New Beginning

Deel 24

Vanuit Ilse
Meteen na de aankondiging word ik overspoeld met berichtjes en telefoontjes. Van Boulevard tot Shownieuws, Story en Privé. Appjes van collega's, mijn lieve Spark team, maar ook van Eva Jinek. 'Ik dacht het al Ilse, gefeliciteerd! Zo leuk!' Ik glimlach. Ik wist het. Ik heb met Karim afgesproken dat we ook geen interviews doen. Mensen hoeven niet alles van mij (en Bart) te weten en ik heb er ook geen energie voor. Ik besluit nog een insta post te schrijven met een andere foto van de shoot en beschrijf kort de situatie rondom mijn zwangerschap. Als ik klaar ben zet ik mijn mobiel even uit. Ik loop naar boven om alvast onze koffers van zolder te halen. Volgende week is de bruiloft van Jake en Yori, waar ik onwijs veel zin in heb. Mare blijft bij mijn moeder, iets wat ik wel spannend vind, maar wel leuker is voor haar. Ik ruim mijn kledingkast een beetje op en leg alles wat ik niet meer pas op een stapel. Wat ik toch niet meer ga dragen gaat naar Yori, de rest schuif ik ver achterin mijn kast. Mijn buikje hoef ik niet meer te verstoppen, dus ook de strakkere tops kan ik gelukkig weer aan. Mijn jurk voor volgende week hangt ook al klaar, een lange lichtroze. Ik loop naar onze balkondeuren, zet deze open en kijk naar buiten. De zon schijnt de slaapkamer in en ik hoor gelach uit de tuin komen. Ik glimlach als ik Bart en Mare in het zwembad zie spelen. Ik krijg een verliefd gevoel als ik naar die twee kijk. Ik ben nog meer van Bart gaan houden sinds Mare er is. Hij is zo'n lieve papa. En dan komt er komend jaar gewoon nog een kindje van ons tweeën bij. Volgensmij ben ik gelukkig. Heel gelukkig met mijn gezinnetje.

Vanuit Carla
Ik hoor de voordeur open gaan en Ilse, Bart en Mare komen binnen. 'Oma!' Zegt Mare en ze rent op mij af. 'Hee lieverdje.' Zeg ik terwijl ik haar optil en knuffel. Ook Bart en Ilse geven mij een knuffel en ik houd Ilse even stevig vast. 'Fijn hè lieverd, dat het nu bekend is?' Ilse knikt. 'Ik had er zo veel stress van.' Zegt ze opgelucht. 'Wat een lief buikje heb je al.' Zeg ik als ik mijn hand er even op leg. 'Mooi hè? Hij of zij goed.' Zegt Ilse lachend terwijl ze haar portemonnee pakt en mij ook een foto van de laatste echo geeft. 'Wat een schatje jongens, zo klein nog.' Zeg ik verliefd. 'Lief hé? Ik kan me nu al niet meer voorstellen dat Mare ook zo klein was.' Zegt Ilse. Zijn jullie er klaar voor om naar Nashville te gaan?' Vraag ik als we aan de koffie zitten. 'Ik denk het wel, we hebben er zin in.' Zegt Bart. 'Maar we gaan Mare wel heel erg missen..' Vult Ilse aan. 'Snap ik, maar maak je daar niet druk om schat, over een paar daagjes zijn jullie er weer. Ik zal goed voor haar zorgen.' Zeg ik lief. 'Weet ik mam.' Zegt ze terwijl ze mij een kus op mijn wang geeft. Ilse en Bart geven Mare nog een dikke kus en knuffel en dan nemen we afscheid. 'Voorzichtig hè! Zorg goed voor elkaar! En voor mijn kleinste kleinkind.' Zeg ik met een knipoog. 'Komt goed. Tot volgende week!' Zegt Bart en ik geef Ilse nog een dikke kus. Ik pak Mare op kijk in de deuropening hoe Ilse en Bart naar de auto lopen. Bart met zijn arm om Ilse heen. Wat een leuk stel is het toch. Ze stappen in, toeteren nog even en rijden dan weg terwijl ik ze uitzwaai. Mijn kleine meisje gaat weer naar haar tweede thuis, het is net als 20 jaar geleden. Maar nu is ze zelf mama, gaat ze samen met Bart en heeft ze al heel wat meer ervaring.

Vanuit Yori
Bijna, bijna is dé grote dag. Ilse en Bart zijn onderweg naar Nashville en ik kan niet wachten om ze te zien. Ik ben inmiddels samen met Jake en Jenae op de locatie waar we morgen gaan trouwen en de zenuwen lopen steeds hoger op. Het is prachtig, net een sprookje. We trouwen morgen in het Riverwood Mansion, een chique herenhuis in East Nashville, met prachtige tuinen, live-muziek, bloesembomen en op het platteland. Mijn jurk hangt al weken klaar en ik ben er nu echt wel klaar voor. Ik kijk even op mijn mobiel en zie dat ik een appje van Ilse heb. 'We zijn geland hoor. Tot morgen lieverd! Bart en ik kunnen niet wachten!' Ik glimlach en stuur een lief appje terug. 'I go home Jake, Jenae needs to sleep.' Jake knikt. 'I'll be home in a few hours, still has to arrange something.' Zegt hij met een ondeugende blik. Ik glimlach en kus hem. Daarna pak ik Jenae op en loop naar de auto. Ik werp nog een blik achterom, naar die prachtige plek. De plek waar ik mijn allerliefste vriend ga trouwen.

Vanuit Ilse
Ik word wakker van een kus op mijn buikje en ik glimlach. 'Goeiemorgen schat.' Zeg ik lief terwijl ik in Bart's armen kruip. Nog even genieten we van elkaar en onze tijd samen, tot de wekker gaat. 8:00 uur. Ik spring onder de douche, we kleden ons aan in onze nette kleding en ik pak mijn make-up uit mijn trolley. Ik zit me op te maken als ineens het besef komt. Mijn allerbeste vriendinnetje gaat vandaag trouwen met mijn beste vriend. Hoe bijzonder is dat. Een prachtig gezinnetje, maar nu ook officieel. Ik pink een traantje weg, ja nu al, en doe dan mijn mascara op. Bart lacht en slaat een arm om me heen. 'Gaat het schatje?' Vraagt hij lachend. 'Pff. En dan moet de dag nog beginnen...' 'Zakdoekjes mee jij.' Zegt hij grappend.

'Outfit geslaagd?' Vraag ik aan Bart als ik voor de spiegel sta. Ik maak nog even snel een story voor insta met de tekst; 'Special day today...' en zet mijn telefoon dan uit. 'Het lijkt wel of je zelf gaat trouwen. Zo mooi.' Zegt Bart lief. 'Dat ga ik ook hoor meneer, maar niet vandaag.' Zeg ik lachend. 'Jij mag er trouwens ook best wezen.' Zeg ik grappend terwijl ik naar zijn pak wijs. Daarna pakken we onze spullen en verlaten het hotel, op naar de trouwlocatie.

Vanuit Yori
Eindelijk was het tijd voor het 'ja' woord. Jake en ik stonden tegenover elkaar en hielden elkaars handen vast. Ik keek nog even het publiek in en Ilse glimlachte lief en gaf me een knipoog. Jake had Jenae op zijn arm en ik smolt vanbinnen. De ambtenaar van de burgerlijke stand begon te praten en ik moest me concentreren om het goed te verstaan met zijn Amerikaanse accent. Ik werd steeds zenuwachtiger en hoopte maar dat je mijn trillende handen niet al te goed zag.

'Yori. What is your answer to that?' Vroeg de ambtenaar. Hij had net gevraagd of Jake mij tot wettige echtgenoot wilde aannemen, en Jake had vol overtuiging 'yes' gezegd. Nu was het aan mij. Kom op Yori, dacht ik bij mezelf. Wat is het nou voor moeite om alleen dat ene woordje uit te spreken? In mijn dromen had ik dit moment al zo vaak afgespeeld. Maar het lukte niet. Ik verstijfde. Hoe kon dit? Jake keek mij verwachtingsvol aan en ik wist dat dit hét moment was. Wat hield me tegen? Zat er toch meer achter dat ene woordje? Het is nu of nooit...