Duygunun yanina gelmistim. Duygu ucaktan biraz yemek bulmayi basarmisti. Gozu elimdeki kitaba takilmisti. "O ne?" Diye sordu. Ben de "simdi beraber ogrenecegiz dedim." Yan yana oturduk. Kitabin ilk sayfasini araladim. Kitabin ilk sayfasinda cuceler ile ilgili bilgiler vardi. Fakat hicbirini anlayamiyordum. Cunku bu yazinin dili anlasilmiyordu. Duygu'nun ise birseyler okuyabildigini fark ettim. "Sen okuyabiliyormusun?" Dedim. O da "ben de simdi ogrendim boyle bir dil bildigimi" dedi. Sesli bir sekilde bilgileri okumaya basladi; Cucelerin bir cogu iyi kalplidir. Genelde gruplar halinde dolasirlar. Kotu kalpli olan cuceler ise asla grup olarak dolasmazlar. Her zaman yalnizdirlar. Ve Yuzlerinde kocaman bir gulumseme vardir. Cuceler cok zeki yaratiklardir. Su ana kadar yasadiklari yeri goren olmamistir. Duygu bunlari tercume ettikten sonra buyuk bir sessizlik oldu. Burada tarif esilen kotu cuce tam olarak da bizim karsilasigimiz cuceye benziyordu. Duygu'ya "bizim yedigimiz meyve ile ilgili bir bilgi varmi baksana" dedim. Duygu hizli bir sekilde sayfalari cevirmeye basladi. "Dur" dedim. Duygu birkac sayfa geriye gitti. Evet. Bu tamda bizim yedigimiz meyveye benziyordu. Duygu tercume etmeye basladi; Bu meyvenin adi merrychill dir. Cuce meyvesi olarak da bilinir. Cuceler bu meyveyi yaptigi iksirleri tamamlamak icin kullanirlar. Genelde hicbir formul merrychill meyvesi olmadan tamamlanamaz. Fakat asla yenilmemelidir. Bu meyveyi yiyen canlilar aninda olur. Bu yuzden tadinin neye benzedigide bilinmemektedir. Birden urperdim. Gozlerim ormandaki bir agacin govdesine takildi. Bize merrychill veren cuce oradaydi, bizi izliyordu. Yuzundeki koca gulumsemeyi ise sinirli bir surat almisti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
The Island
FantasyKitap,ucaklari adaya dusen iki gencin adada basina gelen esrarengiz olaylari ve hayatta kalma mucadelelerini anlatiyor.
