Verloren

2.

So close but so far away

~~~~~~

'Wat zei ze' was het eerste wat Fleur vroeg toen ze verdwenen waren. Vermoeid liet Matthijs zich op de bank zakken.

'Ze heeft me niks verteld om dezelfde reden als dat ze het heeft uitgemaakt' zuchte hij.

'Het te gefocust op jezelf lulverhaal' vroeg ze verbaasd. Matthijs knikte zwijgend.

'Ze deed zo raar Fleur, dit is zo niet de Lou die ik kende' kwam er verdrietig uit zijn mond.

Fleur glimlachte, in hun relatie was het al snel Lou en Mats geworden. Bij Matthijs thuis werd er bijna nooit Lilou gezegd en bij haar dan nooit Matthijs.

'Misschien is ze gewoon een heel ander persoon geworden Matt, ik kan je wel vertellen dat je een super leuk dochtertje hebt' glimlachte ze.

Hij zuchte diep en bleef liggen op de bank. 'Als ik nou al over haar heen was, maar nee ik krijg het voor elkaar om na 5 jaar nog mijn ex leuk te vinden' zei hij.

'Het is lastig Matt, maar het komt allemaal goed dat geloof ik' praatte Fleur haar broer wat moed in.

'Ik ga wat eten maken, dat maakt je hopelijk wat vrolijker' glimlachte ze waarna ze Matthijs een knuffel gaf.

'Dankje Fleurtje' glimlachte Matthijs zachtjes. Hij sloot zijn ogen en ging in zijn hoofd de afgelopen jaren langs.

Nadat Lilou het had uitgemaakt had hij het seizoen afgemaakt bij Ajax. Ze waren kampioen geworden en het seizoen daarna was hij naar Juventus vertrokken.

Hij was nu bezig met het vierde seizoen. In die tijd had hij geen nieuwe vriendin gehad.

Hij had wel pogingen gedaan maar elke keer weer kwam hij tot de conclusie dat er niemand was zoals Lilou.

En nu was hij nog steeds verliefd op haar. Voor hun ontmoeting was het misschien minder geweest maar alleen al bij het zien van haar gezicht voelde hij het al weer groeien.

En zelfs toen ze zich net behoorlijk asociaal gedroeg kon hij zijn gevoelens niet uitzetten.

Zijn telefoon trilde en hij pakte hem op. Het was Lilou

Lilou: Niemand hoeft te weten waar ik ben!

U: Ik ga niet liegen ofzo

Lilou: Fleur houdt haar mond en jij ook!

U: Mijn ouders en Wouter, verder niemand

Lilou: Oké, maar die houden verder
hun mond!

'Fleur van Lou mag je niks vertellen over vanmiddag' riep hij naar de keuken.

'Je gaat het toch wel aan mama vertellen' riep zijn zusje terug. 'Ja en papa en Wouter maar jullie mogen niks verder vertellen' was zijn antwoord.

'Ik bel mama vanavond wel' voegde hij er aan toe. 'Nou ja, ik hou mijn mond' zei ze.

~

In dit boek zullen vaker gespreken in het Italiaans of Engels staan. Dit kan je zien door het schuine letterype waarin de zinnen dan staan.

~~

'Tante Mieel' riep Bowie enthousiast toen ze op Milena af vloog. Milena was de allereerste vriendin die Lilou had gemaakt toen ze naar Italië kwam.

'Hoi popje, alles goed' begroette ze Bowie. Die knikte enthousiast. 'Waar is Kiki' informeerde ze naar Milena's kat.

'Kom hij is binnen' was haar antwoord waarna Lilou en Bowie haar naar binnen volgde.

'Wat kijk jij boos' vroeg ze Lilou terwijl Bowie achter Kiki aan rende. 'Ik heb soort van mijn ex ontmoet' antwoordde ze.

'Wat! Die asshole' riep Milena geschrokken. Toen Lilou haar voor he eerst ontmoete had ze alles een beetje verdraaid.

Ze had gezegd dat ze weg was gegaan omdat haar ouders en Matthijs haar hadden gedwongen abortus te laten plegen.

Nu wist Milena dus niet dat Matthijs en haar ouders niet eens wisten dat ze een kindje had.

Zwijgend en met een schuldgevoel over het feit dat ze loog knikte ze. 'Jup'

'Wat zei hij' vroeg Milena terwijl ze koffie maakte. 'Hij wil Bowie zien' antwoorde ze naar waarheid.

'Dat ga je toch niet doen' vroeg haar vriendin verbaast. 'Jawel, anders gaat hij een rechtzaak beginnen en dan krijg ik gezeur! Verder wil ik er niet over praten' kappte Lilou het af.

Ze voelde zich schuldig dat ze al meer dan 5 jaar tegen Milena en haar andere vrienden loog.

Ze hadden haar altijd geholpen en verdienden het niet dat ze elke keer loog. Maar ze zat er nu helemaal in verstrikt.

'Wie past er nou op morgen' vroeg Milena terwijl ze Lilou haar koffie gaf.  'Mauro' antwoorde ze terwijl ze een slok van de warme koffie nam.

'Ik kan overmorgen wel, als dat nodig is' gaf ze aan. 'Dan is het alleen in de middag' knikte Lilou.

Bowie ging naar school en s'middags werd er uit school vaak op haar gepast door vrienden van Lilou.

Ze sprak met haar dochtertje Nederlands maar door haar vrienden en de kinderopvang waar ze vroeger zat en nu de school kon ze perfect Italiaans spreken.

'Kom je daarna eten dan' stelde Milena voor. 'Gezellig' glimlachte Lilou.

Ze nam nog een slok van haar koffie en sloot haar ogen. 'Hoe is het met je moeder' vroeg ze Milena.

Ook de moeder van Milena was een grote steun voor haar geweest in de afgelopen jaren.

Alleen was oma Lucia zoals ze genoemd werd door Bowie een tijdje geleden gevallen en had ze er een nare beenbreuk aan over gehouden.

'Goed, ze krijgt vanaf volgen de week fysiotherapie' vertelde Milena. Lilou kreeg het voor elkaar om een tijdje een redelijk gesprek te voeren maar Milena merkte wel dat ze een beetje van slag was.

'Ga maar naar huis Lil, ik snap dat het verwarrend is. Ik zie je overmorgen' zei ze.

'Dankje Miel' glimlachte Lilou dankbaar waarna ze met Bowie vertrok naar haar kleine maar mooie appartement net buiten het centrum van Turijn.