New Beginning

Deel 3

2 weken later

Vanuit Bart
'Ben je klaar?' Roep ik. 'Ik kom eraaaan!' Hoor ik van boven komen. Ilse loopt de trap af met Mare en Jenae op haar arm en ik glimlach naar haar. 'Wat is er?' Vraagt ze lachend. 'Je bent mooi schat.' Zeg ik terwijl ik haar een kus geef. 'Nou bedankt.' Zegt ze verlegen terwijl ze de kleintjes op de grond zet. Ik trek haar zachtjes tegen me aan en zoen haar nog eens. Ze grinnikt en zegt: 'zullen we dit even op een ander moment doen?' Ik lach. 'Goed plan, we moeten nu gaan.' Zeg ik terwijl ik haar loslaat en de spullen bij elkaar pak. 'Ben je zenuwachtig?' Vraag ik aan Ilse. Ze knikt. 'Je kent me te goed he?' Zegt ze lachend. 'Ik zie het aan je. Maar het komt goed.' Zeg ik terwijl ik meisjes in hun autostoeltjes zet.

Vanuit Ilse
We zitten in de auto opweg naar Jake. Jenae heeft 2 weekjes bij ons gelogeerd omdat Yori nogsteeds in het ziekenhuis ligt en Jake veel bij haar wilt zijn. Jake en ik gaan er zo weer even samen heen. Yori is overgeplaatst vanaf Den Helder naar het UMCG in Amsterdam. Haar toestand is nog niet verbeterd en ze is nog steeds niet wakker. We maken ons allemaal zo'n zorgen.

Jake doet de deur open en ik geef hem een dikke knuffel en een bos bloemen. Thanks Ilse, so much. For everything.' Zegt hij dankbaar. 'No problem, you know.' Zeg ik terwijl ik Jenae aan hem geef en hij haar knuffelt. Na een kop koffie vraag ik: 'Shall we go? Bart will stay here with the kids.' Zeg ik. Jake knikt. Ik geef Bart nog een snelle kus, pak mijn autosleutels en loop met Jake de deur uit.

Vanuit Yori
Ergens vaag hoor ik stemmen dichterbij komen. Ik herken ze, maar ook weer niet. Ik probeer na te denken maar mijn hoofd voelt zo zwaar. Ik open mijn ogen maar ik zie niks. Ik wil bewegen maar het lukt niet. Waar ben ik beland? Ik voel dat iemand mijn hand vastpakt en ik hoor een vrouwenstem mijn naam zeggen maar ik kan niet reageren. Pijnscheuten gaan door mijn hele lichaam en ik voel me zo zwak.

Vanuit Bart
Ik zit bij Jake thuis op de bank samen met de meisjes tv te kijken als mijn mobiel afgaat. Ilse.

Bart: 'en?'
Ilse: 'Jake is nu even alleen bij haar maar net toen we samen bij haar bed stonden opende ze haar ogen. Ik hield haar hand vast en praatte tegen haar, maar ze leek verre van bij bewustzijn.'
Bart: 'Maar dat ze haar ogen opende is al een hele vooruitgang toch? Wat zeggen de artsen?'
Ilse: 'Die zijn nog niet zo positief. Volgens hen is er sprake van Coma Vigil, ze herkent de omgeving niet maar lichaamsfuncties komen wel terug. Dat kan heel lang duren. Ze weten nog niks op het moment. Jake is nu even bij haar en we moeten zo weer naar huis.'
Bart: 'Jeetje Ils wat heftig. Doe maar rustig aan.'
Ilse: 'Doen we. Tot zo schat.'
Bart: 'Tot zo lief.'

En uurtje later zitten we weer in de auto onderweg naar Almelo. Ilse haar moeder is vandaag jarig en we wilden er ondanks alles toch nog even heen. Mare is in slaap gevallen op de achterbank en Ilse zit naast me haar make-up bij te werken. Aan de mascaratranen op haar jurkje te zien was het een zware ochtend. Ik leg mijn hand op haar been. Ze legt haar hand er bovenop en kijkt me dankbaar aan.

Vanuit Ilse
Ik sta bij mam in de keuken te helpen met het aansnijden van de taarten. We hebben even een momentje samen en daar maakt ze dus meteen al gebruik van. 'Gaat het wel met je schat?' Vraagt ze lief terwijl ze haar arm om me heen slaat. 'Ja hoor, t gaat wel.' Zeg ik nuchter. 'Die ken ik van jou.' Zegt ze. 'Tja, ik maak me gewoon zorgen.' Zeg ik emotioneel. 'Het is ook niet niks.' Zegt ze terwijl ze mij omhelst. 'Je ziet er moe uit Ils. Slaap je wel een beetje?' Vraagt ze bezorgd. 'Mare is veel wakker maar Bart gaat er veel uit snachts, dus ik slaap wel redelijk.' Zeg ik. 'Gelukkig. Want dit werkt ook niet echt mee voor je gezondheid.' Zegt ze, nogsteeds bezorgd. 'Weet ik mam. Het komt goed.' Zeg ik terwijl ik haar een kus geef. Ondertussen komt Mare naar mij toe gelopen en gaat aan mijn been hangen. Ik lach en til haar op. 'Wat kan jij al goed stappen he?' Zegt mijn moeder lachend en Mare lacht naar haar. 'Oma..' zegt ze en mijn moeder pakt haar van mij over. Zal ik het haar zeggen? Ik twijfel even maar begin er dan toch maar over. 'Mam?' Zeg ik terwijl ik de taart weer neer zet en de visite nog druk in gesprek is. Mijn moeder kijkt me vragend aan. 'Wat is er meis?' Vraagt ze. 'Eeeh.. Bart en ik gaan voor een tweede kindje...' Zeg ik zachtjes zodat niet iedereen het hoort. Mijn moeder lacht. 'Echt? Wat leuk! Ik wil best nog eens oma worden hoor! Maar Ils is dat wel verstandig nu?' Vraagt ze. 'We kijken wel. Het kan wel even duren namelijk.' Mijn moeder geeft me een knuffel. 'Ik duim voor jullie.' Zegt ze lief. 'Dankje mam.'

Vanuit Bart
'Wat wil je eten?' Vraagt Bart die avond aan mij. 'Maakt mij niet zo veel uit, gooi er anders maar een pizza in hoor.' Zeg ik lachend. 'Ik heb geen zin in koken namelijk.' Zeg ik erachteraan. Bart lacht. 'Ik maak wel wat lekkers, ga jij maar even chillen.' Een uurtje later zitten we aan de Thaise curry, mijn favoriet. We hebben Mare naar bed gebracht en zitten nu samen op de veranda onder de heaters. 'Schat?' Begin ik tegen Bart. 'Ja?' Zegt hij terwijl hij mij vragend aankijkt. 'Mijn moeder weet het.' Zeg ik. 'Weet wat?' Zegt Bart onbegrijpelijk. 'Van onze kinderwens...' zeg ik zachtjes. 'Ik vond dat ze het moest weten.' Zeg ik. 'Snap ik. Is prima lieffie.' Zegt hij.

Vanuit Yori
'I'm Jake, I'm your boyfriend. Ik word wakker uit een diepe slaap en voel een hand op mijn hoofd. Iemand praat tegen me en heeft zich net voorgesteld als Jake. Hij heeft een klein meisje op zijn arm die haar armpjes naar mij uitstrekt en 'mama' roept. 'This is Jenae, our daughter.' Ik voel alleen maar een bonzende hoofdpijn, draaiduizeligheid en de geur die hier hangt maakt me misselijk. 'Jenae...' die naam herken ik van een liedje. Ik wil vragen waar ik ben maar ik krijg zelfs die zin mijn mond niet uit. Ik heb het koud en zit aan allerlei slangetjes. Mijn hersenen werken niet mee en ik raak gefrustreerd. Ik hoor Jake weer praten en hij streelt mijn hand. 'Take it easy. Wake up slowly.' Wat is dit?