Verloren

3.

Meeting you was like listening to a song for the first time and knowing it would be my favorite

~~~

'Bedankt voor het opassen Mauro' glimlachte Lilou terwijl ze zich losmaakte uit de knuffel met een goede vriend.

'Graag gedaan Lil, ik ben dol op Bowie dat weet je' antwoorde hij. Mauro zwaaide nog een laatste keer naar Bowie waarna de twee wegliepen.

'Waar gaan we heen mama' vroeg Bowie haar moeder toen ze in de bus stapten.

'Je weet Fleur van pas nog wel toch' vroeg ze. 'Ja en die andere meneer' knikte ze.

'Daar gaan we heen' vertelde ze Bowie. 'Waarom dan' vroeg het vier jarige meisje door.

Lilou antwoorde niets en keek de bus rond. 'Mama' vroeg Bowie nog een keer.

'Even niet Bo' kappte ze haar dochter af. Die keek een beetje verdrietig maar keek toen weer naar buiten.

5 minuten later waren ze bij het busstation vlakbij het huis van Matthijs en dus stapten ze uit.

'Kom Bo' zei ze terwijl ze haar hand pakte en haar mee in die richting trok.

Met de lift kwamen ze op de juiste verdieping en daar opende Fleur de deur.

'Hey' begroette die de twee met een glimlach. 'Kom maar binnen' zei ze uitnodigend.

De twee kwamen binnen en werden daar begroet. 'Ik ga boodschappen doen, heb jij nog wat nodig' zij ze terwijl ze Lilou aankeek.

'Nee dankje' zei ze met een geforceerde glimlach. 'Oké dan ben ik weg' zei ze waarna ze verdween.

'Wie ben jij' vroeg Bowie terwijl ze voor Matthijs die op de bank zat ging staan.

'Hey jij hebt dezelfde ogen als mij' merkte het meisje op. 'Bo kom een bij mama' vroeg Lilou haar dochter.

Aarzelend liep het meisje op haar moeder af. 'Weet je nog dat ik je vertelde dat papa in dat land woonde waar mama ooit ook woonde' begon ze.

Bowie knikte enthousiast. 'Nederland toch mama' zei ze. Lilou knikte bevestigend.

Ze keek van haar moeder naar Matthijs. Bowie was een erg slim meisje en voelde dingen vaak aan.

'Is hij mijn papa' vroeg ze. Zwijgend knikte Lilou. Ze liep weer naar Matthijs toe.

'Jij bent mijn papa' mompelde ze. Ook Matthijs knikte. 'Waarom ben je er nu pas' vroeg ze streng.

Hij zuchtte diep en keek Lilou aan. 'Ik wist niet dat je er was, sorry' gaf hij toe.

'Waarom niet' ging ze door met haar kruisverhoor. 'Jou mama heeft het me niet verteld' bekende hij.

'Oh'

'Moet ik je nu papa noemen' vroeg ze daarna. 'Als je dat wil, maar Matthijs mag ook' glimlachte hij.

'Oh'

'Waarom heb je het hem niet verteld' vroeg ze haar moeder zonder van Matthijs weg te kijken.

'Dat leg ik later wel uit Bo, dat is nog te moeilijk voor je' zei die. 'Ik ben niet dom' was haar reactie die Matthijs deed glimlachen.

'Later Bo, beloofd' zuchtte Lilou. 'Waarom woon jij dan niet in Nederland' vroeg ze Matthijs terwijl ze naast hem op de bank ging zitten.

'Ik voetbal hier' antwoorde hij. 'Dat kan toch ook in Nederland' vroeg ze verbaasd. Matthijs moest lachen. 'Dat klopt, maar ik doe het hier en verdien er mijn geld mee'

'Kan jij dat niet doen mama' vroeg ze haar moeder. Die schudde gelijk haar hoofd. 'Dan moet je heel goed kunnen voetballen en dat kan ik niet'

'Dus jij bent heel goed' vroeg ze Matthijs. 'Dat zou je zo kunnen zeggen' was Matthijs zijn antwoord.

Het bleef even stil. 'Als mama wel had verteld dat ik er was had je dan voor me gezorgd' vroeg ze hem toen op een serieuse toon.

Matthijs keek zijn dochter aan. 'Ja, dat denk ik wel' antwoorde hij. 'Vind je het vervelend dat ik besta' vroeg ze toen.

'Nee zeker niet, ik had het wel leuk gevonden om je ook als baby te zien' vertelde hij Bowie.

'Mama mag ik hem foto's laten zien, die van je telefoon' vroeg ze haar moeder smeekend.

Die knikte langzaam en pakte haar telefoon. Ze stond op en gaf Bowie haar telefoon die geopend was op een mapje met foto's.

De eerste foto was een foto van Bowie als baby. Er kwamen steeds meer foto's en Bowie vertelde enthousiast.

Er kwamen steeds meer foto's van toen ze ouder werd en ze vertelde over alle mensen die erop stonden.

Blijkbaar allemaal vrienden van Lilou en vriendinnetjes van Bowie. Glimlachend keek Matthijs naar zijn dochter.

Hij keek even op en zag Lilou snel naar de grond kijken. Hij negeerde het en focuste op Bowie die nog steeds enthousiast vertelde.

Een uurtje later kwam Fleur weer binnen. In de tussentijd had Bowie ook om foto's van Matthijs gevraagd en had hij die laten zien.

'Ik heb foto's gezien van jou als baby' riep Bowie naar haar. 'Waarom was jij zo lang weg' vroeg Matthijs verbaast.

'Ik kwam een leuke jongen tegen en we hebben dus even staan praten' vertelde ze enthousiast.

'Fleur je woont in Nederland' probeerde Matthijs zijn zusje subtiel duidelijk te maken dat een relatie met een Italiaan niet zou gaan werken.

'Laat me gewoon doen wat ik wil, ik ben geen 3 meer' snauwde ze waarna ze met de boodschappen naar de keuken liep.

'Is ze boos op jou' vroeg Bowie aan Matthijs. 'Een beetje, maar dat gaat wel weer over' stelde hij haar gerust.

'Moet ik even naar haar toe gaan' stelde het meisje voor. Ze wachtte niet op antwoord maar rende de woonkamer al uit.

'Ga niet denken dat je nu een band met haar hebt' siste Lilou naar Matthijs. Die keek haar verbaasd aan. 'Wat is het probleem'

'Je bent niet ineens haar vader' antwoorde Lilou. 'Die ben ik al 4 jaar' was Matthijs zijn droge antwoord.

Ze gaf hem een dodelijke blik maar bleef stil omdat Bowie weer binnenkwam.

'Ze is niet echt heel boos' vertelde ze. 'Gelukkig' glimlachte Matthijs. 'Ik ga zo wel met haar praten en dan komt alles wel weer goed' voegde hij er nog aan toe.

'Mama Fleur zei dat ze overmorgen weggaat, zien we haar dan niet meer' vroeg het meisje aan haar moeder.

'Nee Bo' antwoorde die. Bowie trok een verdrietig gezicht. 'En nu gaan we naar huis, geef Fleur maar een knuffel' zei Lilou terwijl ze opstond.

'Fleur komt nog wel vaker naar Italië, dan zie je haar vast nog wel een keer' vertelde Matthijs haar waarna hij een dankbare glimlach kreeg.

Iets later dan gepland maar ik het nogal druk