Verloren

21

I cant handle this anymore, its just to much

~~

Zuchtend stapte Matthijs bij de laatste intervieuwer weg. Het was precies gegaan zoals hij had verwacht. Ze stelden vragen over Bowie.

Als hij dan zei dat het privé was probeerden ze er door andere vragen te stellen achter te komen. Iets wat hem frustreerde.

Maar nu was hij er van af. En hij had niks losgelaten dus dat was goed. Natuurlijk had hij vragen van zijn teamgenoten gehad. Hij had gewoon gezegd dat het meisje privacy verdiende en hij er niks over wilde zeggen.

Na een tijdje vragen hadden ook zij het los gelaten. Niet dat ze tevreden waren met zijn antwoord.

Nu zat hij in de kleedkamer. Ze hadden gewonnen maar het was niet echt een overtuigende wedstrijd geweest, toch was hij tevreden.

Manuel kwam naast hem zitten, aangezien ze altijd naast elkaar zaten. 'Vragen van de journalisten overleeft?' informeerde hij.

Matthijs knikte. 'Redelijk' antwoorde hij. 'Ze willen gewoon weer alles weten, is hier niet anders' zei hij de kleedkamer rond kijkend.

'Komt wel goed man, het is nieuw maar straks laten ze het wel gaan' sprak Manuel hem moed in.

'Kom je nog even mee naar huis, Mason vraagt al een paar dagen naar je' zei de spanjaard. Matthijs knikte. 'Ja prima' was zijn antwoord.

Een uurtje later werd hij enthousiast geknuffeld door de tweejarige Mason. 'Krijg ik geen knuffel?' deed Manuel net alsof hij verdrietig was toen het jongentje Matthijs niet losliet.

Mason schudde zijn hoofd. 'Matt is nu hier, jij de hele dag' merkte het jochie op. Neva die ook de kamer binnenstapte moest er om lachen.

'Je krijgt van mij een knuffel' vertelde ze haar vriend waarna ze hem omhelsde.

Ondertussen had Matthijs Mason opgetilt wat Manuel natuurlijk na wilde doen dus ook hij lifte Neva van de grond.

Die liet een geschrokken gilletje horen. Iets wat Mason dan weer heel grappig vond. Een halfuurtje later begonnen Matthijs en Mason al aan de twintigste blokkentoren.

'Kom jij naar mijn verjaardag? Oma komt niet' zei Mason. Matthijs knikte, het jongetje werd woensdag drie en hij was al van plan te komen aangezien Neva en Manuel hem al hadden uitgenodigd.

'Zeker wel' antwoorde hij daarom. 'Komt Bowie dan mee, ik wil spelen met haar' zei het jongetje vervolgens.

'Ik denk het wel' zei hij Mason. 'Volgens mij heeft ze ruzie met haar vrienden want ik mag ineens elke dag oppassen' deelde hij toen mee aan Manuel en Neva die op de bank zaten.

'Vaag, waarom zou dat?' vroeg Neva. Matthijs haalde zijn schouders op. 'Als ik er naar vraag word ze boos, dus er zal toch wat aan de hand zijn' vertelde hij.

'Volgens mij is zij altijd boos' lachte Manuel. Matthijs grijnsde. 'Daar heb je een punt'

~~

Uitgeput liep Lilou met een groep bezoekers door het museum. Ze had al een aantal nachten nauwelijks geslapen.

En nu keek ze de hele tijd onderzoekend om zich heen. Continu dacht ze hem te zien, wat niet waar was. Ze werd er gewoon paranoïde van. Het kwam vast door haar vermoeidheid.