"Herkes iyi biri olduğunu söyler. Göremedikleri şey, onlara hiç kötü olma fırsatı verilmediğidir."
Ben İzgi Tanyel. Ve gücümün bittiği yerde adım başlar.
23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramımız kutlu olsun. Bugün TBMM'nin kuruluşu aynı zaman da. Hiçbir şeyi olmayan bir ülkeden her şeyi var eden Mustafa Kemal Paşa ve yol arkadaşlarına bugün bile minnettar oluyor, içtenlikle anıyoruz.
Of Verona, Breathe
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ya ölüm bulur beni ya ben bulurum seni.
Bir Yaz Gecesi Rüyası, William Shakespeare
57.Bölüm: "Kayıplar Ve Kaybolanlar"
Yapmıştım.
Bir başarı ya da trajedi.
Sırtımdaki kamburdan kurtulmuştum. Son güne bıraktığım bir işi binbir türlü zorlukla bitirmiş ve gönül rahatlığıyla uyumuş gibi hissediyordum.
Pişman hissetmiyordum fakat korkmuştum, korkuyordum.
Evren bana sanki çok kötü bir şey yapmışım gibi bakıyordu.
Evren Palas'ın öfkeli ve acımasız bakışlarından çok bomboş bakışları acıtırdı canımı çoğu zaman. Bilirdim ki o zamanlar hiçbir şey hissetmiyor, hiçbir şey düşünmüyor ve yalnızca yalnız kalmak istiyordu.
"Silah sesi nereden geldi?" Dedi az önce hiçbir şey yaşanmamış gibi. "Sen iyisin değil mi?"
"Hiçbir şey söylemeyecek misin?" Dedim kırgın çıkan bir sesle. Tepkisizliği o kadar canımı sıkmıştı ki hiçbir şey düşünemiyordum.
"Bunu daha sonra konuşalım, ne düşünmemi bekliyordun?" Dedi sabrsız ve kuşkulu bir sesle. "Bir silah patladı. Gidip bakacağım, beni burada bekle ve dikkatli ol."
Kaşlarım öfkeyle çatıldı. Gerçekten söyleyecek hiçbir şeyi yok muydu yani?
"Hata yaptığımı biliyordum," Dedim arkasından onu dinlemeden giderken. "Haklısın, ne bekliyordum ki? Netice de senin çoktan vazgeçtiğin bir kalp var ortada."
