GECE |TEXT

Özel Bölüm

Oy verip, yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar!

"Gece hazır mısın?"

"Evet. Geliyorum!"

Odama son bir kez baktıktan sonra çantamı omzuma geçirip iki elime de bavullarımı aldım. Gidiyordum artık. Daha doğrusu gidiyorduk.

Sınav sonuçlarımız açıklanmış, tercihlerimizi yapmıştık. Benim sonucum beklediğimden bir tık kötü olsa da Berke'nin sonucu çok iyiydi. İkimizde aynı şehirleri yazmıştık. Benim için gidebilecek olduğu bazı üniversitelerden vazgeçmişti Berke.

Ben Eskişehir Teknik Üniversitesi'nde Mimarlık bölümünü kazanmıştım. Berke'de aynı üniversitede Bilgisayar Mühendisliği bölümünü kazanmıştı. Tabi o İngilizce olarak okuyacaktı ama sonuçta istediği yerlerden birini kazanmıştı. Ankara, İzmir, İstanbul'da da tutan yerler vardı fakat beni yalnız bırakmamak için tek tercih yapmıştı.

Aşağı indiğimde Mert abi gülümseyerek bavullarımı bagaja yerleştirdi. Bizi yerleştirmek için geliyorlardı. Berke'yle beraber ev tutacaktık. Açıkçası ikimiz için ayrı ayrı yurt parası vermelerini istemiyordum. Benim için yeterince şey yapmışlardı.

Zaten oraya gidip etrafı biraz öğrenince bir iş arayacaktım. En azından cep harçlığımı çıkartırdım. Artık kendi ayaklarımın üzerinde durmayı öğrenmem gerekiyordu.

Okulumuzun önünden geçerken gözüm bahçeye takıldı. Yüzüme buruk bir gülümseme yerleşirken anılar beynimi istila etmeye başlamıştı bile. Şuanki aklım olsa o zamanlar korkmazdım. Çıkardım özgürce bahçeye. Benim bir suçum yoktu çünkü.

Abim mezun olmadan önce onunla aynı lisedeydik. Benden 2 yaş büyüktü kendisi ama bir sene sınıfta kaldığı için benim bir üst sınıfımdı. Ben 10. sınıftım o 11. sınıftı bana ilk kez dokunduğunda, kendimden nefret etmeme sebep olduğunda. Bu yaptığı yetmezmiş gibi bir gün okul bahçesindeyken arkadaş grubuyla birlikte etrafımı sarmıştı. Bağıra bağıra herkese yaptığı şeyi anlatmıştı. Tabi kendini masum göstererek sanki ben onu baştan çıkarmışım gibi anlatmıştı. Hakaretler etmişti herkesin ortasında. Ben ağlayıp inkar etmeye çalışırken üstüme sular boşalmıştı. Abim okulun popüler grubunun başını çektiği için elbette kimse bana inanmamıştı.

O günden sonra yeniden bahçeye çıktığımda herkes bana küçümseyen bakışlar atıp hakaret ederken abim gülümseyerek izliyordu. O günkü gibi yine üzerime su şişeleri fırlatıldığında koşarak okula girmiştim ve bir daha da bahçeye çıkmaya cesaretim olmamıştı. Yanımda olan bir iki arkadaşım da benden uzaklaşmış, benimle alay eden gruba dahil olmuşlardı. Ondan sonra Berke gelinceye kadar hep yalnız kalmıştım, dışlanmıştım ve kitaplara sığınmıştım.

Gözlerimi okul bahçesinden çekip çatıya çıkardığımda gözlerim dolmuştu. Kendi aptallığıma üzülüyordum. Şarkı yarışmasına gelen abim yüzünden saçma sapan düşüncelere kapılmış ve Rüzgar'la geçirebileceğim güzel günleri çöpe atmıştım. Gerçi şu an o zamanları telafi etmek istercesine zamanımızı dolu dolu geçirmeye çalışıyorduk ama benim aptallığım yüzünden ikimizde acı çekmiştik.

Elimin üstünde hissettiğim elle bakışlarımı yan tarafıma çevirdim. Berke hissettiğini belli edercesine elimi sıktı gülümseyerek. Bende gülümsedim ona. Her zaman yanımda olmuştu. Beni asla bırakmamıştı. Ona ne kadar teşekkür etsem, onun için ne yapsam az kalırdı. 

Rüzgar bana yeniden anonim olarak yazmaya başladığında aynı zamanda Berke'yle de arasını düzeltmeye çalışıyormuş. Berke'nin benden bir aralar uzaklaşmasının sebebi arkamdan iş çeviriyor gibi hissetmesiymiş. Bir gece balkonda sabaha kadar sohbet ederken söylemişti bunu. Çok kızmıştım ona. Ama onu anlamamışta değildim. Sanırım ben olsam, ben de aynısını yapardım. O yüzden çok bir şey söyleyememiştim. Özür dilemesine bile gerek yoktu.