Verloren

10

I care
I always care
And thats my focking problem

~~

In zijn ooghoek zag Matthijs de bal samen met de aanvaller van de tegenstander naar het goal bewegen. In een miniseconde besefte hij dat hij snel moest zijn.

De wedstrijd was al bijna over en ze stonden al 1-0 achter. Als ze deze wedstrijd zouden verliezen betekende dat dit het einde van de Champions League seizoen 2024 zou zijn voor Juventus.

Het was de kwartfinale. En ze hadden nog maar 5 minuten. Maar als deze actie eindigde in een goal konden ze het wel opgeven.

Hij begon aan een sprint om de aanvaller tegen te houden. In elke miniseconde kwam hij dichterbij maar kwam ook de aanvaller dichterbij het goal.

Hij zag dat de tegenstander de bal weg wilde trappen en probeerde met zijn been hem nog tegen te houden. De bal vloog recht op het goal af en hun keeper deed nog een poging om de bal uit het goal te houden maar het was te laat.

Na zijn mislukte actie was Matthijs op de grond beland en ook hij zag de bal tegen het net vliegen. Het stadion ontplofte terwijl hij vloekend zijn hoofd liet zakken.

Verloren, ze hadden Verloren. Zuchtend pakte hij de hand van teamgenoot Nick aan die hem overeind trok. 'We hebben nog niet verloren Matt. We kunnen nog winnen' vertelde die hem.

Matthijs schudde tegen beter weten in zijn hoofd. Hij keek op het scherm en zag dat er nog 4 minuten te spelen waren.

Ineens was al zijn energie verdwenen. Hij was kapot. Alles ging beroerd in zijn leven. Na al die jaren dat hij had gehoopt Lilou weer te zien was het een grote teleurstelling geweest.

Ineens overviel alles hem. Het werd even licht in zijn hoofd. 'Gaat het?' vroeg Nick die hem moeilijk zag kijken.

Met moeite knikte Matthijs. Hij moest de laatste 4 minuten nog doorkomen. Daarna kon hij uitrusten. Hij moest zich gewoon niet aanstellen.

Nick liep weg en de wedstrijd vervolgde zich. Matthijs begon ook weer te bewegen naar de bal.

Hij negeerde de steken die door zijn lichaam schoten en de knallende slagen die hij leek te voelen in zijn hoofd.

Ineens leek het gras zwarte vlekken te hebben. Hij voelde zich wankelen en probeerde door te lopen. Normaal nadenken ging al niet meer. Toen kwam ineens de grond heel snel op hem af en werd alles zwart.

Manuel zag het als eerste en begon te roepen. Snel begon bij naar zijn beste vriend te rennen.

Nick had het inmiddels ook gezien en rende terug, liet zich op zijn knieën zakken en checkte gehaast Matthijs zijn ademhaling.

Ook het medisch personeel kwam snel aanrennnen terwijl het stadion stilviel. Nick vond als snel een ademhaling en zuchtte opgelucht.

Het medische team vormde een cirkel om hem heen en zijn teamgenoten kwamen ook dichterbij.

Na 2 minuten besloten ze hem op een brancard van het veld te voeren. Net toen ze hem er op wilde schuiven opende hij zijn ogen.

Manuel had al die tijd naast zijn beste vriend geknielt gezeten en haalde opgelucht adem. 'What the fack' mompelde Matthijs toen hij al de mensen om zich heen zag.

'Je ging out vriend, maar je lijkt oké' vertelde Manuel hem. Hij liep mee toen het medische personeel Matthijs het veld af droeg.

Na overleg tussen de scheidsrechter en beide coaches was besloten de wedstrijd te stoppen.

Vooral het team van Juventus was geschrokken door het voorval en die 4 minuten zouden niks meer uitmaken. Ze moesten maar accepteren dat ze hadden verloren.

Een applaus steeg op toen Matthijs het veld af werd gedragen. De fans van tegenstander Fc Madrid waren wel zo sportief.

Matthijs was nog steeds 1 van de beste spelers ter wereld. En ook al hadden ze gewonnen en waren ze erg blij snapten ze wel dat dit een nare situatie was.

~~

'Damn bro, dit ga je niet nog een keer flikken' zei Manuel toen hij naast Matthijs ging zitten. Die was net weer gezond verklaart door het medisch personeel.

'Ik weet het, dit was niet de planning' zuchtte Matthijs. Opnieuw voelde hij zich beroerd. 'Je weet wel waarom dit gebeurde? Ik bedoel ze konden geen reden vinden maar dit gebeurt niet zomaar Matt' zei Manuel hem onderzoekend aankijkend.

Die keek zuchtend naar de grond. 'Gewoon dat we gingen verliezen, en dat gezeik met Lou. Het is gewoon zo teleurstellend. Ik weet het verder niet' antwoorde hij.

'Maar ik bel mijn ouders, ik denk dat die ook panikeren' zei Matthijs toen aangezien ze hadden beloofd de wedstrijd te kijken.

'Je bent vergeten dat ik Fleur al had geappt? Maar ik snap het wel' zei Manuel. 'Ik heb niet alles gevolgd' glimlachte Matthijs half.

Dankbaar pakte hij zijn telefoon over van Manuel en belde zijn moeder. 'Hi mam' was het eerste wat hij zei toen ze opnam.

'Doe dat nooit meer lieverd' riep die duidelijk geschrokken. 'Ik ben oké mam, geen zorgen' zei hij vermoeid. 'Lieverd wat denk je dat ik doe als ik je op de grond zie zakken' reageerde Vivian verontwaardigd.

'Maar wat is er aan de hand schat' vroeg ze toen bezorgd. 'Niks, gewoon vermoeidheid' probeerde hij nonchalant over te komen.

'Lieg niet' klonk de stem van Fleur nu door de telefoon. 'Gewoon al dat gezeik met Lou, en we verloren en ik was en ben echt moe' zuchtte hij toen.

'Wil je dat er iemand naar Turijn komt?' vroeg Vivian nu bezorgd. 'Nee mam! Ik red me wel, echt' verzekerde hij haar.

Een andere teamgenoot kwam het kamertje waar ze zaten in. 'We moeten met de bus mee naar het hotel, kunnen jullie mee?' Vroeg hij.

Matthijs knikte bevestigend. 'Ik moet naar het hotel, maar ik app jullie nog wel' zei hij door de telefoon.

'Is goed lieverd, voorzichtig en we houden van je' klonk er terug waarna hij ophing. Hij stond op en wankelde even waardoor Manuel hem vastgreep.

'Het gaat wel' zei Matthijs en hij trok zijn arm los. Manuel liet hem los maar hield zijn vriend goed in de gaten. Hij was zich oprecht kapot geschrokken toen hij Matthijs in elkaar zag zakken.

Hij volgde hem naar de bus en zag hoe zijn vriend vermoeid zijn hoofd liet zakken tegen het raam zodra ze zaten.

Matthijs voelde zich rot. Heel veel mensen hadden hem naar de grond zien gaan en natuurlijk zouden er verhalen rond gaan.

Maar Lilou zou het niet eens weten, of geen fuck geven. Ze hadden de wedstrijd verloren en dat betekende geen Champions League meer.

Hij had gefaald vandaag. Hij voelde zich verloren. Slapen, dat was wat hij wilde. En vermoeid sloot hij zijn ogen.

Heyy peeps,
Een nieuwe deeltje, verder heb ik een nieuw boek gepubliceerd waar ik boeken die ik leuk plaats. Dus als je nog leuke boeken zoekt check dat even en gooi hem in je bibliotheek want er komen meer updates aan.
Ik denk er trouwens ook aan om misschien meer dan 1 keer per week te uploaden. Zouden jullie dat leuk vinden?

Kusjess❤