Na een jaar solo gespeeld te hebben, pakt Ilse haar carrière met The Common Linnets weer op. Dat brengt nieuwe kansen maar ook veel onzekerheden. Als zangeres, singer-songwriter, partner van Bart, mama van Mare, zakenvrouw en Linnet heeft Ilse het z...
Vanuit Jake De volgende ochtend zijn we al vroeg bezig met het uitpakken van de bus. We hebben de instrumenten weer naar Wisseloord gebracht en staan nu bij Ilse en Bart op de oprit verder uit te pakken. 'Blijven jullie hier zo even lunchen?' Vraagt Ilse die net terug komt van de supermarkt. Ik knik. 'Is goed!' Zeg ik op mijn beste Nederlands. Als de bus leeg en netjes is brengen we hem weg, en daarna lunchen we gezellig bij Ilse en Bart als afsluiting van de tour. We zitten met zijn allen nog na te praten over de afgelopen week, als Matthew mij onder de tafel een doosje aangeeft. 'Ilse?' Zeg ik iets harder om door het geroezemoes heen te komen. 'We got something for you... Because yesterday was your last working day and you're going on maternity leave now, we have a little present for you. We all can't wait for this baby to arrive and we're sure you're little one will have the sweetest parents and big sister in the world. So that's why this gift is for you from all of us.' Zeg ik terwijl ik Ilse het doosje overhandig. Ze maakt hem voorzichtig open en haalt het kettinkje eruit. 'Wow guys... This is so sweet and beautiful... You really shouldn't have done this.' Zegt ze terwijl ze het kettinkje bekijkt en ons allemaal bedankt en knuffelt. 'Before you all leave, could you do something for me?' Vraagt Ilse dan. Ze schuift een wit vel papier naar ons toe en vraagt ons om allemaal een vogeltje te tekenen. 'Nice! But why is this?' Vraagt Matthew nadat we allemaal onze beste tekenkunsten hebben laten zien. 'I'm going to do something really special with it, you'll see later...' zegt ze geheimzinnig. Na een tijdje nemen we afscheid van elkaar en ga ik Jenae ophalen bij Yori's ouders. De rest van de band vertrekt ook, alleen Yori blijft nog even bij Ilse zodat ze even samen kunnen praten. Ik hoop zo dat Ilse erachter kan komen wat er met Yori aan de hand is, want mij vertelt ze helemaal niks. Of althans, niet de waarheid volgensmij.
Vanuit Ilse Die avond zitten Bart en ik samen op de bank te kletsen. Onze handen liggen op mijn buik en we genieten even van het feit dat we weer echt met zn tweetjes zijn, zonder band erbij. Natuurlijk is dat ook gezellig, maar ik heb deze momentjes echt gemist. We zijn eindelijk uit over de namen van onze zoon of dochter, we weten namelijk niet wat het wordt. Een korte, Nederlandse naam, dat moest het worden. Passend bij onze namen en Mare haar naam. Ook gaan we de komende weken verder met de babykamer, die al bijna klaar is. Bart en ik hebben het de afgelopen tijd veel gehad over onze trouwerij. Ik wil graag trouwen voor het kindje er is, dan dragen we straks allemaal dezelfde achternaam. Over twee weken gaat het gebeuren, dan word ik officieel zijn vrouw. We gaan het klein vieren, met alleen onze families en wat dierbare vrienden in de kerk in Almelo met een klein feestje achteraf. Precies zoals mijn ouders het ook deden. Precies zoals mijn vader het had gewild.
Vanuit Bart Yori is hier de hele dag geweest. Ik heb ondertussen de boel uitgepakt en het huis een beetje aan kant gemaakt terwijl Ilse en Yori zware gesprekken hadden. Ik vraag me echt af wat er met Yori aan de hand is. Ook Ilse maakt zich zorgen heb ik het idee.
'Ik heb je gemist.' Zegt Ilse lief terwijl ze die avond in bed tegen mij aankruipt. 'We waren al die tijd samen op tour hoor.' Zeg ik plagend. 'Je begrijpt best wat ik bedoel.' Zegt Ilse lachend. 'Tuurlijk.' Zeg ik terwijl ik haar kleine kusjes geef. Die kusjes veranderen al snel in een zoen en Ilse glimlacht als mijn handen onder haar shirtje verdwijnen. Ilse trekt ook mijn shirt uit en daarna kus ik haar hals. Net wanneer we iets verder willen gaan horen we Mare huilen. Ilse barst in lachen uit. 'Goeie timing weer zeg.' Zegt ze. 'Ik ga wel. Blijf jij maar lekker liggen.' Zeg ik terwijl ik me weer aankleed en Ilse nog een kus geef. Ik til Mare uit haar bedje en probeer haar te troosten, maar ze is nogal overstuur. Ik loop naar onze slaapkamer en besluit haar maar tussen mij en Ilse in te leggen. 'Daar gaat onze romantische avond.' Zegt Ilse grinnikend terwijl ze Mare haar wangetje streelt.
Vanuit Yori Ik heb gisteren een heel lang gesprek gehad met Ilse en het heeft me goed gedaan. Wat moest ik toch zonder haar. Alleen heb ik het gevoel dat Jake wat afstandelijk naar mij is. Logisch ook. Maar hij zal het niet begrijpen, dus vertel ik hem maar niks over wat er met me aan de hand is. Gelukkig kan ik er met Ilse wel over praten, dus dat scheelt. Ze is de enige waarmee ik alles deel. Met wie ik meer deel dan met mijn eigen moeder. Ik kruip op de bank met een kop thee en mijn telefoon en scroll door Instagram. De een na de andere positieve en leuke post komen voorbij en ik kan het even niet aan. Waarom is het leven van iedereen zo perfect? Waarom lijkt niemand fouten te maken? En waarom lijkt ik de enige te zijn met struggles? Ik verwijder de app en besluit de komende tijd offline te gaan. Ik heb rust nodig. Tijd nodig om na de denken. En tijd nodig om alles te verwerken.
Vanuit Ilse Ik sta in de babykamer en kijk naar het lege wiegje. Over een paar weekjes ligt daar gewoon ons kindje in, ik kan het nog moeilijk bevatten. Zo lang hadden Bart en ik hierop gehoopt, en nu is het bijna zo ver. De babykamer is af en helemaal in onze stijl. Vintage met groen en neutrale kleuren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik hoor voetstappen de trap op komen en voel een kus in mijn nek. Bart staat achter me, tilt mijn shirtje iets omhoog en wrijft met zijn warme handen over mijn buik. Een traan glijdt over mijn wang. 'Hè, wat is er lieverd?' Zegt Bart terwijl hij mij naar zich toe draait en de traan van mijn wang veegt. 'Het is gewoon veel.' Zeg ik na een tijdje. 'Ik weet het zelf ook niet... het is...' Bart kijkt mij vragend aan. 'Het is Yori hè?' Doelend op het gesprek tussen mij en Yori gisteren. Ik heb het er met Bart nog niet over gehad, maar ik kan het ook niet lang meer voor hem verzwijgen. Ik knik. 'Ja, je hebt gelijk. Het is Yori.' Zeg ik terwijl ik harder begin te huilen. Bart neemt mij in zijn armen en troost me. Moet ik het er met hem over hebben of niet? Bart is mijn maatje, degene en de enige met wie ik alles bespreek. We lopen samen naar beneden en gaan op de bank zitten. Zo zitten we een tijdje, zwijgend. En toch, na een tijdje nadenken, kom ik tot de conclusie dat ik dit niet voor me kan houden. 'Bart?' Zeg ik terwijl ik hem aankijk. 'We moeten praten.'
