Gece: Hep sen yazıyorsun bir şeyler,
Gece: Bu sefer de ben yazmak istedim.
Gece: Bilmiyorum, içimden geleni yapıyorum şuan.
Gece: Senin bana mesaj attığın gün ağlıyordum ben.
Gece: O pislik yine dokunmuştu bana, yine nefret etmemi sağlamıştı kendimden.
Gece: Beni neden dünyaya getirdiklerini anlamıyorum.
Gece: Neden doğmama izin verdiklerini anlamıyorum.
Gece: Benden neden bu kadar nefret ettiklerini anlamıyorum.
Gece: Ben onlara ne yaptım?
Gece: Neden sevmiyorlar beni?
Gece: Çoğu gece bunları düşünerek ağlardım ben Bilinmeyen.
Gece: Hatta bir keresinde öyle bir noktaya gelmiştim ki,
Gece: Gitmek istemiştim bu dünyadan,
Gece: Kurtulmak istemiştim bu hayattan.
Gece: O gün yapamamıştım bunu...
Gece: Ama bir gün yapacağımı biliyordum.
Gece: Sonra sen geldin bir anda.
Gece: Nereden geldin, nasıl geldin bilmiyorum,
Gece: Seni hak edecek ne yaptım hiç bilmiyorum,
Gece: Ama iyi ki gelmişsin Bilinmeyen.
Gece: İyi ki gelmişsin...
Gece: Ben intihardan senin sayende vazgeçtim biliyor musun?
Gece: Farkında olmadan o kadar çok iyiliğin dokunuyor ki bana,
Gece: O kadar çok şey yapıyorsun ki,
Gece: İyi ki diyorum ve her gün şükrediyorum.
Gece: İyi ki varsın Bilinmeyen.
Gece: Sana şuan seni seviyorum diyemiyorum ama emin ol bir gün bunu söylemeyi çok istiyorum.
Gece: Ve o günün geleceğini hissediyorum.
Gece: İyi geceler Deniz Gözlüm...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECE |TEXT
Historia Corta"Gece..." "Efendim Bilinmeyen." "Sen... Nasıl... Sen..." Kelimeleri toparlayamıyor gibi bir hali vardı. "Söyle." dedim. Kalbim sıkışmaya başlamıştı. "Sen nasıl dayanıyorsun?" "Neye?" "Yaşadıklarına."
