THE LOVER OF THE HEIR

CHAPTER 65 (WHAT REALLY HAPPENED)

CHAPTER 65 (WHAT REALLY HAPPENED)

WARNING!!!
>This story is not edited so please do understand the typos and grammatically error ….

***THENA***

Naramdaman ko ang halik niya sa aking noo at sa aking tiyan. Nagtulog-tulugan lang naman ako kaya alam ko kung ano ang ginagawa niya. Nang tuluyan na siyang lumisan sa aming kwarto ay saka naman ako tumayo.

Nagkubli ako sa isang kurtina ng bintana habang tanaw na tanaw siyang naglalakad patungo na nakadapong Helicopter. I saw Tito Grey tapped his shoulder and followed him inside the helicopter.

The helicopter started move up, so I revealed myself from hiding the curtain to watch it soaring the air.

"Please be Safe and come back." I mumbled as they were out of my sight.

We just started our relationship five months ago, na kung kailan inakala ko na katapusan na namin.

>>>>FLASHBACK<<<<
Nagising ako mula sa aking mahimbing na pagtulog nang biglang umuga-uga ang eroplano.

Gulat na gulat ako nang umuga-uga na naman ito.
Nilibot ko ang aking paningin, tiningnan ko ang bintana, may araw pa. Wala si Ale sa aking tabi, nasaan siya?

Para nang nilindol ng magnitude 7 ang eroplano. Ito nga ang sinasabi ko. We're facing another danger. At tiyak na mamatay na kami nito. Nasa himpapawid kami tiyak na wala na kaming pag-asang makatakas. Napakapit ako sa upuan nang biglang tumirik na ang eroplano. Shiit..

"Ale!!! Where are you?" Takot kong sigaw.

Pumasok si John sa cabin.

"Miss Greene. We need to get out from here." Tawag niya sa akin habang nakalahad ang kanyang kamay sa akin.

"John, where is Ale?" Tanong ko sa kanya habang inaabot ko ang nakalahad niyang kamay.

"He's at the cockpit, tinulungan ang piloto kung may magagawa pa ba sila upang makaligtas tayo mula rito. Halika na." Sigaw niya upang marinig namin ang isat isa.

I was about to reached his hand nang tuluyang tumirik ang eroplano saka nadulas ako. Dumados-os ako at sa kasamaang palad nabagok ang ulo ko sa isang matigas na bagay.

"Miss Greene!" Sigaw ni John. Naramdaman ko na hindi na tumirik ang eroplano at gumagapang na si John papunta sa akin. Padilim na padilim ang aking paningin hanggang tuluyan ng nakalapit si John sa akin. And everything became dark...
Narinig ko pang may sumabog at siya namang pagkawala ng aking ulirat.....

But someone wake me up.

I closed my eyes tightly. I don't want to open it, I'm afraid of what I might see.

Baka magising ako na talagang wala na ako sa mundo.
Naramdaman ko na may bumuhat sa akin. They carried me carefully but in hurry. May pinapasuot sila sa akin pero wala akong ideya kung ano dahil patuloy pa ring nakapikit ang aking mata.

"I know you're awake. Open your eyes now. We need to get out from here as soon as possible." Bulong ni Ale sa akin. And I did what he say. Nakita ko na nakasoot na pala ako ng diver's attire at pinatayo niya ako saka kinakabit niya ang oxygen sa aking likod.

"What happen?" Naguguluhan kong tanong.

"I'll explain later." Maikling tugon niya saka sinoot na siya ang kanyang diver's suit.
May pinindot siya at Tumirik na naman ang eroplano. Nasa cockpit pala kami kaya kitang-kita ko ang tubig sa ibaba.