Verloren

27

In the end it will be alright

~

'Zenuwachtig?' vroeg Matthijs aan Lilou toen ze hem een knuffel gaf. Die knikte, 'best wel'. Ze had na ruim 3 weken eindelijk afgesproken met Milena.

Iets wat veel moeite had gekost en waar ze Lucia, de moeder van Milena voor nodig had gehad. Het was nu 8 uur en ze zouden elkaar over een halfuurtje in een koffietentje ontmoetten.

Zei en Bowie zouden vanacht bij Matthijs slapen zodat Bowie niet te laat naar bed hoefde. 'Ze moet wel echt zo naar bed Mats' vertelde Lilou hem.

'Lieve schat, ik weet het. Alles komt goed oké' stelde Matthijs haar gerust. Hij merkte dat ze gespannen was om de hele situatie.

Lilou zuchtte en keek naar de grond. 'Sorry, ik ben gewoon zenuwachtig' zei ze. Matthijs keek haar aan en glimlachte. 'Het komt goed schat, vertel rustig je verhaal. Ze zal je dan wel meer begrijpen'

Ze keek op haar telefoon en zag dat ze echt moest gaan. 'Ik moet gaan, tot zo'  zei ze waarna ze op haar tenen stond om Matthijs een kus te geven.

'Niet te lang wachten met Bowie Mats'  riep ze nog op haar weg naar de deur. Snel trok ze de deur dicht, waardoor ze zijn reactie niet meer hoorde.

Gespannen liep ze naar het tentje waar ze hadden afgesproken, niet heel ver van het appartment van Matthijs. 

Ze was bang dat dit gesprek het alleen maar lastiger zou maken en dat ze Milena voor altijd zou verliezen. Maar ze wilde hopen dat dit alles zou oplossen.

Het was een redelijk warme avond en toen ze aankwam zat Milena al op het terras. Lilou haalde diep adem en liep toen ook het terras op. 'Hi' zei ze toen ze op het rieten stoeltje tegenover Milena stond.

Er stonden al 2 kopjes koffie op het tafeltje. 'Hey' zei Milena terug. 'Dankje, dat je me een kans wil geven' begon Lilou.

'Het is oké, vertel je verhaal' zei Milena wat kortaf. 'Ik ben hier niet gekomen omdat mijn ouders en ex me zouden hebben gedwongen abortus te plegen, dat was inderdaad een leugen. Ik wist nog niet eens dat ik zwanger was toen ik Nederland verliet'

'Ik kwam erachter 2 dagen nadat ik Nederland verliet. Het echte verhaal is dus heel anders' vertelde ze. Ze was even stil. 'Vertel verder' zei Milena kortaf.

'Ik ben sinds mijn 15 seksueel misbruikt door mijn vader' bracht Lilou met moeite uit. Ze vond het nog steeds ongelofelijk moeilijk om over te praten.

Milena keek haar met grote ogen aan. 'Nee liefje, dat meen je niet?' fluisterde Milena met grote ogen. 'Toen we 2 jaar later verhuisden naar Amsterdam en ik in contact kwam met Matthijs hield het niet op' vertelde Lilou verder.

'Hij vertelde me dat niemand me zou geloven als ik het vertelde. En ik geloofde dat'

'Na 2 jaar in mijn relatie met Matthijs voelde ik me er steeds slechter bij. Het voelde zo slecht tegenover Matthijs maar ik kon er niks over zeggen. Ik heb toen een plan gemaakt, ik zou Nederland verlaten en naar Italië gaan.   Ik heb ooit al eens verteld waarom ik voor Italië koos' vertelde ze verder.

'Ik kon Matthijs niet zo verlaten, dat verdiende hij niet. Dus heb ik het uitgemaakt. 2 weken lang heb ik me voorbereid op mijn vertrek. 2 weken waar ik me van hem af moest houden. Ik mistte hem enorm maar kon niet meer terug' ging ze verder, ze zag dat Milena's blik verdrietig stond.

'Toen ik met een extreem rare omweg naar Italië reisde om alle sporen uit te wissen kwam ik achter de zwangerschap. Ik raakte zo erg in paniek' zei ze. Milena keek haar medelijdend aan. 'Dat kan ik wel begrijpen' klonk het begripvol.

'Ik besloot dat ik het niet weghalen, dit zou het enige zijn wat me nog met Matthijs zou verbinden. Want dat was een gevoel wat ik meteen kreeg. Maar toen kwam ik met het abortusverhaal'

'Jullie geloofden me, hielpen me een leven op te bouwen. Pas nadat we echt close werden durfde ik het te vertellen. Maar dat was al veel later, en toen had ik mijn leven hier al helemaal op een rij. Ik dacht dat het niet nodig was om de waarheid te vertellen'

'Toen ik besefte dat ik dat wel had moeten doen was het te laat. We waren toen al zo lang vrienden dat ik het gewoon niet meer durfde' bekende Lilou.

'En echt ik besef heel goed dat ik het had moeten vertellen, en dat spijt me ook. Maar het ging gewoon niet meer. Want sowiso had ik alles anders moeten doen' eindigde ze.

'Oh damn Lil' zuchtte Milena verslagen. 'Ik weet even niet wat ik moet zeggen' mompelde ze. Er viel een korte pauze.

'Kijk Lil, ik snap je nu. Want echt ik heb respect voor alles wat je me net vertelde. Maar het doet gewoon pijn dat ik dacht de echte Lilou te kennen en nu blijkt dat je toch anders was' bekende Milena na de stilte.

'Dat snap ik Mil, maar buiten dit was alles aan onze vriendschap echt. En ik snap dat je het moeilijk vind maar ik zou het waarderen als je me nog een kans wil geven' zei Lilou gespannen.

'Natuurlijk schattie' riep Milena en ze stond op om Lilou een knuffel te geven. Die sloeg haar armen om haar vriendin heen en er rolden een paar tranen over wangen. Milena keek haar met een glimlach aan. 'Ik hou van je mopje' lachtte ze.

'En ik van jou Mil' zei Lilou opgelucht terwijl ze een paar tranen uit haar ooghoek veegde. 'Ik zal wel met Mauro praten, misschien wil hij dan wel met je praten' stelde Milena toen voor.

'Dankje, je bent echt de beste' glimlachte dankbaar. 'Weet ik schat' lachtte Milena terwijl ze Lilou een knipoog gaf. 'Wijntje bestellen?' stelde ze toen voor. 'Topplan' grijnsde Lilou blij.