New Beginning

Deel 34

Vanuit Bart
'Hee, wat doe jij zo vroeg wakker?' Vraag ik als ik Ilse al om 7 uur 's ochtends op de bank aantref. 'Kon niet meer slapen.' Antwoordt ze. Ik ga naast haar zitten, neem haar in mijn armen en geef haar een kus. 'Ik ga straks schrijven, in Wisseloord.' Zegt Ilse terwijl ze even tegen me aan gaat liggen. 'Ik dacht dat je verlof had Ils.' Zeg ik lachend. 'Ik zit al een paar dagen niks te doen, ik moet er echt even uit.' Zegt ze. 'Ik ben vandaag toch thuis bij Mare, dus je kan best even gaan. Maar niet te lang hè? Je moet wel aan jezelf en dit kleintje denken.' Ilse knikt. Ik loop naar de keuken en kom terug met 2 koppen koffie en een gezonde shake voor Ilse. 'Wilde je nog naar je ouders deze week?' Vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. 'Ik ga niet meer helemaal naar Limburg nu jij bijna uitgerekend bent. Je weet maar nooit...'

Vanuit Ilse
Ik heb me omgekleed in het enige wat ik nog pas, een lange jurk met mijn cowboy boots eronder. Ik sta op het punt om weg te gaan als Bart me tegenhoudt in de gang. 'Doe je voorzichtig?' Vraagt hij lief. 'Altijd.' Antwoord ik terwijl ik hem een kus en een knuffel geef. 'Tot vanmiddag!' 'Groetjes aan JB!'

'Jij houdt je ook nooit aan de afspraken hè?' Zegt JB als ik de studio binnenkom en mijn jas ophang. 'Kan niet stilzitten, dat weet je.' Zeg ik lachend. 'Hoe lang nog Ils?' Vraagt hij. 'Eind volgende week uitgerekend, dus lang zal het niet meer duren.' We kletsen nog even en beginnen daarna aan een nieuw liedje. 'Goede pose DeLange.' Zegt JB lachend als ik half liggend met gitaar plaatsneem op de bank. 'Ja echt ideaal is t niet.' Zeg ik lachend. Martijn heeft mij geleerd om banjo te spelen, dus daar neem ik maar even gebruik van voor het komende album. Ik ben alweer veel aan het schrijven ook voor nieuw solomateriaal, en hoop toch dit jaar of begin volgend jaar weer een nieuw album uit te brengen.

2 weken later

Vanuit Bart
We doen het rustig aan vandaag. Ik maak de laatste dingen voor de baby klaar aangezien hij of zij elk moment kan komen. Ilse is inmiddels al ruim 40 weken zwanger en al over de uitgerekende datum, en het wordt steeds zwaarder voor haar. Ilse zit aan de keukentafel te werken aan het geboortekaartje en ik ga naast haar zitten. 'Ik heb sinds vanochtend wel meer voorweeën.' Zegt ze terwijl ze een slok van haar koffie neemt en Mare op shoot tilt. 'Ik ga zo even een stukje lopen, misschien dat dat wat helpt.' Vervolgt ze. 'Jij gaat nu helemaal nergens heen alleen. Ik ga met je mee.' Zeg ik stellig. Ik pak onze jassen van de kapstok, help Ilse haar schoenen aantrekken en zet Mare in de buggy. 'Rondje over de hei?' Stelt Ilse voor. 'Is goed. Maar je moet wel aangeven als t niet meer gaat hè?' Zeg ik lief. 'Tuurlijk.' Zegt Ilse terwijl ze mijn hand pakt.

Vanuit Yori
Zaterdagnacht 4:00 uur. Ik word wakker van het geluid van mijn mobiel. 'Wie belt mij nou 's nachts?' Echt tijd om na te denken heb ik niet als ik 'Bart' zie staan op mijn scherm. Ze zouden me bellen als de bevalling zou beginnen, zodat ik Mare kon ophalen.' Ik maak Jake wakker om te zeggen dat ik naar Ilse rijd, trek snel mijn joggingpak aan en grits mijn autosleutels van tafel.

Ik ben volgensmij nog nooit zo snel naar Ilse gereden. Ik loop naar boven, maak Mare voorzichtig wakker en til haar uit haar bedje. Haar logeerkoffertje staat al klaar en neem ik ook mee naar beneden. Ondertussen ligt Ilse op de bank, haar hand in die van Bart. Ik geef haar een dikke knuffel. 'Succes lieverd! Je kan het.' Ilse glimlacht dankbaar en geeft Mare ook een kus. 'Dankjewel Yoor.' Zegt ze. 'Tot gauw lieffie.' Zegt ze tegen Mare. Ik zet Mare in de auto en rijd samen met haar weer terug naar huis.

Vanuit Ilse
Het is begonnen. Vannacht kon ik niet slapen en liep naar beneden om wat te gaan drinken, toen ik een pijnlijke steek in mijn buik voelde. Daarop volgden krampen, die erg regelmatig kwamen. Ik maakte Bart wakker en hij rende naar beneden om mij te helpen. Hij belde Yori, die Mare ophaalde, en lichtte mijn moeder en zijn ouders in.

Ik zit op de bank de weeën weg te puffen. Bart zit naast me en met een timer op zijn telefoon, de weeën komen nu om de 3 minuten dus is het tijd om de verloskundige te bellen. Na een half uurtje is ze er. 'Ilse, je hebt nog maar twee centimeter ontsluiting, het kan nog wel even duren. Ik kom morgenochtend checken hoe het gaat. Als er iets is kunnen jullie altijd bellen.' Zegt ze na een tijdje. Ik knik, maar ben wel bang. De vorige keer ging het veel sneller. 'Komt goed Ils. Ik ben bij je.' Zegt Bart lief. De verloskundige vertrekt weer en Bart geeft me wat te eten. Als ik naar de keuken loop voel ik weer een wee. 'Auw!' Zeg ik terwijl ik naar mijn buik grijp. Bart komt naar me toe en laat mij op zich leunen. 'Goedzo lieverd.' Zegt hij. 'Je doet het super goed.'

Vanuit Bart
We zijn inmiddels een paar uur verder en Ilse begint steeds vermoeider te worden. 'Ga maar even slapen schat.' Zeg ik terwijl ik zachtjes over haar rug wrijf. Niet veel later valt ze in slaap, om een uurtje later weer wakker te worden. 'Bart bel alsjeblieft de verloskundige.' Zegt ze wanneer ze weer een wee wegzucht. De verloskunde komt er meteen aan en meet weer haar ontsluiting. '4 centimeter..' zegt ze. 'Wat?!4 nogmaar?!' Zegt Ilse in paniek. 'Rustig maar, je doet het hartstikke goed.' Zegt de verloskundige. Bij de volgende wee schiet Ilse weer in de stress. Ze knijpt in mijn hand en leunt op mijn schouder. 'Goedzo lieverd, rustig ademen.' Het doet heel veel met me om Ilse zo veel pijn te zien hebben... Hopelijk duurt het niet lang meer.

Vanuit Ilse
Ik ben al 20 uur bezig en ik voel me zo moe. Ik kan echt niet meer. Ik lig tegen Bart aan op ons bed terwijl de verloskundige mijn weeën timed. Een uurtje later krijg ik het verlossende woord dat ik zo mag gaan persen. Bart gaat achter mij zitten en ik pak zijn handen vast. 'Kom op Ilse, je kan dit.' Zegt hij, en met deze woorden voel ik meer kracht. Bij de volgende wee zet ik alles op alles. 'Goedzo Ilse, nog een paar keer.' Hoor ik de verloskundige zeggen. Ik kom even op adem en bij de volgende wee gebruik ik al mijn kracht, maar het lijkt niet genoeg te zijn. Ik kan niet meer!' Gil ik in paniek. 'Ilse dit gaat je echt lukken. Je hebt dit eerder gedaan.' Spreekt Bart mij moed in.

Vanuit Bart
Een uur later is ons kindje er bijna. 'Nog 1 keertje Ils, het gaat super.' Ilse zucht de pijn weg en daarna gebeurt het. Er komt weer een wee aan en Ilse knijpt mijn handen vast, haalt diep adem en dan wordt ons kindje op Ilse's borst gelegd. 'Gefeliciteerd! Jullie hebben een prachtige dochter!' Zegt ze verloskundige. Het kindje begint meteen te huilen en Ilse ook. 'Je hebt dit zo goed gedaan, ik ben zo trots op je!' Zeg ik lief terwijl ik Ilse een kus geef en het hoofdje van de baby aai. 'Daar ben je eindelijk kleintje, wat ben je mooi.' Zeg ik terwijl er een traan over mijn wang rolt. Ilse en ik zijn voor de tweede keer papa en mama geworden, we hebben weer een dochter. Een zusje voor Mare. Ons meisje begint meteen te drinken bij Ilse en ik streel haar over haar zwarte haartjes, die ze echt van mij heeft. Verder is ze een kopie van Mare, maar ook van Ilse. Dezelfde oogjes, kuiltjes en neusje. Dezelfde lange benen en dezelfde handjes. Ons kleinste meisje. Ze is perfect. We zijn compleet. 💗