New Beginning

Deel 2

Vanuit Ilse
Ik loop haastig de trap op richting onze slaapkamer en maak Bart wakker. 'Wat is er Ils?' Zegt hij als hij zijn ogen opent. Hij ziet dat ik gehuild heb en neemt mij in zijn armen. 'Jake belde net. Yori ligt in het ziekenhuis. Het gaat niet goed Bart, we moeten erheen. Nu.' Bart schrikt en kleedt zich aan aan terwijl ik hem het hele verhaal vertel. 'Mare moet mee. Dat kan niet anders. We kunnen zo laat geen oppas regelen.' Zegt Bart en ik til haar voorzichtig uit haar bedje. Ik fatsoeneer nog even snel mijn haar, pak mijn tas in en leg Mare over in de auto. Ze slaapt gelukkig door. Ik zucht diep, sluit het portier en ga naast Bart zitten. Hij legt zijn hand op mijn been en kijkt me aan. 'Het komt goed schat.'

Vanuit Bart
'Ik wist dus niet dat zoiets zo veel impact kan hebben.' Zeg ik als we rond 03:00 de A7 richting Den Helder oprijden. 'Welke gek doet nou zoiets. Echt ik snap het niet.' Zegt Ilse naast me, nogsteeds overdonderd van het feit dat Yori positief gestrest is op GHB. 'Volgens Jake was het een hele hoge dosering in combinatie met drank. Ik ben zo bang hoe dit af gaat lopen Bart.' Zegt ze terwijl ze haar tranen van haar wang veegt. Ik pak ondertussen haar hand vast en geef er een kusje op. 'Ik ook. We zijn er bijna lieffie.'

Op de parkeerplaats bij het ziekenhuis leggen we Mare in de buggy en lopen naar de ingang. Ondertussen houdt Ilse al bellend contact met Jake. We melden ons bij de balie en lopen door de lange gangen. Door de laatste klapdeur zie ik Jake zitten, op een bankje, huilend voor zich uit starend met Jenae naast hem in de Maxi-Cosi. Mijn hart breekt. Ilse loopt als eerste naar hem toe en valt huilend in zijn armen. 'Is she awake or?' Vraagt Ilse zachtjes. 'No, she isn't. But you can see her. If you want.' Zegt hij. 'I have to.' Zegt ze terwijl ze mij aankijkt. Ik knik en samen lopen we naar Yori toe.

Vanuit Ilse
Ik zit op een kruk naast Yori haar bed. Ik kijk naar haar ademhaling, haar bleke gezicht en alle slangetjes waar ze aan zit. Ik herken haar niet meer, dit is niet de Yori die ik ken. Mijn lieve vriendin, vrolijke bandgenootje. Ik streel haar hand en praat tegen haar, in de hoop dat ze het verstaat. Het is zo oneerlijk. Hoe een ongedwongen avondje uit zo af kan lopen. Ik kan het niet bevatten. Tranen banen een weg langs mijn gezicht, om uiteindelijk op mijn broek te belanden. Bart staat achter me en wrijft over mijn rug. 'Lieve Yori. Word alsjeblieft snel wakker. Ik hou van je.' Fluister ik zachtjes in haar oor. Ik sta op, draai me om en val snikkend in Bart's armen.

Vanuit Bart
We zitten in de auto terug naar huis. Ik zie aan Ilse dat het haar heel veel pijn doet om Yori zo achter te laten. Ilse en ik hebben afgesproken om de komende tijd voor Jenae te zorgen, zodat Jake bij Yori kan zijn.

Die avond als we samen op de bank zitten wordt het Ilse even allemaal teveel. 'Kom maar liefje' zeg ik terwijl ik haar stevig vasthoudt. 'Ik vind het zo erg.' Zegt ze snikkend. 'Ik weet het Ils. Ik ook. Maar het komt vast allemaal goed.' Ik loop naar de keuken en zet thee voor ons. Ilse staart voor zich uit. 'En wat nou als het niet goed komt?' Zegt ze onzeker. 'Lieverd. Laten we nou van het beste uitgaan. Ze is in goede handen.' Zeg ik geruststellend. Ik geef Ilse haar thee, ga weer naast haar zitten en streel haar haar. Ze gaat tegen me aan liggen en niet veel later valt ze in slaap.

Vanuit Ilse
Midden in de nacht wordt ik wakker van zacht gehuil. Ik loop naar de logeerkamer, doe het licht aan en til Jenae uit haar bedje. 'Mama?' Zegt ze terwijl ze mij vragend aankijkt met haar heldere blauwe oogjes. Ik krijg een brok in mijn keel en zeg: 'mama is er niet liefje, maar ik wel. En Bart ook.' Ik neem haar in mijn armen en loop een rondje met haar door de kamer, maar slapen wil ze niet meer. Ik loop maar weer naar onze slaapkamer en leg haar tussen Bart en mij in.

De volgende ochtend word ik wakker van een paniekerig gevoel. Ik kijk naast me en zie Bart nog heerlijk slapen. Als ik Jenae zie liggen kickt de harde werkelijkheid weer in. Haar moeder ligt in het ziekenhuis te vechten voor haar leven. Alles is zo onzeker, maar ze heeft er geen benul van. Ze wordt langzaam wakker en lacht naar me. Ik houd haar handje vast en geef een kus op haar hoofdje. Jenae mag haar moeder niet verliezen. Echt niet. Tranen vullen mijn ogen en ik voel hoe Bart ze wegveegt. 'Hé goeiemorgen.' Zegt hij lief terwijl hij me een kus geeft. Op dat moment hoor ik Mare huilen. 'Ik ga wel even. Blijf jij maar even lekker liggen.' Zegt Bart terwijl hij mij loslaat en de kamer uit loopt.

Vanuit Bart
'Ik trek dit gewoon niet.' Zegt Ilse als we aan het ontbijt zitten. De meisjes zitten allebei in hun kinderstoel hun fruithapje te eten en Ilse kijkt continue op haar telefoon of er al meer nieuws is van Yori. Ik buk over de tafel heen en houd haar hand vast. 'Ik weet hoe moeilijk het is maar wacht nog maar even af. Als er nieuws is hoor je het echt wel.' Ilse zucht en neemt een slok van haar thee. 'Zullen we anders even een stuk gaan lopen in het bos zometeen? Kan je even je zinnen verzetten.' Stel ik voor. Ilse knikt. 'Lijkt me een goed plan.' We ruimen te tafel af en trekken onze jassen aan. Even lekker naar buiten.

Vanuit Ilse
De meisjes zijn inmiddels in slaap gevallen en Bart en ik lopen hand in hand door het bos. Het najaarszonnetje schijnt door de bomen en ik kan er op het moment gewoon niet van genieten. 'Het is inmiddels 2 uur en ik heb nog niks van Jake gehoord.' Zeg ik ongerust. 'Ik ga hem even bellen want ik maak me echt zorgen.' De telefoon gaat een paar keer over en dan neemt Jake op. Helaas zonder goed nieuws. Na een tijdje hang ik op en stop mijn mobiel weer in mijn jaszak. 'En?' Vraagt Bart. Ik schud mijn hoofd. 'Niks nieuws. Ze is nog niet wakker...'