XXXIII

5 0 0
                                    

Wlej swe serca
W objęcia maszkary
Daj jej te słowa
Trzymane głęboko
Odejdź z dumą
Trzymaną w środku
Rozgrzej ją
Te drobne dłonie
Splatanę męczarnią
Pozwól jej podejść
Utulić swego zbawcę
Podaj je kromkę
Suchego chleba
Tego którego
Trzymasz
W małej kieszonce
Niech wypije te wodę
Niech napoi swe pragnienie
Szklanką czystej wody
Pozwól jej poczuć
Dar do życia
Tej sierocie
Stojącej przy sośnie

Wiersze natchnieniem pisaneOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz