Gök Gürültüsü Altında Aşk

YALAN

Yok olmuş güllerin rengi beyaza mahkum
Sessizlik ise utanmadan dallarına tutunmuş
Zafer taçı takmış her bir nesne
Yanına aşkını da alıp öylece tahtına kurulmuş
Yalan, yılan gibi yer etmiş benliğinin en derin noktalarına
Zehir gibi kaynamış, kanıyla harman olmuş, karışmış damarlarına
Sözcükler zemheri bir bıçak
Bakışlarını şahikalar parçalıyor uzakta
Sevgisi nefrete daha bir yakın
İşkenceleri kansız ama en acısından bin kat acılı
Kulağıma gelen o sesi bile işte öyle sancılı
Yalan ah sen nasıl bir bıçaksın ki kalbimde tamiri imkansız yaralar açan
Ve beni aldatılmışlığın pençesine atan
Ben kıvrandıkça kahkahalarınla bundan zevk alan
Ah sen yok musun
Yalan
Beni bir dertle hemhal edip öylece ortalıkta bırakan
Ceft yutmuş gibi boğazımda nefesim kalan
Dallarında kurumuş bir çiçekti güvenim
Tomurcuklanmadan yanmış yazın güneşinde
Karanlıktan korkmuş fakat yalana aldanmış
Her seferinde gözlerinin ta derininde
Orada bulmak için gerçekliğin tohumunu
İşte öylece bir kere daha tutunmuş
İnanmayı seçmiş
İnanmayı seçtim
Sana ve yalanlarına
Belki sevginin son damlası nasibim olur diye
Bir sarılma süresince kalp ritminle tamir ederim acılarımı diye
Ve sarar beni de o koca kolların titreyişime eşlik eder
Yeni gelin gibi kurulurdum oysa yatağının ucuna
Gül gibi masum bir kuş gibi titrek ve hassas
Bir şiir okurdum kulağına
Tüm istemezliklerine inat bir türkü mırıldanırdım
Bir nefes gibi sokulurdu hayalin geride bir parça ürperti
Taze kesilmiş odun konusu burnunda
Yalan diyorum ya
Seninle ilgili olan şey benim kalbimdeki en büyük yalan
Bir hayale aldanıp gerçeğe sırtını dayayan
Ama yalandan beslenip hayale aldanan
Akıllanmaz bir serseri gibi sarhoş boş kollara koşan
Ama her seferinde kavuşmadan kapanan
Acıların en kesifiydi oysa bile bile bir yalana aldanmak
O tutmadığı halde bir rüyanın dizine kapanmak
En keskin bıçaklarla doğranmak
Hiç açmadan dalından koparılmak
En acısı da on bin kere sevip tek bir nefes kadar sevilmemek..