New Beginning

Deel 17

Vanuit Ilse
Ik sta in de keuken een eitje te bakken voor Jake en mij. Hij blijft de aankomende dagen bij ons slapen tot hij weer teruggaat naar Nashville. Vanavond zijn we met de Linnets te gast in de talkshow van Eva Jinek, om te praten over het nieuwe album. 'How do you feel today?' Vraagt Jake lief als we samen aan tafel ons ontbijt opeten. Bart en Mare slapen nog. 'Hmm, not that well. I was sick again last night. But it's ok, it's part of it.' Zeg ik glimlachend. Hij kijkt mij meelevend aan en ik zie aan zijn gezicht dat hij ergens mee zit, dus ik besluit er naar te vragen. 'I want to be a dad, so badly.' Zegt hij serieus. 'I want a baby of Yori and me, but she really doesn't want a second child.' Vervolgt hij. Ik schuif mijn stoel iets dichter naar hem toe zodat ik hem beter aan kan kijken. 'Maybe it's not the time now. Maybe she isn't ready for it yet. And maybe she will change her mind one day. I know Yori.' Zeg ik lief. 'I'll be fine.' Vervolg ik. Ik pak zijn hand en leg hem voorzichtig op mijn buik. 'I know that it's different, but you will be the best uncle for this little one.' Zeg ik. Hij kijkt mij lief aan en wrijft even met zijn hand over mijn buik. 'I will be.' Zegt hij lief. Ik sta op en ruim de tafel af. 'Now it's time for coffee.' Zeg ik lachend.

Vanuit Karim
Ik zit in de auto op Ilse en de jongens te wachten. Ik breng ze vanavond naar Amsterdam voor Jinek. Ilse stapt in naast mij en geeft Bart en Mare nog een handkusje terwijl ze het raam open draait. 'Zo lief dat je ons ophaalt.' Zegt Ilse terwijl ik de auto start. 'Geen probleem joh. Hoe voel je je vandaag?' Vraag ik haar. 'Misselijk en vooral moe, niet zo'n goeie dag helaas.' Antwoordt ze. 'Zie je t wel zitten dan?' Vraag ik lief. 'Het komt vast goed.' Zegt Ilse positief. 'That's the spirit.' Zeg ik lachend.

Een paar uurtjes later zitten de Linnets aan tafel bij Eva Jinek. Ze praten over de nieuwe songs op het nieuwe album, over hoe het is om na lange tijd weer bij elkaar te zijn en ook laat Eva de jongens aan het woord om te vertellen over het schrijfproces. Ondertussen houd ik Ilse goed in de gaten, dat heb ik Bart immers ook beloofd. Volgensmij gaat het goed, al zie je wel aan haar dat ze ontzettend moe is. Ze is wat afwezig, zenuwachtig, heeft kleine oogjes en is emotioneel, maar straalt als nooit tevoren. In de pauze breng ik haar nog een gemberthee tegen de misselijkheid maar het lijkt niet echt te werken. Niet veel later zie ik haar naar de toiletten rennen, net voor de uitzending weer begint...

Vanuit Ilse
Shit shit shit. Dit was precies waar ik bang voor was. Ik loop de toiletten weer uit en haast me naar de studio. Onderweg kom ik Karim tegen. 'Hoe lang hebben we nog?' Vraag ik in paniek. '5 minuten. Doe maar rustig Ils.' Zegt hij. 'Gaat het weer?' Zegt hij terwijl hij mijn bovenarmen vastpakt en me serieus aankijkt, als teken dat ik nu echt eerlijk moet antwoorden. Ik knik. 'Ik voel me weer iets beter.' Zeg ik. Ik zucht nog een paar keer diep in en uit en loop dan samen met Karim terug naar de studio. Als ik naast Jake ga zitten knipoogt hij naar mij, de rest kijkt me verbaasd aan maar ik doe net of er niks aan de hand is. Na de pauze zingen we twee liedjes van het nieuwe album. 'The Train Has Left The Station' en 'Next Bend In The Road.' Ik speel gitaar net als de rest van de jongens en zing zachtjes mee. Ik heb altijd gedroomd van koortjes zingen en spelen in een bandje. Niet altijd in het middelpunt staan en alle gezichten op mij. Hopelijk is dat vanavond ook zo, en gaan alle reacties op Twitter meevallen. Normaal maak ik me daar nooit zo druk om, maar nu in deze periode ben ik best bang dat mensen iets door hebben...

Na de show gaan we nog op de foto met wat mensen uit het publiek en klets ik nog wat na met Eva, die volgensmij ook al lang door heeft dat ik zwanger ben. Maar ik besluit toch wijs mijn mond te houden. We spreken af dat we - wanneer het album uit is - weer langskomen met zijn allen om wat liedjes te spelen. Rond middernacht stappen we bij Karim in de auto en rijden we terug naar huis.

Vanuit Bart
Natuurlijk heb ik gekeken naar Jinek vanavond. Ik zit op de bank te wachten tot Ilse thuiskomt. Ik heb zo te doen met haar, ze wil zo graag alles perfect doen maar ook deze zwangerschap valt haar zwaar. Ik hoor de voordeur opengaan en loop naar Ilse toe. 'Hee schat.' Zeg ik lief terwijl ik haar knuffel. In mijn armen begint ze te snikken. 'Ik weet het lieverd, het geeft niks.' Zeg ik terwijl ik over haar rug wrijf. 'Het geeft wel Bart. Niemand weet dat ik zwanger ben. Ze vinden dat ik mezelf verwaarloos.' Zegt ze nogsteeds huilend. 'Huh? Ga maar even zitten schat.' Zeg ik terwijl ik haar op de bank zet met een kop thee. 'Hier. Lees maar op Twitter.' Zegt ze. Ik neem haar in mijn armen en scroll door haar tijdlijn. '@ilsedelangemusic wat ben je bleek, gaat alles wel goed?' 'Wat is Ilse schor joh!' 'Die Ilse is niet op haar best vandaag...' En 'Wat is Ilse afwezig, ze had net zo goed thuis kunnen blijven.' Ik zet Ilse's mobiel uit, leg hem op de keukentafel en neem weer plaats naast haar op de bank. 'Zo daar heb je geen last meer van.' Zeg ik terwijl Ilse glimlacht. Ik kijk haar diep in haar ogen aan en zoen haar. 'Het komt goed schat, je weet waar je het voor doet.' Zeg ik terwijl ik met mijn hoofd op haar buikje ga liggen. 'Je moet mama niet zo ziek maken hé kleintje? Mama moet ook gewoon werken.' Zeg ik met een piepstemmetje. Ilse schiet in de lach en klikt haar tuinbroek los. Ik stroop haar shirtje iets op en geef een kusje op haar buik. 'Als je nu nog zo vervelend doet krijg je geen snoepjes als je groot bent.' Zeg ik lachend. Ilse lacht en gaat met haar hand door mijn haar terwijl ik nogsteeds op haar buikje lig. 'Wat moet ik toch zonder jullie.' Zegt ze lief.