ALTIN KANAT

16 OCAK 1991, İZGİ TANYEL

Aytekin Ataş, Gitsen de
M. Can Asfuroğlu, Ben Kötü Değilim
Zeki Müren, Ben Seni Unutmak İçin Sevmedim
Zeki Müren, Elbet Bir Gün Buluşacağız

-Son Özel Bölüm-
-Yarım Kalan Hikayeler-

Evren Palas
5 Ocak

Eğer bana bir seçim şansı sunulsaydı en başından, bir insan olmak değil bir yıldız olmak isterdim.

Parlak bir yıldız, geceyi beklemeyi bilen. İrili ya da ufaklı fark etmez, parlak bir yıldız.

Yıldızların sonu bellidir. Bir gün sönüp giderler, ölü bir yıldız olarak bir insanoğlunun dileğini duymak isterdim.

Eskiden, uzun yıllar önce, ben henüz böyle bir adam değilken her yattığım uykuda, tek dileğim sabaha çıkamamak olurdu.

Tavandan gözlerimi çektim ve yeniden kapattım ama uyuyamayacağımı biliyordum. Çevik yatağın içine atlayıp yüzümü yalamaya başladığında hiç havamda olmadığım için onu durdurmaya çalıştım.

"Uslu dur, babacığım." dediğimde beni tek seferde dinleyebilecek kadar iyi bir eğitimi vardı.

Geriye çekildi ve yataktan kalkmama izin verdi. Ayaklarım zemine bastığında dirseklerimi dizlerime yaslayıp saçlarımı karıştırdım. Saate baktım. 07:00.

Hızlı bir duş aldıktan sonra dişlerimi fırçalamaya başladım diğer yandan maillerimi kontrol ediyordum. Eğer yirmi dört saatin yetmeyeceği yoğun bir hayatınız varsa birkaç işi aynı an da halletmeyi öğrenmeniz gerekir.

Banyoda işim bittiğinde hâlâ uykum vardı, esnedikçe esniyordum ve gözlerim yaşarmıştı. Bu yüzden kıyafetlerimi giyinirken kendime birkaç tokat atmayı ihmal etmedim.

Ramses'i biraz güneşe döndürdüm. Havuç, yeşillik ne varsa koydum. Odamdan çıktım ve dolabı açtım, çay demlemeye vaktim yoktu.

Bir tane süt şişesi buldum. Kapağını açıp ağzıma dayadım. Derin olsaydı muhtemelen bana bas bas bağırırdı ama ben yalnız yaşayan bir adamdım.

Yalnız yaşayan insanların endişe duyması gereken tek konu gece o sesin kediden mi yoksa bir insandan mı geldiğidir. Bir süt değil.

Tezhagtaki sepetten bir elma aldım ve kocaman ısırdım. Hâlâ kendime gelememiştim.

Dolaptan granür bir kahve çıkarıp avucuma döktüm ve oradan da ağzıma yaklaştırdım. Kahveyi çiğnemeye başladım. Hem pratik hem hızlıydı.

Bir Altın Kanat'ın beyni daima hedefe ulaşabilecekleri en kısa yolları bulmak üzere programlanmıştır. Ve kahveyi direkt olarak çiğnediğinizde etkileri vücudunuza en kısa sürede hücum eder.

Evden ayrılmadan önce Çevik'e yemeğini ve suyunu verdim. Su kış ayında olduğumuz için Çevik uzun süre tüketmediğinde donabiliyordu ama içeride de bir kabı vardı zaten.

"Günaydın." Dedim Lamborghini'nin üzerindeki karları temizlerken. "Sen de mi yaşlandın benim gibi yoksa bu hava mı yordu seni?"

Kaputundaki hafif göçüğe dokundum. Dikkatli bakılmadığı sürece belli bile olmuyordu ama oradaydı. Bilerek tamir ettirmeden bıraktığım tek yerdi. Onundu, ona aitti, onu hatırlatıyordu.

Lamborghini'ye bindim. Bu gece kar yağışı birden şiddetlenmişti. Murphy yine yanılmamıştı, karın yağmadığı tüm günlerde garaja park ettiğim arabamı karın yağdığı gün garaja çekmeye üşenmiştim.