The next morning ay nagising ako nang wala si Luke sa tabi ko. Nasaan na 'yon? Baka nag luluto or what?
Lumabas ako ng kwarto ko at bumaba ako ng hagdan. Nang makarating ako sa may living room ay dumiretso ako sa may kitchen and yes, I am right. Luke is there cooking for our breakfast.
"Good morning, love." Bati ko sakaniya habang papalapit ako. I hugged him from the back when I reached him.
"Good morning too, love. I'm cooking for our breakfast. Hindi na kita ginising dahil ang sarap ng tulog mo."
"It's okay love. Ang bango naman."
"Hindi ka na nababahuan?"
"Hindi?"
"Okay lang kung mabahuan ka. Mas gusto ko 'yon."
"Baliw."
"Sit down there. Malapit naman nang maluto ito."
I sat on the chair at hinintay ko siyang matapos mag luto. I stare at him and I can't help but to feel happy dahil ang swerte swerte ko sakaniya. Buti nalang talaga at ako ang mahal niya. Kung sa iba pa 'to napunta baka taga sana all nalang ako. But nope, sila ang mag sasabi ng sana all dahil nasa akin siya. Shocks! Kinikilig ako! Ano ba 'yan!
"Love..." I called him habang naka talikod ito sa akin.
"Yep?"
"I can't wait for the time na tatawagin kitang "asawa ko"." Naka ngiti na sabi ko.
Ang sarap lang siguro sa feeling na matawag na asawa niya. Humarap siya sa akin at naka ngiti rin ito ng abot hanggang tenga.
"Look who's excited to marry me."
"Gaga! Excited ka riyan." Pero excited naman talaga ako e. Pabebe lang ako.
"What do you mean then?" He asked at humarap ito ulit sa niluluto niya.
"What I mean is I can't wait to see you doing this every day for me. Yung uuwi ka galing trabaho or tayo galing trabaho. Tapos mag kikita tayo sa bahay with our kids from school too. I'll be the happiest woman if that happens." Pumangulumbaba ako habang iniimagine ang naiisip ko.
"It will happen na rin naman soon. You just need to wait."
"Yeah, I know it naman. But I am very excited for that day to come. Yung buo na tayong pamilya."
Hinapag niya naman ang mga pagkain na niluto niya at inihanda niya ito sa may harapan ko. He sat beside me. Hinawakan niya ang isang kamay ko and he kissed it.
"If you are excited about it, what about me? I think I am even more excited than you."
"Paano mo naman nasabi?" Tanong ko at nag salin na ito ng pagkain sa may plato ko.
"Simply because that's my dream since I realized I like you and when I fell inlove with you. Baka nakakalimutan mo, mas nauna akong nag mahal kaysa sa'yo."
Napakagat ako sa may labi ko dahil shet! Bakit kinikilig ako?! Hindi ba pwedeng chill lang muna sa pagpapa kilig? Bwisit na Luke 'to!
"Oo na. Matutupad mo rin naman ang pangarap mo e."
"Yeah. We are on our way making my dreams come true."
"Excuse me? OUR dreams okay? Huwag mong solohin."
"Okay. I love you, Fernandez my soon to be Mrs. Adams."
"I love you more, Mr. Adams my soon to be husband."
"Let's just eat. Nilalanggam na tayo."
Kumain kaming dalawa at halos maubos ko ang pagkain na niluto niya para sa akin. He couldn't actually believe that I ate all of it! Well, ang sarap e! Isa pa, aminado talaga akong ang takaw takaw ko na.
