New Beginning

Deel 26

Vanuit Bart
Ik kom terug van het boodschappen doen en loop de kamer in. Ilse ligt op de bank te netflixen met Mare slapend op haar borst. We zijn sinds een paar dagen weer terug uit Nashville, en Ilse en ik hebben gisterenavond samen een (voor Ilse nogal) drastische beslissing gemaakt. We hebben in overleg met Karim alles wat ze de komende twee maanden in haar agenda had staan, gecanceld. De afgelopen dagen voelde Ilse zich erg ziek, dus zijn we gisteren toch maar langs de verloskundige geweest. Daarna zijn we doorgestuurd naar het ziekenhuis omdat Ilse een zwangerschapsvergiftiging heeft opgelopen... De precieze oorzaak weten ze niet, maar de arts zei dat haar bloeddruk veel te hoog was. 'Gaat het schat?' Vraag ik als ik naast haar ga zitten op de bank. 'Ik ben zo moe. Het lijkt wel of ik een marathon heb gelopen...' Zegt ze zuchtend. 'Blijf maar lekker liggen, dan doe ik Mare even in bad.' Zeg ik lief. 'Wil je nog wat hebben?' Vraag ik terwijl ik naar de koelkast wijs. Ilse schud haar hoofd. 'Nee hoor, dank je. Ik ga even slapen zo.'

Vanuit Ilse
'Weet je zeker dat ik niet even je moeder moet bellen of ze wilt komen?' Vraagt Bart de volgende ochtend. Bart heeft de hele dag een afspraak om een plaat te produceren voor een goede vriend. 'Nee hoor, ik red me wel.' Zeg ik stoer. 'Oké. Als er iets is bel je me hé? Ik ben in Hilversum.' Ik knik en geef hem een kus. 'Succes, tot straks!'

Ik besluit even te gaan stofzuigen als mijn telefoon gaat. JB. Ik neem meteen op.

'Hé JB!'
'Hee Ilse. Hoe gaat ie? Ik hoorde van Karim dat je even een pauze neemt?'
'Oh ik wilde je het net vandaag vertellen maar ja... Ik heb een zwangerschapsvergiftiging. Dus ik moest alles afzeggen.'
'Jeetje Ils... Hoe voel je je nu?'
'Vooral heel erg moe. Ik kan bijna niks.'
'Is Bart thuis?'
'Nee, die heeft een afspraak voor een productie vandaag.'
'En Mare?'
'Bij de opvang. Dus ik heb het rijk voor me alleen.'
'Red je je wel dan? Anders kom ik naar je toe.'
'Nee joh gek! Komt goed!'
'Die ken ik van jou. Ik ben er over een kwartiertje. Tot zo!'

Vanuit JB
'Jazz ik ga even naar Ilse, ok? Mam is over twee uurtjes weer thuis.' Informeer ik mijn dochter terwijl ik mijn spullen pak. 'Is goed pap, geef Ilse een knuffel van mij.' Ik lach en geef haar een kus. 'Doe ik. Tot straks!' Ik stap in de auto en precies een kwartiertje later sta ik bij Ilse op de oprit. Ik open de voordeur met de reservesleutel die ik ooit van Ilse kreeg en loop naar binnen. 'Jij bent ook een vreemde vogel.' Hoor ik vanaf de bank. Ik begin te lachen en geef Ilse een knuffel. 'Dat is schrikken zeg...' 'Nou echt wel. Maar ergens verklaart het een hoop. Maar jij gaat straks na een kop koffie gewoon weer naar huis hoor.' Zegt ze lachend. 'Nee hoor. Ik ga je verzorgen vandaag. Jij doet altijd zo veel voor mij, nu ben ik er voor jou. 'Wil je koffie?'

Vanuit Ilse
'Joehoeee!' Hoor ik vanuit de huiskamer terwijl de voordeur dichtslaat. 'Ik ben boven!' Roep ik terug. Ik zit op ons bed met mijn gitaar een liedje af te maken waar JB en ik vandaag mee begonnen zijn. Aangezien ik nu al helemaal gek wordt van het stilzitten heb ik toch een doel om de aankomende tijd aan te werken, een begin voor een nieuw album. Zonder tijdsdruk, gewoon schrijven wanneer ik zin heb. 'Hee lieverd.' Zegt Bart terwijl hij de slaapkamer binnenkomt en me een kus geeft. Hij gaat naast me zitten en slaat een arm om me heen. 'Lukt ie?' Vraagt hij terwijl ik aan het klooien ben met een track waar ik maar geen refrein op kan verzinnen. Ik vertel hem mijn plannen voor een nieuw album en over JB die vandaag langs kwam. 'Wat lief!' Zegt Bart. 'Zal ik Mare zo ophalen van de opvang?' Vraagt hij. 'Ik ga wel. Ik wil toch even het huis uit.' Zeg ik lachend. Ik fatsoeneer mijn haar even, doe snel een lipstickje op en check mijn outfit in de spiegel. 'Kan ik in mn sportlegging of zeg je van doe maar niet?' Vraag ik Bart lachend. 'Maakt dat nou uit, je bent ook maar een mens.' Antwoordt hij. 'Je hebt gelijk.' 'En knap ben je toch wel.' Zegt hij knipogend. 'Slijmbal.' Zeg ik met een glimlach terwijl ik hem zoen en hij me even stevig vastpakt. 'Tot zo.'

Vanuit Yori
Ik zit aan de keukentafel met een kop koffie. Het is twee weken geleden dat Jake en ik zijn getrouwd, en de rust is weer een beetje wedergekeerd. Al blijf ik maar nadenken over ons. Na even twijfelen besluit ik om Ilse te appen. 'Hee Ils. Kan je even bellen? X' Nog geen minuut later word ik gebeld.

'Gaat het Yoor?' Hoor ik vanaf de andere kant van de telefoon als ik mijn verhaal heb gedaan. Dit is ook echt de verkeerde timing om het hier over te hebben, Ilse heeft namelijk wel andere dingen aan haar hoofd. 'Sorry Ils... ik..' Breng ik stotterend uit. 'Yori rustig. Het geeft niet, ik ben er voor je. Ook nu. Haal even diep adem en vertel verder.' Zegt ze sussend. Ik neem een slok van mijn koffie en slaak een diepe zucht. 'Hoe wist jij zeker dat je een tweede kindje wilde?' Vraag ik dan. Het is even stil aan de andere kant. 'Omdat ik nog iemand miste in ons gezin. Omdat we zo graag nog een tweede keer dat geluk wilden ervaren. Eerst was het een wens, en niet veel later kon ik nergens anders meer aan denken. En toen ging het ook nog eens niet makkelijk...' zegt Ilse. 'Maar waarom vraag je dat? Wil je weer zwanger worden?' Gaat ze verder. Ik schud hevig mijn hoofd, ook al ziet ze dat natuurlijk niet. 'Nee nee, dat is het niet. Het is Jake. Hij kan ook nergens anders meer aan denken en heeft het er continu over. Maar ik wil het echt niet, ook niet over een paar jaar.' Antwoord ik. 'Hebben jullie er al eens goed over gepraat?' Vraagt Ilse. 'Ja. Meerdere keren, en hij weet hoe ik erover denk. Hij wil mij nooit kwijt, maar hij kan die wens niet loslaten...'