Gözlerimi yavaş yavaş aralarken içimdeki sıkıntıya anlam veremiyor, kulağıma dolan konuşmalardaki kelimeleri doğru dürüst seçemiyordum. Yalnızca kendi ismim bana tanıdık geldiğinde zar zor yutkundum ve dilimle dudaklarımı ıslattım. Dudaklarım ve boğazım kurumuş, yutkunurken çok zorlanmıştım.
"Uyanıyor mu?" Duyduğum sesler arasından bunu seçerken gözlerim tam anlamıyla açılmıştı. Annemin dolu gözleri, karşılaştığım ilk şey oldu. Kaşlarım çatıldı. Neredeydim ben? Neler oluyordu?
Etrafıma bakmak, bir şeylere anlam kazandırmak istemiştim. En son arenada Gaara'yla dövüşüyordum ve...
Alkış sesleriydi düşüncelerimi bölen ve etrafıma bakmamı engelleyen. Çatık kaşlarımın altındaki gözlerim kısıldı. Bir şeylere anlam verme çabam daha başlamadan bitmişken, birkaç ses daha duydum alkışların arasında.
"Harikaydın Sakura!"
"İyi misin kızım?"
"İyidir iyi, maçta da çok iyiydi!"
"Sakura-chan!"
"Hadi kutlama yapmıyor muyuz?"
Alkış sesleri ve konuşmalar birbirine girerken seçebildiklerim bunlar olmuştu. Annemden çekebildiğim gözlerimi etrafta gezdirdim. Babam, Sasuke, Tenten, Naruto, Neji, Temari... Neredeyse tüm sınıf arkadaşlarım... Hepsiyle göz göze gelmiş ve tekrar yutkunmuştum.
Turnuva ne olmuştu? Kazanmış mıydım? Bu alkışların amacı kutlama mıydı yoksa avutma mı? Peki ya Gaara? O nasıldı?
Tepkisiz kalmamdan dolayı alkışlar yarıda kesildiğinde konuşmaya çalıştım. "Ne..." Boğazım o kadar kuruydu ki sesim neredeyse çıkmamıştı. Hinata hemen yanı başımda duran sürahiden bardağa su doldurdu ve bana uzattı.
Titreyen ellerimle bardağı tutmaya çalışsam da başaramadığımda içmeme yardımcı olmuştu. "Teşekkür ederim." dedim yerine gelen sesimle. Daha sonra asıl sormak istediklerime başladım. "Neler oluyor? Gaara nerede? Burası da..." Etrafta göz gezdirmiş ve buranın arenanın içindeki değil de binanın içindeki revir olduğuna emin olmuştum.
"Kazandın Sakura! Başardın!"
Bunu, ikimiz adına da birinci olmak istediğim en yakın arkadaşımdan duymak o kadar güzeldi ki... Gözlerimin dolmasına engel olamamış ve istemsizce gülümsemiştim. 'Kazandın Sakura, başardın!' Kafamda bir kez daha yankılandı Tenten'in sesi.
Tekrar başlayan alkışlarla gülümsemem büyürken gözlerimi de kapatmıştım. Kazanmıştım. Zorlu bir yolculuk olmuştu benim için. Her ne kadar çok yakın olmasakta aynı sınıfı paylaştığım Choji'yle, en yakın arkadaşımla, geçen sene finale kaldığını sonradan öğrendiğim Sasori'yle, ikinci sınıflardan asla tanımadığım biriyle dövüşmüştüm. Bunlar yetmemiş sevgilimle karşı karşıya gelmiştim. Ona zarar vermiştim, kazanmıştım ama ona zarar verdiğim için asla sevinememiştim. En son ise korktuğum, başından beri karşıma çıkmasını istemediğim Gaara'yla dövüşmüştüm. Düşünmeye çalıştıkça canımın acısını hatırlayabiliyordum sadece. Gaara'ya son anda yaptıklarım ise yeni yeni zihnime doluyordu. Ne kazandığımda verilen tepkiyi görebilmiştim, ne de sevincimi yaşayabilmiştim. Ama sonuçta kazanmıştım. Ve şampiyon olmuştum. Tsunade-sama'nın, Kakashi sensei'in, anne ve babamın, arkadaşlarımın, sevgilimin güvenini boşa çıkartmamıştım.
