümde öğreneceksiniz. Bir sonraki bölüm ise sınavdan sonra gelecek. Biraz bekleyeceksiniz yani kim olduğunu öğrenmek için. Üzgünüm...

27-28 haziranda hayatımı belirleyecek sınava gireceğim. Bu sınavda iyi bir şey yapmam gerekiyor. Geçen sene benim için kötü bir sıralama yapmıştım ve mezuna kalmıştım. Bu sene de kötü olursa bir daha mezuna kalmayı psikolojik olarak kaldıramam. Mezuna kaldığım halde çalışmam gerektiği kadar çalışmadım. Her ne kadar ailem çok rahat olduğumu düşünsede değilim. İçimde fırtınalar kopuyor arkadaşlar. Dışarı yansıtmıyorum ama çok kötüyüm. Korkuyorum, çok korkuyorum. Gerginim, stresliyim. 

Sizden bir ricada bulunacağım. Lütfen benim için dua edin. İstediğim sıralamayı yapmam mümkün olmayabilir ama ona yakın bir şeyler yapabilmem için ve sınavımın düşündüğüm kadar, korktuğum kadar kötü geçmemesi için lütfen bana dua edin. 

Biraz içimi dökmüş gibi oldum. :) Sizi çok seviyorum, gerçekten. Yanımda olduğunuzu bana gerçekten hissettiriyorsunuz. Yorumlarınızı okurken gülümsetiyorsunuz beni. İyi ki varsınız! Benim için gerçekten çok özel bir yerdesiniz...

Dualarınızda beni unutmayın lütfen...

Çok kısa bir süre sonra yeniden görüşmek üzere. Kendinize çok ama çok iyi bakın!

GECE |TEXTHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin