Verloren

11

When memories hit you, it hurts

3 weken later

Vrolijk keek Matthijs naar zijn dochter. Hij zat op de bank en keek een voetbalwedstrijd terug.

Bowie zat op de grond voor het aquarium en speelde wat met haar barbies die ze had meegenomen.

De laatste paar weken waren gevuld met Bowie die langskwam en ruzies met Lilou. Blijkbaar was er geen mogelijkheid om normaal te doen tegen elkaar.

Matthijs probeerde het maar hij leek het nooit goed te doen. Iets wat hem boos maakte. Maar toch was er nog steeds een deel van hem dat Lilou verdedigde.

'Ze heeft vast een reden om zich zo te gedragen' klonk het stemmetje in zijn hoofd dan. Of 'Het ligt aan jou Matthijs! Niet aan Lilou'

Hoe graag hij de stemmetjes wilde verwijderen het lukte niet. Een deel van hem bleef van Lilou houden terwijl een ander deel haar haatte.

Duidelijk was wel dat Lilou hem volledig haatte. Het bracht hem terug naar die keer dat ontzettend boos was geweest terwijl Mattijs niet wist waarom.

'Je bent gewoon een grote sukkel' riep Lilou hem toe. 'Wat is er Lou?' vroeg Matthijs oprecht verbaasd.

Sinds hij binnen gekomen was had ze zich raar gedragen. 'PRAAT NIET TEGEN ME' schreeuwde ze naar hem.

Verbaasd keek Matthijs naar zijn vriendin, dit was totaal niet hoe hij haar kende.

'Praat met me Lou' smeekte hij haar. 'Wat heb ik fout gedaan?' vervolgde hij.

'Wat niet! Je hebt alles verpest' riep ze met haar armen om haar knieën geslagen.

Voorzichtig deed hij een paar stappen naar voren. 'Lou?' probeerde hij zachtjes.

'GA WEG! Je verpest alles!' beet ze hem toe.

'Papa?' klonk het naast hem.

Geschrokken opende Matthijs zijn ogen. Hij had niet eens door gehad dat ze dicht waren geweest.

Hij moest even rondkijken en herinnerde zich toen dat hij niet met Lilou in zijn appartement in Amsterdam was.

Ze waren niet meer samen en deze situatie was jaren geleden. 'Wat is er? Je kijkt bang' vroeg Bowie hem. Ze noemde hem nu echt papa, ondanks dat het Lilou boos maakte.

'Niks' mompelde Matthijs. Hij was nog steeds van slag door zijn herinnering. Later toen Lilou rustig was vertelde ze hem dat ze niet wist waarom ze boos was. Dat ze het gewoon deed.

Alles was weer goed gekomen en er was nooit meer zoiets gebeurd. Hij begreep ook niet helemaal waarom hij het nu ineens weer beleefde.

'Weet je het zeker?' vroeg Bowie bezorgd. Matthijs zag nog een beetje wit.

Hij knikte snel. 'Ik ben een beetje moe' vertelde hij naar waarheid. Hij was namelijk ineens doodop.

'Ik ook een beetje' bekende Bowie waarna ze op zijn schoot kroop. Ze nestelde zich tegen hem aan.

'Papa?' vroeg ze na een minuut tegen hem aan gelegen te hebben. 'Hmm' reageerde hij slaperig.

'Vind je mama nog lief? Jullie doen nu elke keer boos' vroeg ze hem. 'Soms, maar ik wil niet dat ze boos op me is' antwoorde Matthijs.

'Ik wil ook niet dat jullie boos zijn op elkaar' zei Bowie. 'Ik zal proberen geen ruzie meer te maken met mama' beloofde hij.

'Fijn' zuchte Bowie. Ze sloot haar ogen en al na een paar minuten werd haar ademhaling regelmatig.