Kış mevsimi yağmuruyla insanların zihninden kemiğine kadar ele geçirirken gençlerin romantizm rüyası, geçim mahkumlarının ise fatura kabusu olmaya gelmişti.
Bir kabus kurbanıda Jülide idi.
Yağmurdan kaçan insanoğlu kafeye akın etmiş Harun'u zengin etme derdindeydi fakat patron ortada yoktu. Adam yıkılacası depresyon dağından konum güncellemesi yapıyordu. Jülide'de kasada hesap yapma savaşı versindi. Jüjü böyle işe söverdi.
Sövemedi.
İki hafta önce istifa eden Eda'yla sarpasaran kasa , Jülide'yi Jüjü'lüğe geçirince müşterileri kışkışlayıp telefona yangın butonu misali sarıldı.
İnatla telefonu açmayan Eda, içinde olduğu stresle cebindeki titreyen telefona sinir olup kendisinden beklenmeyen bir hırçınlıkla telefonu açtı.
"Kız dursana iki dakika. Nişanlımdan ayrılmaya çalıyorum burda."
"Ver şu telefonu nişanlı bozuntusuna hızlandırayım işini. Lazımsın bana."
"Tamam."
Eda nasıl bir strese girdiyse artık saf saf verdi telefonu. La bi sorgula, bi güvenme. Ama yok, error verdi kız.
Jüjü muhatabının değişmesiyle dan bam güm girdi çıktı konuya.
"Alo ex enişte, Eda başka bi pipili buldu. Seninkine gerek kalmadı yani. Sal kızı hadi."
Çüş desem az kalacak , yuh desem oha bozulacak. Tüm argo kelimeler Jülide için sıraya girdi klavyede.
Arkadan arkadaşının sesini duyan Eda ise hayatının sayılı çığlıklarından birini atarak yakınındakilerin kulaklarına bir miktar zarar verdi.
"JÜLİDEEEEE!!!"
Jüjü bu çığlıktan tırssada belli etmedi. İşi şakaya vurup ortamı yumuşatmaya geçti.
"He anam ondan. İşsiz kalıcam senin yüzünden, gel kurtar beni hemen."
Eda telefonu kapatıp geçen hafta söz nişan bir yaptığı adamın gözlerine baktı.
"Tüm kalbimle özür dilerim senden. Telefondaki kızın söylediklerini dikkate alma sakın. Biz üzücez birbirimizi, en çokta ben seni...
"Başkasını sevdiğinden miydi bana bu soğukluğun?"
Eda cevaplarını sessizliğe sığdırınca genç adam yüzündeki aldatılmış ifade ve gözündeki tiksinti dolu bakışlarla arkasını dönüp gitti.
Eda oturduğu sandalyeye yapışıp kalırken telefonu tekrar ve tekrar Harun tarafından çalarken hissizlikle açtı telefonu. İçinde bir boşluk vardı ama bu huzurlu bir boşluktu. Sır olmadan, nişanlı olmadan özgürce cevapladı sevmekten vazgeçtiği adamı.
"Efendim ex patron?"
Ex nişanlı, ex patron... Eda ex bırakma konusunda başarılı gibi duruyordu.
"Sonunda duyabildik sesini Eda hanım. Teşekkür ederim(!) telefonu yüzüme kapatmadığınız için."
"Rica ederim."
Harun telefonu ağzına atıp sakız gibi çiğnemek istiyordu. Bir insanın, özellikle bir kadının iradesi nasıl bu kadar sağlam olabilirdi? Sakin taklidi yaparak kıza isteğini söyledi.
"Konuşmak istediğim bişey var. Buluşabilir miyiz?"
"Beni seviyosan o adamı harcama diyeceksin biliyorum, demiştin zaten. Biraz önce ayrıldım konuşacak bişeyimiz kalmadı."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZİYADE OLSUN
General FictionKaradeniz'in mahalle sıcaklığı uğruna yanan odunlardı onlar. Erkekleri kütük, kadınları daldı. İnadı kemer diye bellerine bağlamış, gücü zırh diye kuşananlardı. Sadece sevdiklerine karşı çıplak kalmayı kabullenmiş kalplerdi. ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡...
