Verloren

14

What if I told you that I loved you
Would you tell me that you love me back
If I told you that I miss you
Would you tell me that you miss me back

What if I told you that I love you, Ali Gatie

~~~

Lilou stapte samen met Bowie de gang van Milena's appartement op. Milena, Lilou en hun gezamelijke vriend Mauro hadden afgesproken en ze zou Bowie meenemen.

De deur vloog al open en Milena stond in de deuropening. 'Tante Mieel' riep Bowie gelijk enthousiast.

Milena glimlachte en knuffelde het meisje. Toen ze haar losliet vloog Bowie gelijk naar binnen op zoek naar Milena's kat Kiki.

Lilou begroette Milena ook en de twee stapten samen naar binnen. Daar kreeg Mauro ook een knuffel waarna ze op de bank zakte.

'Hoe was je date Lil?' vroeg Milena nieuwsgierig. Haar vrienden hadden haar nooit Lou genoemd. Daar was ze blij om, het zou haar teveel aan Nederland en Matthijs doen denken.

'Raar, hij date al met het zusje van mijn ex' zuchte ze. Matthijs was het onderwerp wat ze wilde mijden als ze bij haar vrienden was.

Ze wisten nog niet wie hij was en dat wilde ze zo houden. De waarheid hoefden ze niet te weten.

'Hoooo! Playeralert' riep Mauro. 'Dan ben je echt een sukkel' vond Milena terwijl ze Lilou een beker met Koffie gaf. 'Maar weet dat zusje het?' vroeg Milena. Lilou knikte. 'Ja'

'Praatte je nog wel eens met dat zusje dan?' vroeg Mauro. 'Nee, maar kunnen we ergens anders over praten?' vroeg Lilou.

Ze vond het nooit fijn om met haar vrienden over Matthijs te praten. Haar vrienden wisten de waarheid niet en ze vond het niet fijn als ze gemene dingen over hem zeiden.

Ze begreep het wel want ze had hem zelf neergezet als een slecht persoon. Ook was ze bang dat ze acher de waarheid zouden komen.

'Waarom wil je nooit over hem praatten?' informeerde Mauro. 'Is gewoon pijnlijk' mompelde Lilou naar waarheid.

Matthijs bleef een pijnlijk onderwerp. En nu misschien wel meer dan ooit. Juist nu ze de hele dag met hem in haar hoofd zat.

'Je kan met ons praten als er iets is Lil, dat weet je' vertelde Milena. Lilou glimlachte pijnlijk.

Dat zouden ze niet zeggen als ze wisten wat de waarheid was. 'Ik ben oké, dankje' perste ze er met moeite uit.

'Wat jij wilt' mompelde Milena een beetje verbaasd. Lilou probeerde Matthijs per direct uit haar hoofd te zetten.

Ze wilde niet aan hem denken maar nu was echt geen handig moment. Maar natuurlijk lukte het nu niet.

Gefrustreerd pakte ze haar kopje met koffie en nam een slok waardoor ze bijna haar mond verbrande en rare gezichten trok.

Mauro schoot in de lach. 'Knap ben je wel' lachte hij. 'Weet ik' zei Lilou met een pijnlijke mond.

In zijn appartement zat Matthijs op de bank. Hij was verbaasd over het verschil tussen hoe Lilou gisteren en eigelijk alle andere keren had gereageerd en hoe ze vanochtend had gedaan.

Ze deed rustiger. En aardiger. Ze was natuurlijk niet zoals ze vroeger was maar het kwam al meer in de buurt.

Maar nu vroeg hij zich af wat haar gisteravond er toe zetten om zo ineens anders te doen.

Van de ene op de andere seconde schreeuwde ze niet meer en was ze haastig weggelopen. Maar waarom?

Hij wilde ook nog steeds weten waarom ze uit Nederland was weggeaan.

Het was lang geleden dat ze een relatie hadden gehad maar hij merkte wel dat ze loog.

En dan nog. Niemand vertrekt uit haar geboorteland alleen maar omdat je vriend te gefocust is op zichzelf.

Dan maak je het uit en ga je verder met je leven. Ze zouden elkaar nooit meer hoeven zien.

Matthijs sprak haar broer Justin nog weleens maar daar hoefde zij niet bij te zijn. Het was gewoon overdreven om Nederland te verlaten voor dit.

Maar ze wilde het hem niet vertellen. Iets wat hij ergens begreep maar toch zat het hem dwars.

Zijn telefoon trilde en het bleek Fleur te zijn, ze belde. Snel nam Matthijs op en hij begroette Fleur door het schermpje.

'Hoi, hoe is het?' informeerde hij. 'Ik voel me rot, ik ben gewoon naïef' zuchtte Fleur.

'Je kon het niet weten Fleur' vertelde Matthijs zijn zusje. 'Je had gelijk Matt, het kan niks worden als je in Nederland woont en de ander in Italië, maar mijn fantasie zag het zitten helaas' zei Fleur.

Matthijs zag de pijnlijke blik in haar ogen. Het maakte hem boos dat er zulke sukkels op de aarde rondliepen.

Die tegen verschillende meisjes allemaal doen alsof zij de enige zijn. En het maakte hem al helemaal boos als ze dan Fleur en Lilou gebruikten.

Hij wist dat Fleur zich zulke dingen altijd erg aantrok, en ze was juist zo blij geweest over deze jongen.

'Ben je boos op Lilou?' informeerde hij. 'Geen Lou meer?' ontweek Fleur zijn vraag.

Matthijs schudde zijn hoofd. 'Ze flipt elke keer als ik het zeg' antwoorde hij. 'Maar nu antwoord op mijn vraag'

'Ergens wel, maar dat is stom want ze kan er niks aan doen' antwoorde Fleur. 'Maar het is wel pijnlijk dat nou net zij met hem ging'

'Maar ook een voordeel, anders was je er niet achter gekomen' vond Matthijs. 'Waarom belde ze eigenlijk via jou telefoon?' vroeg ze nieuwsgierig.

'Ze kwam binnen en pakte dat ding bijna uit mijn handen, ze zal je nummer wel niet meer hebben' antwoorde Matthijs.

'Ze had kunnen dmen' vond Fleur. 'Wat probeer je te zeggen?' vroeg Matthijs.

'Dat ze naar jou toe kwam terwijl ze ook thuis had kunnen blijven' antwoorde ze.

'Probeer je me valse hoop te geven?' informeerde hij toen. Fleur schudde snel haar hoofd. 'Nee sorry, dat was niet de bedoeling'

'Waarschijnlijk was ze gewoon in de war door die klootzak' zei Matthijs terwijl hij Fleurs opmerking uit zijn hoofd probeerde te zetten.

Ze had het dan wel niet zo bedoeld maar het had hem wel weer aan het denken gezet.

Maar snel stopte hij de gedachte weg. Lilou vond hem niet meer leuk, dat kon niet.

Hij ging haar dus ook niet vertellen dat hij haar nog wel leuk vond. Ze zou waarschijnlijk gaan lachen en hem belachelijk maken.

En zelfs al was er maar een kleine kans, Matthijs ging dat risico niet nemen.