New Beginning

Deel 10

Juli 2021

Vanuit Bart
'Wat heb jij toch?' Vraag ik aan Ilse als ze naast me komt zitten. 'Gewoon, heb mn dag niet. Heeft iedereen wel eens. En ik ben moe.' Zegt ze. 'Hoe komt dat dan?' Vraag ik. 'Weet ik het. Ik ben een vrouw. Vrouwen hebben dat.' Antwoordt ze. 'Je bent echt chagrijnig Ils.' Zeg ik lachend. 'Laat me maar even.' Zegt Ilse terwijl ze wegloopt. Ik loop achter haar aan. 'Ik ken je. Dat wil je helemaal niet.' Zeg ik terwijl ik haar omhels en Ilse haar hoofd in mijn nek legt. 'Vertel. Wat is er?' Vraag ik lief. 'Ik weet het niet. Ik voel me gewoon niet lekker.' Zegt Ilse. 'Waar heb je allemaal last van dan schat?' Zeg ik terwijl ik haar zachtjes achterover duw op de bank. 'Buikpijn, hoofdpijn en onwijs moe.' Zegt ze. 'En ik heb honger.' Ik lach. 'Ik heb trouwens nog wat voor je.' Zeg ik geheimzinnig. 'Huh wat dan? Je weet dat ik niet tegen verassingen kan.' Zegt ze geïrriteerd. 'Ik denk niet dat dit echt als een verassing komt...' zeg ik terwijl ik naar de keuken loop om het te pakken. 'Wat heb je daar nou weer?' Zegt Ilse nieuwschierig. 'Oké vangen.' Zeg ik terwijl ik het naar de bank gooi.

Vanuit Ilse
Ik zit op de bank met een zwangerschapstest, die Bart net naar me toe heeft gegooid. 'Denk je?' Vraag ik nieuwschierig. 'Kan bijna niet anders dan dat je zwanger bent Ils.' Zegt Bart terwijl hij naast me komt zitten. 'Je hebt zo ongeveer alle symptomen.' Zegt hij. 'Maar niet misselijk en nog niet overtijd...' zeg ik teleurgesteld. 'Dat je dat bij Mare zo erg had hoeft niet te betekenen dat je dat bij een volgende baby weer hebt.' Zeg ik stellig. 'Je hebt gelijk. Ik doe m morgenochtend, meest betrouwbaar.' Zeg ik terwijl Bart zijn hand op mijn been legt. 'Is goed schat.' Zegt hij. 'Hoe kom je hier eigenlijk aan?' Vraag ik lachend. 'Gewoon gekocht bij de Etos vanmiddag.' Zegt hij lachend. 'En nee, niemand kent me dus geen probleem.' Vervolgt hij lachend. Ilse grinnikt en neemt mijn hoofd in haar handen en geeft me een kus. 'Dankjewel hè?' Zegt ze lief.

Vanuit Yori
Het is nu een week voordat we vertrekken naar Nashville. Jake is een dagje naar de studio om wat dingen af te ronden en ik ben langzamerhand al wat spullen aan het inpakken. Ik hoop dat we ook in Nashville veel kunnen schrijven en opnemen, en ik daar misschien nog een kans krijg om door te breken. Dat zou me geweldig lijken. Ik heb al wat schrijfsessies gepland met Amerikaanse muzikanten en collega's van Jake. Ik hoop onwijs dat ik terug kom uit Nashville met een nieuwe solo plaat. We kunnen natuurlijk niet voor eeuwig in Amerika blijven. Ik heb hier mijn familie, vrienden en bandje, die kan ik niet zo lang missen. En om alleen maar voor Okke te vluchten is misschien bizar, maar ik zie voor nu geen andere uitweg. Die zorgen zijn voor later. In Nashville heb ik alle tijd en ruimte om na te denken hoe we nu verder moeten. Ik rits mijn koffer dicht, loop naar Jenae haar kamertje en til haar uit haar bedje. 'Hee lieffie. Ga je straks even mee naar papa toe? Naar de studio?' Ik neem haar op mijn arm en loop naar de badkamer om ons klaar te maken. Ilse is vanmiddag ook in Wisseloord en ik wil haar en de Linnets natuurlijk nog even zien voor we vertrekken...

Vanuit Ilse
04:45. Ik zit op de rand van ons bed en kan niet meer slapen. Ik heb ook geen oog dichtgedaan vannacht. Ik open mijn nachtkastje en haal de test eruit. Ik heb dit keer sterk het vermoeden dat het raak is al had ik dat de vorige pogingen ook. Maar hoe ik me nu voel had ik alleen ruim 2 jaar geleden, toen ik erachter kwam dat ik zwanger was van Mare. Ik kijk achterom en zie Bart nog diep slapen. Ik moet wel echt even wachten tot hij wakker is, we doen dit namelijk altijd samen. Na een uurtje besluit ik hem wakker te maken want ik heb het niet meer van de zenuwen. 'Bart. Schat, word je wakker?' Zeg ik zachtjes terwijl ik met mijn hand door zijn haar ga. 'Hmm. Wat is er?' Vraagt hij slaperig. 'We zouden toch...' ik kan mijn zin niet eens afmaken en Bart zit al rechtop. 'Heb je al getest?' Vraagt hij enthousiast. Ik lach. 'Nee joh ik wachtte op jou.'

Vanuit Bart
Daar zitten we dan, om 5:00 uur 's ochtends  samen op de bank terwijl de hele wereld nog slaapt. Ilse slaakt een diepe zucht. 'Ik ben zenuwachtig.' Zegt ze terwijl ze de test uit de verpakking haalt. 'Ik ook.' Zeg ik terwijl ik haar hand vastpak. 'Vroeg hè?' Zegt Ilse gapend terwijl ze dichter tegen me aan gaat zitten. 'Je moet er wat voor over hebben schat.' Zeg ik lachend. 'Misschien moeten we over 9 maanden nog veel vroeger ons bed uit.' Ilse lacht en legt de test omgedraaid op tafel. 'Oké nu gaat de tijd in.' Zegt ze nerveus. 'Zou het dan nu misschien toch eindelijk een keer...?' Vraagt ze hoopvol. 'Het zou mij echt niks verbazen.' Zeg ik terwijl ik haar een kus geef. 'Ik kan hier echt niet tegen.' Zegt Ilse na een minuut terwijl ze in mijn armen kruipt. 'Ik weet het lieffie, nog even en dan weten we het.' Na een tijdje gaat de timer die Ilse heeft aangezet en zijn de drie minuten om. Ilse kijkt mij aan en ik knik. 'Doe maar.' Zeg ik terwijl Ilse opstaat en de test omdraait...