THE LOVER OF THE HEIR

CHAPTER 39 (FIRST MOVE)

CHAPTER 39 (FIRST MOVE)

WARNING!!!
>This story is not edited so please do understand the typos and grammatically error….

********THENA'S POV********

Yaay...
I am now silently walking at a very silent hallway of our school..

Maaga pa kase kaya wala pang gaanong studyante.

Imbes na sa room ako dumiretso, sa rooftop ang tungo ko..

Maaga pa naman kaya pwede pa akong tumambay doon...

Lumanghap ako ng hangin..

Sarap kase sa pakiramdam pagdito ka sa Rooftop dahil masasagap mo ang preskong hangin ng aming paaralan..

Dito kase sa aming paaralan ay nalilibutan ito ng mga kahoy, sa labas at loob ng campus. Dahil nga pag-aari din ng Oxford ang labas ng campus ay sinadyang di pinutol ang nga puno at mas pinarami pa ito upang maagapan ang pagdami ng polusyon sa hangin..
😊😊

I raise my arms sideward facing my palm front.. Catching the fresh air with my eyes are closed and my mouth slightly open..

This is heaven..

Last Friday pa lang ang dating ko galing Canada at ngayon pa ako nakalabas ng aking bahay dahil sa pagpapahinga at pagpapatuloy sa aking pag-aaral sa aming bagong mission..

At ngayon naman ay Lunes, kaya kailangan ko ng pumasok sa swkela at sisimulan ang aking plano..

'Bring her Back to life!' Yan ang katagang sinaksak ko sa aking brain cells para siguradong di maging palpak ang plano..

To bring her back is my 1st goal..

at syempre ang malaman din ang mga kababalaghang ginawa ni Arthur Holger Johnson...

Lumipas ang ilang minuto na ganun pa rin ang posisyon ko ng may narinig akong ugong ng mga sasakyan..

I open my eyes and rested my arms at the railings...

Tumingin ako sa baba ng building, sa mismong parking lot..

Nakita kong nagsidatingan na ang gang..

And speaking of them, di nila alam na nakauwi na ako..
Di ko naman pinaalam sa kanila..

Syempre surprise ko yun at syempre di ko kinalimutan ang mga pasalubong ng mga tokmol.

Alam mo na, di ka tatantanan ng mga yan pag wala kang pasalubong...

Napangisi ako ng mapansin nila ang aking baby..

My big bike..😊😊

Tinuro yun ni Dapnieh at tumango-tango naman ang iba sabay takbuhan...

Napatawa nalang ako mag-isa dahil sa kaimaturan nila..

Alam kong nagtatakbuhan yun papuntang room dahil nag-aakalang nandon na ako.

May hinintay pa kase ako dito kaya di na muna ako bumaba...

"You look like an idiot, smiling alone." And speaking of it..

Magiliw ko itong hinarap..

"Hi, how are you.......

.
.
.Hanna?"

"I'm fine as of the moment. They didn't notice me as of now. So we better make our move now." Sagot nito sa akin.

"Did you bring the thing I'm asking?"

"Yes, here it is." Bigay niya sa aking ng isang nakarolyong papel..

"Thank you. And please be careful." Sabi ko dito.