New Beginning

Deel 50

Vanuit Ilse
'Hebben we alles?' Vraag ik aan Bart terwijl ik de laatste koffer in de auto til. 'Ik geloof het wel, ik loop het lijstje nog wel even langs.' Zegt hij. Vandaag vertrekken we voor tien dagen naar Duitsland, om kerst en oud & nieuw te vieren samen met mijn moeder. We rijden zometeen eerst naar Almelo om haar op te halen, en gaan dan door naar Hamburg waar we een huisje hebben geboekt. Ik leg mijn gitaar toch voor de zekerheid in de kofferbak van de auto, je weet maar nooit of er nog inspiratie uitkomt deze week. Ik wil mijn moeder ook nog wat nieuwe liedjes laten horen die ik de afgelopen tijd heb geschreven. 'Kom meisjes, we gaan!' Zeg ik terwijl ik Mare en June in hun autostoeltjes zet. Bart sluit het huis af en dan stappen we in de auto op weg naar mijn moeder.

Vanuit Carla
Ik zie een grijze Mercedes aankomen en open de voordeur. Ik neem Ilse in mijn armen en zwaai naar Bart, die nog in de auto zit. 'Heb je dr zin in?' Vraagt Ilse lief. 'Ik kan niet wachten.' Zeg ik blij en Ilse helpt mij met het tillen van de koffers naar de auto. Ik neem plaats voorin naast Bart terwijl Ilse op de achterbank June een flesje geeft. 'Hoe is 't ma?' Vraagt Ilse. 'Goed hoor, ik ben blij dat ik jullie weer zie, ik heb jullie zo gemist.' Zeg ik een beetje emotioneel. Ik voel dat Ilse naar voren buigt en mijn hand even stevig vastpakt. 'Nu zijn we weer samen ma.' Zegt ze lief. 'En hoe gaat het met jullie lieverds?' Vraag ik snel. 'Goed hoor, we gaan lekker uitrusten de komende dagen.' Zegt Bart. 'Ja, het was een drukke tijd.' Vervolgt Ilse. 'Maar nu heerlijk twee weken vrij.'

Vanuit Bart
Het sneeuwt als we aankomen bij ons huisje. Ik pak samen met Ilse de auto uit terwijl Carla binnen met de kindjes aan het spelen is. 'Moet je kijken wat een uitzicht.' Zegt Ilse als we even samen buiten staan. Ik ben zo blij dat we dit kunnen doen zo samen met mam, dat konden we vroeger allemaal niet...' zegt ze zuchtend. Ik sla mijn arm om Ilse heen en geef een kus in haar haar. 'Je mag zo trots zijn op wat je allemaal hebt bereikt.' Zeg ik. 'En kijk nou hoe lief.' Zeg ik terwijl ik naar het raam wijs en Carla met de meiden op schoot zie zitten. 'Was pa er nog maar bij, hij had dit zo mooi gevonden.' Zegt ze. 'Hij is altijd bij ons, bij jou. Dat weet ik zeker Ils.' Zeg ik terwijl ik een traan van haar wang veeg.

Vanuit Carla
Kerstavond. De gezelligste sinds tijden. We hebben ons allemaal mooi aangekleed, ook al gaan we nergens heen. De cadeautjes liggen rond de kerstboom en Bart schenkt ons een wijntje in. 'Wat een jaar was het hé.' Zegt Ilse. Maar wel een heel mooi jaar, ook voor jullie.' Zeg ik terwijl ik naar June wijs die op Ilse's schoot ligt te slapen. 'Ons kleine cadeautje.' Zegt ze lief. We hebben vanmiddag met zijn allen het kerstdiner gemaakt en zitten nu samen aan tafel te eten. 'Hebben jullie nog plannen voor volgend jaar?' Vraag ik geïnteresseerd. Ilse denkt even na. 'Clubtour, nieuw album releasen, ik denk festivals komende zomer, en wat meer samen zijn met Bart en de kindjes hoop ik.' Zegt ze lief. 'In dat geval heb ik alvast wat voor jullie.' Zeg ik terwijl ik Bart en Ilse een envelop geef. 'Mam je bent niet goed, dat is toch veel te gek!' Zegt Ilse als ze de envelop opent. 'Nee joh. Jullie gaan morgenavond lekker samen dineren bij een 5-sterrenrestaurant in de buurt. Ik pas op Mare en June, hebben jullie even wat tijd met z'n tweetjes.' 'Wat lief ma, dankjewel. Heel fijn.' Zegt Ilse dankbaar terwijl ze mij een knuffel geeft.

Vanuit Karim
Ik rijd rond 17:30 uur na een middagje in Wisseloord weer terug naar huis. Onderweg besluit ik even langs het huis van Ilse en Bart te rijden. Dat ligt op de route en ik heb haar beloofd om het een beetje in de gaten te houden in de tijd dat ze in Duitsland zitten. Ik rijd de rustige, bijna uitgestorven straat in, langs de hoge hekken, enorme tuinen en oprijlanen. Stapvoets rijd ik langs Ilse's huis en zie het hek open staan.

'Ik laat het hek open als we weggaan, de hovenier komt woensdag namelijk. Niet dat je denkt dat er is ingebroken ofzo. :)'

Ik herrinner me Ilse's appje van vorige week nog. Maar de auto die op de oprit staat is niet het bekende busje van de hovenier, maar een zwarte Range Rover. Ik draai mijn raampje open, keer mijn auto op de oprit van de buren en rijd nog een keer langs het huis. Ik zie niemand. Toch vind ik het vreemd. Ik besluit mijn auto een paar huizen verderop te parkeren waar ik nog net zicht heb op de oprit en blijf een tijdje staan. Ik ken niemand met een zwarte Range Rover. Ik besluit een foto van het kenteken te maken en wil mijn raampje weer dichtdraaien als ik iemand in de voortuin zie staan. Met zijn rug naar mij toe, glurend naar binnen, voelend aan de klink van de voordeur. Ik voel een rilling langs mijn rug lopen en neem de persoon goed in mij op. Zwarte jas, grijze capuchon, donkere jeans en witte sneakers. Ik herken het niet al te lange postuur van de man. Even denk ik na maar besluit voor mijn eigen veiligheid in de auto te blijven zitten, zet hem op slot en bel de politie.

Vanuit Ilse
Ik zit samen met Bart bij een van de beste restaurants in de buurt van Hamburg. Mijn moeder past op de kindjes en Bart en ik genieten van een luxe 3-gangen diner. We hebben onze telefoons allebei uitgezet voor de nodige rust, en om niet telkens gestoord te worden. Even vakantie. We bestellen carpaccio als voorgerecht en proosten met onze glazen witte wijn op een mooi nieuw jaar. 'Ik moet eigenlijk nog even Karim appen over de tour...' zeg ik na een tijdje wanneer Bart en ik vooruitblikken op het komende jaar. Bart pakt lachend mijn telefoon. 'Laat het nou eens los Ils, dat komt wel weer als we thuis zijn.' Ik glimlach en zucht. 'Je hebt gelijk, dat moet ik toch meer gaan doen. Goed voornemen voor komend jaar.'

Vanuit Yori
Het is eerste kerstdag. Karim vroeg of hij even langs kon komen, en nu zit hij tegenover mij aan de keukentafel. Ik kan aan zijn gezicht aflezen dat hij geen goed nieuws komt brengen...

'Ik moet je even iets vertellen. En het is niet niks.' Begint Karim. Ik luister aandachtig naar wat hij wil vertellen. 'Ik was vandaag even in Wisseloord en reed op de terugweg langs Ilse, want ik had haar beloofd de boel een beetje in de gaten te houden. Toen ik langzaam langs het huis reed zag ik een auto op de oprit staan. Een zwarte Range Rover.' Vertelt hij.' Een rilling gaat door mijn hele lijf en ik houd mijn hand voor mijn mond. 'Dat meen je niet...' breng ik stamelend uit. 'Het was hem hè?' Vraag ik met trillende stem. Hij knikt. 'Ja... Ik herkende de auto niet meteen maar zag hem bij de voordeur staan, starend door het raam...' Gaat hij verder. 'Hij was op zoek naar mij hè?' Vraag ik. Karim zucht. 'Ik weet het niet, ik denk het. Ik denk dat hij weet dat je daar vaak komt.' Zegt hij. 'Weet Ilse het al?' Vraag ik. 'Ik kan haar en Bart niet bereiken...' Antwoordt hij. Secondenlang zijn we allebei stil. De stilte is snijdend... Karim ziet hoe veel dit nieuws met mij doet en legt zijn hand op de mijne. 'Luister Yori, dit loopt uit de hand. Ik ga hier werk van maken, dit kan niet langer. Ik ga melding maken bij de politie. Ik heb wat foto's gemaakt, en ik wil ook graag al jouw bewijsmateriaal van vorige stalkings. Berichtjes, appjes, foto's, spraakberichten, alles.' Ik knik en veeg een traan van mijn wang. 'Hè, hij komt hier niet mee weg Yori, wij gaan dit winnen.' Ik barst ineens in tranen uit. Alle woede, al het verdriet en alle onzekerheden van de afgelopen jaren komt eruit. Altijd ben ik op mijn hoede voor mijn ex, altijd ben ik bang dat hij weer ergens opduikt. Karim komt naar mij toe en legt zijn arm om me heen. 'Je hoeft niet bang te zijn, het komt goed.' Zegt hij terwijl hij mij probeert te kalmeren. 'Ik ga morgenochtend meteen naar de politie, aangifte doen. Ik geef Karim nog een knuffel. 'Bedankt. Heel erg bedankt.' Zeg ik. 'Graag gedaan, ik ga dit regelen. Maak je niet te druk.' Zegt hij terwijl hij naar de deur loopt. 'Is Jake er niet?' Vraagt hij nog. 'Jake is even bij Matthew en Judith, hij komt zo wel terug denk ik.' Karim knikt. 'Houd je me op de hoogte?' Vraag ik hem. Hij knikt. 'Doe ik.'