New Beginning

Deel 5

Vanuit Ilse
'Goeiemorgen schatje van me.' Zeg ik terwijl ik Mare haar slaapkamer in loop en de gordijnen open doe. Ze staat al rechtop in haar ledikantje. Ik til haar op, knuffel even met haar en kleed haar aan op de commode. 'Papa nou?' Zegt ze als ik haar weer in mijn armen neem. 'Papa is nog even slapen lieffie. Ga je mee ontbijt maken?'

Een uurtje later staan we bij Karim op de oprit. Karim past vandaag op Mare want Bart en ik gaan eerst even naar Yori en daarna naar de studio voor een interview. 'Riem.' Zegt Mare als Karim de deur opent. Ik moet lachen om haar uitspraak. 'Ben ik weer.' Zeg ik terwijl Karim Mare overneemt. 'Succes vandaag hè?' Zegt hij. 'Dankje, jij ook met mijn dochter hè? We zijn er weer rond 3 uur.' Zeg ik lachend terwijl ik Mare nog een kusje geef. 'Komen jullie straks nog even een koffietje doen?' Vraagt hij. 'Is goed. Nou tot straks!' Zeg ik terwijl ik het tuinpad afloop. 'Ilse?' Roept hij me nog na. 'Ja?' Zeg ik terwijl ik even stil sta. 'Rustig aan hè?' Zegt hij lief, waarschijnlijk omdat ik er weer best moe uitzie. 'Ik let goed op dr hoor!' Zegt Bart vanuit het raam. Karim en Mare zwaaien ons uit en rijden we de straat uit.

Vanuit Bart
Ik loop met Ilse de afdeling op waar Yori ligt. Mijn arm om haar heen geslagen want ik zie hoe moeilijk ze het er mee heeft. 'Hee.' Zegt Yori zwakjes. Ilse gaat op haar bed zitten en geeft haar een knuffel. 'Oh Yoor ik ben zo blij dat je weer wakker bent. We hebben ons zo'n zorgen om je gemaakt...' zegt Ilse emotioneel. 'Hoe voel je je?' Vraag ik aan Yori terwijl ik naast Ilse ga zitten. 'Mwah, wel beter maar nog lang niet oké.' Niet veel later komt Jake ook binnen. Als hij koffie gaat halen loop ik even met hem mee om iets te vragen. 'Jake, have you contacted the police again?' Vraag ik hem als we de gang uitlopen. 'Yes, today they are going to view the camera images of that evening. I'm so scared...' Zegt Jake. 'I understand man, but it's also nice to have clarity.' Zeg ik. Jake knikt en zucht. 'But it's already clear for me. I think I know. I just need the confirmation...

Vanuit Ilse
'Succes lieffie, ik ben hier in de studio. Oké?' Zegt Bart als we voor de deur van Wisseloord staan. 'Dankje schat, is goed hoor. Ik zie je zo.' Zeg ik terwijl ik hem een snelle kus geef. Ik loop het restaurant van Wisseloord in waar ik zo een interview heb voor Libelle. Ik klets nog even met de barman en hij wijst mij een plekje in de hoek aan. 'Is handig, word je niet zo begluurd.' Zegt hij lief. Niet veel later komt de interviewster aan. Ik sta op en stel mij aan haar voor. We praten even over het weer om de stikte te verbreken en drinken onze koffie. 'Zullen we beginnen?' Vraagt ze. Ik knik. 'Ja is goed hoor.' Zeg ik. Ik ben altijd een beetje zenuwachtig voor dit soort dingen omdat ik niet weet wat mij te wachten staat. 'Ik heb begrepen van je manager dat je het liever niet over Waylon wilt hebben?' Vraagt ze. 'Nee liever niet.' Geef ik toe. Ze stelt mij wat vragen over mijn carrière, over de tour, het album van de linnets en over mijn leven nu. Zodra ze begint met vragen stellen over Bart begin ik mij een beetje ongemakkelijk te voelen. 'Ja het gaat heel goed tussen ons. Al 20 jaar dus daar ben ik heel gelukkig mee. Bart is een lieverd.' Zeg ik kortaf, in de hoop dat dit onderwerp afgerond is. Ik praat liever niet over mijn privéleven eigenlijk. Maar al snel vraagt ze door over het moederschap en over Mare. Ik begin te stralen als ik over mijn dochter vertel, maar ik ben al bang voor de vraag die waarschijnlijk ook komen gaat... 'En hoe zie je jezelf over een jaar of 5? Willen jullie nog een broertje of zusje voor Mare?' Vraagt ze dan. Ik krijg een brok in mijn keel en begin te stotteren. 'Nou... eeeh. Daar wil ik het liever niet over hebben, dat blijft tussen Bart en mij.' Zeg ik stellig. Ze kijkt mij onbegrijpelijk aan en ik wil het liefst heel snel wegrennen. Maar dat kan niet, dat zou alleen nog maar meer vragen oproepen. Ik hoop dat ze uitgepraat is maar dat is niet het geval. 'Je bent al over de 40, ik zou er niet te lang mee wachten.' Zegt ze lachend. Ik voel de woede in mij opkomen maar probeer mijzelf te kalmeren. Ze moest eens weten. Ik zet mijn neppe glimlach op en zeg: 'we zien het wel.'

Vanuit Bart
'Ach Ils..' zeg ik als Ilse de studio inkomt en de deur sluit. Snikkend loopt ze naar me toe en ik spreid mijn armen. 'Wat is er?' Vraag ik terwijl ik over haar rug wrijf. 'Ik kan dit niet meer Bart.' Zegt ze huilend. 'Wat kan je niet?' Zeg ik terwijl ik haar aan probeer te kijken. 'Die vragen over kinderen en moederschap... Het doet echt pijn.' Zegt ze terwijl ik haar tranen wegveeg met mijn hand. 'Kom maar schat.' Zeg ik zachtjes.' 'Zelfs toen Mare drie maanden oud was begonnen ze er alweer over. En normaal regelt Karim alles en geeft door waar ik het niet over wil hebben zodat ik het niet steeds hoef te zeggen, maar hij weet hier natuurlijk niks vanaf.' Zegt ze, nogsteeds snikkend. Ik trek naar wat dichter naar me toe en geef haar een glas water. 'Ik wil het gewoon zo graag Bart.' Zegt ze. 'Weet ik lieverd. Ik ook. Maar het komt wel Ils...'

Vanuit Yori
Ik probeer overeind te komen en probeer rechtop te gaan zitten, wat niet echt lukt. Jake zit bij mij naast mijn bed en helpt mij. Hij is een beetje afwezig en ik heb het vermoeden dat hij iets voor mij verzwijgt. Hij heeft de hele dag door contact met de politie maar heeft mij nog niks verteld. Ik zucht even diep en raap al mijn krachten bij elkaar om een gesprek met hem te beginnen. 'Jake, can you please tell me what the police told you during te calls today?' Zeg ik angstig. Jake denkt even na. 'It's not the time to worry about. First you have to strenghten. Then we talk about the accident.' Zegt hij terwijl hij een kus op mijn voorhoofd geeft. 'No. I have the rights to know this all. It's about me Jake.' Zeg ik stellig. Hij zucht en aarzelt even maar pakt dan mijn beide handen vast. 'They've watched the camera images today. And things became clear...' Mijn hart begint sneller te kloppen en dan wordt duidelijk waar ik al zo bang voor was. 'It wasn't an accident Yori.. It was someone you've loved for so long.

'It was Okke.'