"Herkes iyi biri olduğunu söyler. Göremedikleri şey, onlara hiç kötü olma fırsatı verilmediğidir."
Ben İzgi Tanyel. Ve gücümün bittiği yerde adım başlar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Leoparın kuyruğunu tutma. Tuttuysan da bırakma.
61.Bölüm: "İnsanın Maneviyatı"
Genç kadın yüzünden gülümsemesi eksik olmazken ardı ardına gelen mesajları izledi.
Kimden: Hakan
Gece.
Şu an.
Tam şu an.
Evine gelip seni nefessiz kalıncaya dek öpmemem için bana bir neden söyle.
Kime: Hakan
Saat gecenin üçü?
Kimden: Hakan
Reddedildi.
Kime: Hakan
Seni görmek istemiyorum?
Kimden: Hakan
Sen?
Beni görmek istemiyorsun?
Mümkün değil Gece.
Hayatta inanmam.
Egoist biri gibi görünmek istemem ama benim için Çin'e kadar yürürsün gibime geliyor...
Gece onu göremiyor oluşunun verdiği rahatlıkla genişçe gülümsedi.
Kime: Hakan
Kendini kandırmaya devam et Kırmacı.
Kimden: Hakan
Seni özledim kızıl cadı.
Gece'nin bir şey yazmasına vakit kalmadan yüksek sesli bir Cengiz Kurtoğlu şarkısı kulaklarını doldurdu Gece'nin. Yaz Tatili.
Kaşları çatılırken balkona çıktı ve sesin kaynağını bulması uzun sürmesi. Aşağıda karanlığa rağmen içindeki renkli ışıklar sayesinde oldukça dikkat çeken Tofaştan yükseliyordu şarkı.
"Hakan..." Dedi Gece şaşırırken. "Neden şaşırıyorum ki? Kırosun. Tam bir mahalle abisi."
Gece haklıydı.
Hakan'ın bu semt çocuğu halleri, gecekondulara aşina tekelci ruhu, Selahattin Özdemir'le geçmiş çocukluğu, çingene kızlarıyla yaşadığı kirli âşkları, feneri işkembeci de söndürdüğü sarhoşlukları, beyaz şaraptan çok birkaç Extra'yla mahvettiği karaciğeriyle; Gece'nin İtalya'dan getirttiği topukluları, lüks restoranlar da tokuşturduğu kırmızı şarapları, resmiyet dolu davetler de boy gösterişi, zengin züppelerle dolu âşk hayatı, büyük bir nezaketle yediği ıstakozları ve Queen'le geçmiş çocukluğu nasıl bir olabilirdi ki?
