Verloren

6

Friends are medicine for a wounded heart and vitamins for a hopeful soul

~~

'Laat je niet de grond in praten door Lou oké? Geniet gewoon van Bowie' adviseerde Fleur haar broer.

'Ik weet het, dankje' glimlachte hij. Ze stonden op het vliegveld want Fleur zou terugvliegen naar Nederland.

'Komt goed grote broer, zie je snel' zei Fleur waarna ze Matthijs een lange knuffel gaf.

'Succes met je tentamens, love you' riep hij nog toen ze wegliep. Ze draaide zich even om en zwaaide en verdween toen in de mensenmassa.

Zuchtend draaide Matthijs zich ook om en liep terug naar de parkeergarage.

Hij moest gaan trainen maar had helemaal geen zin. Hij voelde zich rot en had nauwelijks geslapen na het gedoe van gisteren.

Hij stapte in zijn auto en schrok van zijn witte gezicht dat hij zag in de autospiegel.

Hij startte snel de auto en draaide het volume van zijn muziek wat harder. Maar ook dat hielp hem niet om vrolijker te worden.

~~

Aangezien dit boek zich afspeelt in een tijd die nog niet is geweest heb ik besloten dat ik de Juventus spelers zelf bedenk. Ik gebruik dus geen huidige spelers.

Ook het verloop van het seizoen, wedstrijden of prijzen die ze winnen verzin ik dus zelf. Hetzelfde geld voor het Nederlandse team.

~~

'Jij ziet er ook niet vrolijk uit' begroette werd Matthijs begroet door Nick Müller. Ook een verdediger bij Juventus.

'Slecht geslapen' was het korte antwoord van Matthijs. Nick keek hem even vragend aan maar zei niks meer.

Matthijs liet zich zakken op een bankje in de kleedkamer. 'Alles oké, je kijkt niet vrolijk' informeerde Manuel Perez.

De lichtgetinte Spaanse aanvaller was sinds zijn komst 2 seizoenen geleden bijzonder goede vrienden met Matthijs geworden.

'Ja, gewoon slecht geslapen' antwoorde hij. Hij voelde zich slecht om het feit dat hij loog tegen zijn vriend maar hij kon het nu niet uitleggen.

Hij besloot wel om het hem een keer te vertellen. Manuel kende toch niemand die Lilou ook kende en hij zou zijn mond wel kunnen houden.

'Wat jij wilt, maar je bent al een paar dagen afwezig' merkte Manuel op. 'Ja sorry, ik leg het wel een keer uit' besloot hij maar te zeggen.

'Kom je straks anders even met mij mee, Neva is toch weg met Mason' stelde hij voor.

'Oké' knikte hij. Manuel had in elk geval iets met hem gemeen. Ze hadden allebei een kind.

Zijn zoontje Mason had hij samen met zijn vriendin Neva. Mason was bijna 3 en was dol op Matthijs. Hij ook op het jongetje.

~~

'Dus wat is er met je aan de hand' vroeg Manuel toen hij op de bank tegenover Matthijs ging zetten.

'Je weet mijn ex noch wel toch' vroeg Matthijs. Manuel knikte bevestigend. Dat verhaal had hij al eens gehoord.

'Ze blijkt al die tijd in Turijn gewoond te hebben, met mijn kind' vertelde hij. Manuels ogen stonden wijd open van verbazing.

'Met jouw kind' vroeg hij. 'Ja, ze zegt dat ze er pas achter kwam toen ze al weg was uit Nederland' antwoorde ze.

'Dus dan is hij of zij hoe oud' vroeg Manuel nog steeds in shock. 'Bowie, een meisje dus, is 4' vertelde Matthijs.

'En het leek haar niet nodig om dat even te vertellen' vroeg Manuel. 'Nee ze had niet het gevoel dat ik het niet zou accepteren' zei Matthijs.

'Had je het geaccepteerd denk je' informeerde de Spanjaard. 'Geen idee, maar ze heeft me niet eens een keuze gegeven' zuchtte hij.

'Sorry voor dit maar ik vind haar wel een beetje een rotwijf' zei Manuel. 'Het is oké' glimlachte Matthijs.

'Je moet hier trouwens je mond over houden, want ze wil niet dat iemand weet dat ze hier is' zei hij.

'Neva mag wel, maar verder niet en zij dus ook niet' voegde hij er aan toe. Manuel knikte bevestigend.

'Maar Bowie, vertel eens over haar' vroeg Manuel nu. Hij glimlachte toen het gezicht van Matthijs gelijk wat vrolijker stond.

'Ze is heel slim, voelt dingen aan en houd net zo veel van lolly's als ik. Verder lijkt ze pijnlijk veel op Lilou' vertelde hij.

'We zijn thuis' werd er in het spaans geroepen. 'Matthijs is er' riep Manuel terug.

'Maaaat' riep Mason enthousiast toen hij Matthijs zijn naam hoorde. Hij kwam de kamer in rennen en sprong bij Matthijs op de bank.

'Hey vriend, hoe is het' lachtte Matthijs naar het jongetje. 'Heeel goed, wij hebben ijsje op' vertelde hij.

'Dat was een geheimpjee Mason' lachtte Neva. 'Hoi Matt' begroette ze Matthijs.

Die begroette haar en praatte even wat met Mason. 'Heb je slecht geslapen Matt?' Vroeg Neva bezorgd toen ze even naar Matthijs keek.

Die zuchtte diep. 'Zie ik er echt zo erg uit' vroeg hij. 'Je bent wel eens knapper ja' glimlachte Neva.

'Beloof me dat je dit aan niemand vertelt! Niemand' begon Matthijs. Ze keek hem raar aan maar knikte toen.

Neva wist alles over Lilou dus dat sloeg hij over. Hij vertelde alles wat er was gebeurd sinds Fleur haar had gezien.

'Holy shit, waarom is ze zo gemeen' vroeg Neva geschokt. 'Omdat ze gelukkig was zonder mij, en ik dat verpest' zei hij naar Lilou's woorden.

Er stond een pijnlijke blik op zijn gezicht en Mason keek hem bezorgd aan. 'Jij verdrietig' vroeg hij Matthijs.

Die glimlachte even om het jongetje. 'Een beetje' bekende hij. Als reactie sloeg het jongetje zijn armen om Matthijs heen en knuffelde hem.

Manuel en Neva keken elkaar even aan. Ze zagen beide dat Matthijs het moeilijk had.

Ze wisten dat hij na al die tijd nog ongezond veel van zijn ex hield en hij daar nog vaak mee zat maar ze merkten wel dat hij het nu nog lastiger vond.

'Ik ga maar naar huis denk ik' zei hij. Mason klemde zich gelijk aan hem vast. 'Hieer blijveee' riep hij.

'Nee Matt, jij blijft hier! Ik wil niet dat je in je eentje verdrietig gaat zitten zijn'  zei Neva die opstond.

'Nee ik zit jullie alleen maar in de weg' protesteerde hij. 'Geef het op Matt, van Neva ga je niet winnen' lachtte Manuel.

'Je blijft minstens tot na het eten' vertelde ze hem. 'Jij mij op bed leggen' vroeg Mason.

'Totdat Mason op bed ligt, langer mag ook maar tot die tijd blijf je hier' stelde Neva haar eis bij.

'Jaaaaaa' riep het jongetje enthousiast.  'En nu helpen treinbaan bouwen' zei hij terwijl hij Matthijs meetrok.

De volgende paar uur kregen Manuel, Neva en Mason het voor elkaar dat Matthijs alles even achter zich liet en gewoon genoot van de mensen om zich heen.

'Dag vriend, slaaplekker' fluisterde hij toen hij zachtjes de deur van Masons slaapkamer acher zich dichtrok.

'Nu ga ik echt, maar dankjewel voor het eten enzo' zei hij tegen Neva die in de keuken aan het opruimen was.

'Het is goed schat, je bent altijd welkom dat weet je' glimlachte Neva warm.

Hij knikte en kreeg nog een knuffel van haar. 'Zie je morgen' riep hij naar Manuel waarna hij de deur van hun appartment achter zich dicht trok.