3.Bolum Hayatta Kalanlar

125 21 33
                                    

Gozlerimi actim. Etrafima baktigimda sadece kan goruyordum. Kafamdaki dayanilmaz aci yuzunden kivraniyordum. Hemen sagima baktim. Annem ve babam kan icinde yatiyorlardi! Ucak paramparcaydi!

Hemen kemerimi cozup annemin kollarina atildim.

"Anne, beni birakma"

Bir yandan agliyor, bir yandan annem ve babamin yaralarina kuvvet uyguluyordum. Bu olamazdi. Onlar olemezdi! Hickirarak elimle annemin saclarini duzelttim.

Ikisinin de yuzu taninamayacak hale gelmisti. Sanki bir ucak kazasi degil, bir cinayetti bu. Ikisinin de yuzun de anlam veremedigim kesikler vardi. Annemin karnindan, babamin ise gögusunden oluk oluk kanlar akiyordu! Ne olursa olsun onlari yasatmaliydim! Ve bunu yapacaktim.

Birden aklima nabizlarini kontrol etmek geldi. Bunu neden daha once dusunememistim?

"Lutfen olmemis olun, lutfen." Diyerek elimi annemin bogazina yaklastirdim. Derin bir nefes alip elimi nabzinin atmasi gereken yere koydum. Bekledim. Ve daha cok bekledim. Atmiyordu. Annemin nabzi atmiyordu!

"Hayir hayir hayir, birseyi yanlis yapiyor olmaliyim. Annem yasiyor, yasamali!"

Elimi annemin bilegine goturdum. Fakat degisen birsey yoktu. Annem, annem olmustu! Hemen babamin nabzina bakmak icin elimi uzattim. Fakat onunda nabzi atmiyordu! Ikisine de sarilarak,

"Anne, baba beni birakmayin"

Diye bagirdim. Tum gucumle onlara sarildim. Kafamdaki aciyi ise coktan unutmustum.

                                  ***
Toparlanmaliydim. Bu cok zordu fakat bunu yapmaliydim. Uzerimde annem ve babamin olmus olmasinin verdigi agirlikla ayaga kalkmaya calistim. Daha tam dogrulamamisken yere dustum. Tekrar kalkmayi denedim. Gozlerimdeki yaslar ozgurlugunu ilan etmisti. Onlara engel olamiyordum.

Annem ve babamin bedenlerine basmamaya gayret ederek ilerledim. Ucak ceset kayniyordu. Hic kimseden ses solukta yoktu. Yalniz olmamayi dua edip insanlarin nabzini kontrol etmeye basladim.

                                 ***
Herkes olmus gibiydi. Icimde bir gram umut kalmamis bir sekilde son kisinin yanina gittim.

Cok guzel bir kizdi bu. Sari sacli ve mavi gozluydu. Benim yaslarimda olmaliydi. Kendime gelip kizin nabzini kontrol etmek icin titreyen elimi uzattim. Yere dogru bakarken parmaklarimin ucunda bir titresim hissettim! Bu kiz yasiyordu! Adada kalan son kisi ben degildim!

The IslandHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin