Verloren

5.

You know you really love someone, when you don't hate them for breaking your heart

~~

'Wil je dat ik je papa noem' onderbrak Bowie zijn gedachten. Ze lag ondertussen helemaal tegen hem aan.

'Alleen als jij dat wil' was zijn antwoord. 'Je bent best lief, papa' glimlachte het meisje.

'Nu heb ik een mama en een papa' voegde ze er breed lachend aan toe. Matthijs voelde een warm gevoel vanbinnen.

De bel ging en Matthijs stond op. 'Dat zal je mama wel zijn' zei hij. 'Papa houd ook van lolly's' riep Bowie enthousiast toen Lilou net een paar stappen naar binnen had gezet.

Matthijs kreeg meteen een dodelijke blik toegeworpen. 'Blijf even hier Bo' commandeerde ze haar dochter waarna ze Matthijs ruw meetrok naar de keuken.

'Papa! Serieus' riep ze boos. 'Dat is haar keuze geweest hoor, en wat maakte het uit voor jou' vroeg Matthijs.

Het frustreerde hem dat ze niet gewoon even blij voor hem kon zijn. 'Ze kent je net, en als je haar dan straks weer zat ben moet ik haar troosten' riep Lilou.

'Wat denk je van mij! Dat doe ik niet, ik ben haar vader weet je nog' was Matthijs zijn beledigde reactie.

'Je doet alsof ik jou heb gedumpt maar jij was diegene die dat deed hoor' voegde hij er aan toe.

'Ik weet hoe we uit elkaar zijn gegaan ja' schreeuwde Lilou nu echt boos. Verbaasd keek Matthijs haar aan.

Bowie kwam de keuken inlopen en keek verbaasd naar de twee. 'Waarom zijn jullie boos' vroeg ze.

'Niks' zei Lilou voordat Matthijs ook maar iets kon zeggen. 'Kom doe je schoenen aan, we gaan naar huis' commandeerde ze haar dochter.

'Jullie maken het eerst goed' was het beidehante antwoord van Bowie. 'Bo' begon Lilou.

'Nee mama, anders blijf ik hier wel slapen maar ik ga niet naar huis voordat het goed is' onderbrak het meisje haar moeder.

Die zuchtte diep maar Matthijs kon een klein glimlachje niet onderdrukken.

'Ik wacht geen uren hoor' zei Bowie dramatisch. De glimlach op Matthijs zijn gezicht werd iets groter maar Lilou wierp hem een dodelijke blik toe.

'Ga maar weer even Bo, ik kom zo' zei Lilou en ze duwde de kleuter weer weg. 'Oké ook weer geregeld' mompelde ze.

'Ik heb niet het gevoel dat ze dit verstaat onder goedmaken' zei Matthijs. 'Maakt me niet uit, ik wil hier weg' zei op een bitchy toontje.

'Vertel me dan wat ik heb fout gedaan, waarom haat je me' was Matthijs zijn gefrustreerde reactie.

'Ze noemt je papa terwijl ze je niet kent' verweet Lilou hem. 'Je weet dat ik het niet daar over had' reageerde hij.

'Ik haat het dat je uit mijn leven was maar het voor elkaar krijgt om er weer in terug te komen. We waren gelukkig, en nu heb ik weer dit gezeik' zei ze op een koude toon.

Matthijs hoorde haar woorden aan en kreeg het gevoel alsof ze net een mes in zijn buik had gestoken.

Hij wist dat Lilou geen zin in hem had maar de toon waarmee ze hem vertelde dat ze gelukkig was zonder hem kwetste hem enorm.

Zonder iets te zeggen verliet hij keuken en liep naar Bowie. 'Is mama nog boos' vroeg ze hem.

Hij gaf geen antwoord maar probeerde zijn emoties onder controle te krijgen.

Lilou kwam nu ook weer binnen. 'Mama hebben jullie geen ruzie meer' vroeg ze haar.

Die schudde haar hoofd. 'Kom we gaan naar huis' zei ze. Opnieuw voelde Matthijs een stekend gevoel.

Hij begreep niet hoe ze zo licht kon doen over deze hele situatie. Want het kon bijna niet anders dat ze ook moest concluderen dat ze niet weer oké waren.

Hij besloot niks te zeggen want dat zou niks oplossen. Bowie kwam op hem aflopen.

'Niet verdrietig zijn alsjeblieft, mama bedoelt het vast niet gemeen hoor! Wij hebben ook wel eens ruzie' vertelde ze hem zachtjes.

Er verscheen eem kleine glimlach op zijn gezicht. Hoe gemeen Lilou dan ook kon zijn Bowie maakte weer veel goed.

'Doeidoei' riep ze vrolijk waarna ze achter haar moeder aan liep. Een paar seconden later knalde de deur dicht.

Verdrietig ging Matthijs op de bank liggen. Zijn gedachten zorgden ervoor dat hij zich verward voelde.

Het ene deel hield nog steeds heel veel van 'zijn' Lou en het andere wilde haar vermoorden.

En dat maakte het zo lastig. Als hij nou niet meer van haar hield zo het makkelijker zijn om ruzie te maken.

Niet dat hij dat graag wilde want het leek hem voor Bowie al lastig genoeg. Ze kon daar echt geen continue ruzies bij gebruiken.

Maar een deel van hem had net tegen haar in willen gaan. Haar vertellen dat ze dit niet kon maken en allemaal boze dingen roepen.

Maar hij kon het niet. Hoe graag hij ook iets gemeens had willen zeggen het was niet gelukt.

Hij kon Lilou niet opzettelijk kwetsen. Niet nu hij nog om haar gaf. Alles in hem schreeuwde dat hij dat niet meer moest doen.

Maar hij wist heel goed dat hij al 5 jaar bezig was met pogingen doen om over haar heen te komen.

En al 5 jaar waren die pogingen allemaal mislukt. En toen was ze niet eens in zijn leven geweest.

Toen zag hij haar niet, wist hij niet eens waar ze was. En nu zag hij haar wel. Niet eens vaak en lang.

Maar die korte keren waren genoeg geweest om zijn liefde voor haar nog groter te maken dan hij al was.

Al deze gedachten werden onderbroken door Fleur die binnenkwam.

'Oh Matt hij is echt geweldig' was het eerste wat ze zei. Matthijs die al geen voorstander was van het feit dat ze met deze gast wegging hield zijn mond.

Fleur kwam naar hem toe en keek hem aan. 'Jemig jij ziet er ook niet uit, kijk je al de hele tijd zo sneu' vroeg ze.

Matthijs verborg zijn hoofd in een kussen. 'Er is niks aan de hand' verzekerde hij.

'Nee daarom kijk je alsof de hele wereld net is vermoord en jij de laatste bent die nog vermoord moet worden' spotte Fleur.

'Ik voel me gewoon kut, laat me' antwoorde hij nog steeds met zijn hoofd in het kussen.

'Wat is er gebeurd Matt' vroeg Fleur nu dwingend. 'Bowie noemde me papa en Lilou flipte daar over' begon hij.

'Ze is bang dat ik Bowie over een paar weken zat ben. En ze vond het leuk om duidelijk te maken dat ze gelukkig was totdat ik weer in haar leven kwam' vertelde hij schor.

Zijn ogen stonden vol met tranen. Hij begreep het allemaal niet meer. Fleur kwam op hem af en trok hem in haar armen.

'Je verdient zoveel meer' fluisterde ze.  'Ik haat haar' bracht hij uit. 'Dat doe je niet' glimlachte Fleur.

'En dat is mijn focking probleem'

Weer een dag te laat😣
Sorryyy...
Misschien komt er binnekort wel een extra hoodstuk onlinee
Love you all❤