Verloren

8.

True friends are the ones that will help you to get trough everything

~~~

Matthijs sloot de deur achter Bowie en Lilou en liep gelijk door naar de keuken.

Hij pakte wat spullen en begon wat eten te maken. Hij vroeg zich af of Lilou nou zo boos was omdat ze Neva zag of omdat hij zijn belofte had verbroken.

Natuurlijk hoopte hij dat ze dacht dat Neva zijn vriendin was en ze dat niet fijn vond maar hij wist natuurlijk wel beter.

Lilou was om alles wat hij deed boos en hij had wel zijn belofte gebroken dus ergens had ze het recht ook wel om boos te zijn.

Zijn telefoon ging over en de naam van Neva verscheen op het scherm. Hij drukte op het scherm om op te nemen en het hoofd van Neva verscheen in beeld.

Hij zette hem op luidspreken er zette de telefoon tegen de keukenmuur zodat hij door kon koken.

'Hey, was ze boos?' vroeg Neva. Matthijs knikte. 'Ik had jullie niks mogen vertellen, dus ergens had ze een punt' vertelde hij.

'Maar ze moet wel normaal tegen je doen. Ze zei dat ze niet wilde dat jij bij Bowie was' zei hij.

Manuels hoofd verscheen nu ook op het scherm. 'Hoezo dat?' vroeg hij verbaasd. 'Om me dwars te zitten waarschijnlijk'

'Maar ik heb gezegd dat het onzin is, ze ziet ook vrienden van Lilou dus' zei Matthijs.

'Ik snap niet wat haar probleem is, ze kan toch accepteren dat je nu ook in haar leven bent' zei Manuel.

'Ik weet het ook niet, maar ik overleef wel' glimlachte Matthijs zwakjes. 'Ik voel me nu echt schuldig dat ik langskwam' zuchtte Neva.

'Niet doen Neev, echt niet! Zij is het probleem niet jij' verzekerde hij haar. 'Ze trekt wel bij hoop ik' voegde hij er aan toe.

'Ik hoop het ook voor je Matt' zei Manuel. 'Mattt! Waar is Mattt' hoorde Matthijs op de achtergrond. Dat was Mason.

'Hier' glimlachte Neva. Een paar seconden later verschenen Masons bruine krullen voor het scherm.

Matthijs zwaaide lachend naar het jongetje. 'Was dat meisje jou kindje Matt' vroeg hij.

'Ja' was Matthijs zijn simpele antwoord. 'Ze was heel lief' vertelde Mason.

'Vond ze mij ook lief?' informeerde hij. 'Dat denk ik wel vriend' glimlachte Matthijs.

'Maar wij gaan eten Matt, spreek je later' glimlachte Neva. 'Latersss' riep Mason.

'Joee, tot morgen Maan' zei Matthijs waarna hij ophing. Hij maakte zijn eten af en at het op de bank op.

~~~

Toen hij in de avond op de bank zat en verveeld naar een film keek ging zijn telefoon. Het was zijn moeder Vivian.

Hij nam op en begroette haar. 'Heyy, hoe is het in Italië?' vroeg ze hem. 'Wel oké' was zijn niet al te enthousiaste antwoord.

'Matt? Je klinkt niet overtuigend' zei Vivian een beetje bezorgd. 'Het is gewoon ingewikkeld mam, maak je geen zorgen' verzekerde Matthijs zijn moeder.

'Met wie ben je aan het bellen?' hoorde hij een stem op de achtergrond vragen. Hij herkende de stem van Wouter, zijn jongere broertje en de tweelingbroer van Fleur.

'Matthijs' was het antwoord van hun moeder. Een seconde later verscheen Wouters hoofd voor de camera.

'Halloo broerder' lachte hij. 'Ik ga mam, ben om 11 uur thuis denk ik' zei hij vervolgens tegen zijn moeder waarna hij weer verdween.

'Maar wat is ingewikkeld?' vroeg Vivian die nog niet was vergeten wat Matthijs had gezegd.

'Gewoon mam, dat ze zo ongelofelijk  frustrerend doet' zuchtte hij. 'Alsof het gek is dat ik Bowie wil zien, en alsof ik degene ben die haar verlaten heeft'

Vivian keek een beetje bezorgd naar haar zoon. Toen hij het naar Italië was had ze zich ook zorgen gemaakt over het feit dat hij helemaal alleen was.

Maar al snel kon ze dat los laten maar nu voelde ze zich er toch weer rot over. 'Ik wou gewoon dat ik haar kon vergeten' zuchtte Matthijs ondertussen.

'Maar ik blijf hoop houden en dat is iets wat ik niet moet doen! Ze vind me niet meer leuk, als ze dat al ooit heeft gedaan. Ik ben haar 5 jaar geleden verloren en dat moet ik accepteren' zei hij.

'Ik geloof niet dat ze je 2 jaar heeft voorgelogen, misschien de laatste paar weken maar niet de hele tijd' reageerde zijn moeder.

'Ik ben die zeldzame stomme gast die nooit iemand anders dan zijn ex leuk gaat vinden' riep hij gefrustreerd.

'Matt! Je bent 24, je hebt nog een heel leven voor je oké. Je kan niet nu al opgeven' verweet Vivian hem.

Matthijs zijn reactie was een diepe zucht. 'Weet je wat ik ga proberen Matt, om binnekort naar jou te komen. Ik vind het helemaal niet fijn dat je nu alleen zit' zuchtte Vivian.

'Mam dat hoeft niet!' riep Matthijs. 'Je kan dit niet allemaal in je houden Matt' zei ze.

'Manuel en Neva weten het, en daar is Lilou nu boos om. Maar ik kan er met hun over praten en ze houden me in de gaten, dat merk ik namelijk ook wel' stelde hij zijn moeder gerust.

'Oké dan, maar je kan altijd bellen als er iets is' zei Vivian nu een beetje gerustgesteld.

'Weet ik mam, dankje' glimlachte Matthijs. 'Dus wanneer zie je haar weer?' vroeg zijn moeder nu.

'Overmorgen, vanuit school' was zijn antwoord. 'Vertel me alles over haar Matt' smeekte Vivian.

Het komende halfuurt vertelde Matthijs enthousiast over Bowie. Vivian zag dat Matthijs oprecht blij was.

Ze was dankbaar dat dit alles dus toch nog iets had waar hij wel blij mee was. Want heel af en toe dacht ze dat het beter was dat hij Lilou nooit meer was tegengekomen.

Maar dan dacht ze al snel weer aan Bowie. Ze kende het meisje niet maar besefte dat ze een vader verdiende. Zeker als dat Matthijs was.

En ondanks alles leek Matthijs ook blij te zijn met zijn dochter.